Μαουτχάουζεν

Ίσως να 'ναι το θεατρικό γεγονός της χρονιάς. Για πρώτη φορά στη σκηνή ανεβαίνει το αριστουργηματικό και σοκαριστικό βιβλίο του Ιάκωβου Καμπανέλλη, το "Μαουτχάουζεν".
Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης, υπήρξε θύμα του ναζισμού. Στο στρατόπεδο συγκέντρωσης (ή καλύτερα εξόντωσης) του Μαουτχάουζεν, στάθηκε τυχερός επειδή ήταν η συμπάθεια ενός Πολωνού τρόφιμου, που τον έχωσε στα γραφεία για την καταγραφή των θανάτων. Έτσι γλίτωσε τα καταναγκαστικά έργα κι επιβίωσε από την κόλαση. Ξαναγεννήθηκε με την απελευθέρωσή του. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα έγραφε τις εμπειρίες του σε εφημερίδες μέχρι που αποφάσισε να τις συγκεντρώσει σε ένα βιβλίο.
Η ιστορία ξεκινάει μετά το τέλος του πολέμου, όταν έπεσε το Μαουτχάουζεν στα χέρια των Συμμάχων. Τότε ο Καμπανέλλης μαζί με την ερωμένη και τους άλλους συγκρατούμενους, θυμούνται τις στιγμές που περάσανε εκεί, αναμένοντας το τραίνο που θα τους οδηγήσει στην πατρίδα.
Ο Στέλιος Μάινας είναι εξαιρετικός αφηγητής της ιστορίας. Υποδύεται τον Ιάκωβο Καμπανέλλη αρκετά χρόνια μετά την απελευθέρωσή του, να στέκεται στην άκρη της σκηνής και να θυμάται σκηνές άσχημες, σκληρές, που θέλει η μνήμη να σβήσει αλλά το μυαλό δε την αφήνει. Η φωνή του βραχνή, σε ορισμένες στιγμές νιώθεις πως κλαίει, πως πονάει, πως τα χει πραγματικά ζήσει ο ίδιος και μαζί του κι εσύ σαν ακροατής.
Υπέροχος και ο Άρης Λεμπεσόπουλος, ο οποίος ερμηνεύει τον Πολωνό τρόφιμο που σώζει τον Καμπανέλλη. Μαγευτική η φωνή του. Ήρεμη. Τα χει δει όλα, τα χει ζήσει όλα. Δε μπορεί να δει πλέον κάτι χειρότερο στο υπόλοιπο της ζωής του κι αυτό τον ηρεμεί...
Η Ρίτα Αντωνοπούλου με την υπέροχη φωνή της κατάφερε αρμονικά να δέσει τη μουσική και τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη με στίχους του ίδιου του Ιάκωβου Καμπανέλλη, με τα δρώμενα. Είναι η πρώτη φορά που συνδέονται η μουσική με το βιβλίο. Με συγκίνησαν τα τραγούδια του Αντώνη, του Γιάννου και το Άσμα Ασμάτων.
Όλοι οι ηθοποιοί στάθηκαν όμορφα πάνω στη σκηνή. Πραγματικά θέλω να τους ευχαριστήσω όλους. Το λιγότερο που μπορώ να κάνω είναι να τους παρουσιάσω εδώ. Εκτός από τον Στέλιο Μάινα και τον Άρη Λεμπεσόπουλο, στη παράσταση συμμετείχαν οι εξής: Γ. Πυρπασόπουλος, Μ. Πολυχρονίδη, Β. Μπισμπίκης, Κ. Γιαννακόπουλος, Κ. Βελέντζας, Ν. Ζαγκλή, Αν. Ελενα, Ειρ, Κυρμιζάκη, Μ. Ίριδα, Γ. Γκαντιτζίκης. Π. Γκιούλης. Π. Γουργουλίδης, Γ. Ιωάννου, Φρ. Μανουσάκης.
Κλείνοντας θα ήθελα να αναφερθώ σε κάποια λόγια που μ' έκαναν περήφανο ως Έλληνα. Οι Έλληνες εβραϊκής καταγωγής που βρέθηκαν στο Μαουτχάουζεν δεν ρουφιάνεξαν και δεν κάρφωσαν ποτέ κανέναν. Αυτό έχουν να το λένε όλοι οι υπόλοιποι κρατούμενοι άλλων χωρών που βρέθηκαν εκεί. Η Ελλάδα έκανε τρεις φορές περήφανους τους Ελληνοεβραίους κρατούμενους, δίνοντάς τους δύναμη και κουράγιο. Πρώτον, όταν οι Έλληνες νίκησαν τους Ιταλούς τους Μουσολίνι στην Αλβανία. Δεύτερον, όταν δύο νέοι κατέβασαν την σβάστικα από το βράχο της Ακρόπολης. Και τρίτον, όταν ο Αντώνης ρεζίλεψε τους ναζί στα λατομεία του Βίνερ Γκράμπεν. Σ' αυτόν τον αφανή ήρωα θέλω να αφιερώσω τη σημερινή ανάρτηση.
Κάποιοι ήρωες δε τιμήθηκαν ποτέ με αγάλματα και μνημεία. Αυτοί ήταν πραγματικοί μάγκες που εκτιμήθηκαν από ανθρώπους που τους έζησαν από κοντά.