Αριστουργήματα του παρελθόντος: Ο άνθρωπος που γελά (1928)

Στο Λονδίνο του 18ου αιώνα, ο Γκουίνπλεϊν ένας νεαρός άνδρας με παραμορφωμένο πρόσωπο, το οποίο τον κάνει να φαίνεται ότι χαμογελά συνεχώς, θα ενταχθεί σε έναν περιοδεύοντα θίασο. Το μόνιμα χαραγμένο χαμόγελο, αντικείμενο εκδίκησης από τον βασιλιά, σύντομα θα τον κάνει φίρμα, όμως γι αυτόν το πιο σημαντικό πράγμα είναι ο έρωτας του με την τυφλή Ντία. Σε μια αυστηρά δομημένη κοινωνία με τον λαό εξαθλιωμένο, άβουλο και χωρίς ελπίδα αντίστασης, ο άνθρωπος που γελά, τολμά να παρουσιάσει την τραγικότητα της θέσης του και της τάξης του, να κραυγάσει για την κοινωνική αδικία, αλλά τον καταπίνει το βάραθρο της αναλγησίας των ισχυρών. Βασισμένο στην ομώνυμη νουβέλα του Βίκτωρος Ουγκώ του 1869.

Ξεκινώντας η ταινία διαπιστώνεις πως η μουσική είναι γνώριμη. Στη πορεία καταλαβαίνεις πως δεν είναι άλλη από το γνωστό μουσικό θέμα του Batman του Tim Burton. Πιθανότατα να εμπνεύστηκε και τη μορφή του Joker από τον πρωταγωνιστή της ταινίας Conrad Veidt. Επίσης πιστεύω πως η ταινία The Elephant Man (ο Άνθρωπος Ελέφαντας) του David Lynch επηρεάστηκε από την ιστορία του «Ανθρώπου που γελάει», ενός τραγικό προσώπου μ’ ένα μόνιμο χαμόγελο που δε μπορεί να κρύψει τη θλίψη, η οποία είναι εμφανής στα μεγάλα του μάτια. Αυτή η αντίθεση στο ίδιο πρόσωπο προκαλεί στον θεατή έναν τρόμο. Αν και παλιά ταινία πολλές φορές ένιωσα μία ανατριχίλα όταν ο ήρωας κοιτούσε κατευθείαν στη κάμερα. Αν και βουβή ταινία, που για πολλούς ο όρος αυτός συνδυάζεται με την έννοια βαρετή, δε με κούρασε καθόλου. Αντιθέτως την είδα πολύ ευχάριστα και με διαρκές ενδιαφέρον. Φυσικά τις εντυπώσεις κλέβει και ο σκύλος της ιστορίας, ο Homo, που στο τέλος μετατρέπεται στον μεγάλο ήρωας της ιστορίας. Κατά τη διάρκεια της ταινίας υπάρχουν αρκετές στιγμές συγκίνησης και τρόμου. Αυτή είναι και η γοητεία του αριστουργήματος. Πριν κλείσω θα ήθελα να αναφερθώ στην τρομερή ομοιότητα της ηθοποιού Olga Baclanova που υποδύεται την Δούκισσα Ιωάννα με την Madonna. Πραγματικά θα εντυπωσιαστείτε.

Κρίμα που ο κόσμος πλέον δεν ενθουσιάζεται με τον βουβό κινηματογράφο, αποφεύγοντας έτσι να δει πραγματικά διαμάντια του παρελθόντος. Αν συνέβαινε αυτό και στις άλλες τέχνες κανείς δεν θα ασχολιόταν με την Τζιοκόντα…

Την ταινία μπορείτε να την απολαύσετε όλη στο youtube, στο παρακάτω link: http://www.youtube.com/watch?v=zCD7YgK2Adk