Οι μικρές χώρες μπορούν κάλλιστα να επιβιώσουν, όπως το Λουξεμβούργο. Αν όμως η Ε.Ε. αποκτήσει πολλά μικρά κράτη-μέλη χωρίς να αποκτήσει παράλληλα μια ομοσπονδιακή κυβέρνηση, θα γίνει λιγότερο δημοκρατική και πιο δεξιά.
Πολλές μικρές χώρες θα ανταγωνίζονται μεταξύ τους για την προσέλκυση κεφαλαίων, γι' αυτό θα μειώνουν τη φορολογία ακολουθώντας νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική.
Πολλοί εντοπίζουν έλλειμμα δημοκρατίας και στις φωνές που υψώνονται όλο και πιο έντονα από τις εύπορες επαρχίες της Ευρώπης ρωτώντας: "Γιατί εμείς να συντηρούμε με τους φόρους μας τους φτωχούς;". Δηλαδή μία μικρογραφία του πλούσιου Βορρά της Ε.Ε., ο οποίος δυσφορεί όταν πληρώνει τους τεμπέληδες του Νότου, λαμβάνει χώρα ανάμεσα στη Φλάνδρα και στη Βαλλονία στο Βέλγιο, στο Μιλάνο και τη Νάπολι στην Ιταλία...
Όλοι αυτοί οι αποσχιστές δηλώνουν ευρωπαϊστές. Θεωρούν ότι εξυπακούεται πως θα παραμείνουν στην Ε.Ε. ανήκοντας σε νέο κράτος. Αυτό όμως δεν είναι καθόλου βέβαιο. Οποιαδήποτε πρωτεύουσα αντιμετωπίζει φυγόκεντρα κινήματα θα ασκήσει βέτο στην ένταξη ενός κράτους που αποσχίστηκε από άλλο από το φόβο μήπως υπάρξει ένα προηγούμενο που θα βρει στο μέλλον μπροστά της.
Ποιος φοβάται και γιατί την δημιουργία πολλών "Κοσσυφοπεδίων".
Μετά τον πόλεμο με τη Σερβία του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς στα τέλη της δεκαετίας του '90, το Κοσσυφοπέδιο διέκοψε κάθε σχέση με το Βελιγράδι. Ώσπου το Φεβρουάριο του 2008 ανακήρυξε μονομερώς την ανεξαρτησία του από την Σερβία. Η Ε.Ε. έσπευσε να δηλώσει ότι το Κοσσυφοπέδιο αποτελεί περίπτωση suis genesis. Όμως τα κράτη-μέλη που αντιμετωπίζουν αποσχιστικά κινήματα εντός της επικράτειας τους καθόλου δεν συμφωνούν με την θέση αυτή και φοβούνται ότι αν αναγνωρίσουν το Κοσσυφοπέδιο, θα ανοίξουν τον δρόμο για τη δική τους διάσπαση.
Πέντε κράτη της Ε.Ε. δεν έχουν αναγνωρίσει το μικρό αυτό βαλκανικό κρατίδιο, όλα για ευνόητους λόγους. Η Ελλάδα και η Κύπρος λόγω τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους, η Ισπανία λόγω Καταλωνίας και Χώρας των Βάσκων, η Ρουμανία λόγω ουγγαρόφωνης μειονότητας στην Ανατολική Τρανσυλβανία και η Σλοβακία λόγω της ουγγρικής μειονότητας κατά μήκος των νότιων συνόρων της.
Ποια είναι όμως τα επικίνδυνα μέτωπα της Ευρώπης;
Σκωτία: Το Εθνικό Κόμμα της Σκωτίας έλαβε απόλυτη πλειοψηφία στις εκλογές του 2011 για τη σκωτσέζικη Βουλή και ανακοίνωσε ότι σχεδιάζει δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία του 2014.Θα είναι ένα "Ναι" ή "Όχι" στο ερώτημα αν η Σκωτία πρέπει να αποσχιστεί από τη Βρετανία.
Καταλωνία: Ο Καταλανός πρόεδρος Αρτούρ Μας προκήρυξε πρόωρες τοπικές εκλογές στις 25 Νοεμβρίου, τις οποίες μετέτρεψε σε δημοψήφισμα για την απόσχιση από την Ισπανία. Το κόμμα του όμως CiU έχασε έδρες και για να διοργανώσει το πραγματικό δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία πρέπει να συνεργαστεί με το πιο ακραίο αποσχιστικό ERC.
Γροιλανδία: Στο δημοψήφισμα του 2008 για μεγαλύτερη αυτονομία από τη Δανία, το "Ναι" έλαβε 75%. Το 2009 οι Γροιλανδοί αναγνωρίστηκαν διαφορετικός λαός από τη διεθνή νομοθεσία και απέκτησαν τον έλεγχο των φυσικών τους πόρων, κάτι που μπορεί να τους βάλει στον δρόμο προς την πλήρη ανεξαρτησία.
Χώρα των Βάσκων: Τα κόμματα που είναι υπέρ της ανεξαρτησίας κέρδισαν συνολικά τις 48 από τις 75 έδρες της τοπικής Βουλής στις εκλογές του Οκτωβρίου. Η ισπανική χώρα των Βάσκων έχει ήδη μεγάλο βαθμό αυτονομίας εντός της Ισπανίας και ίσως πλέον αυξηθούν οι φωνές για δημοψήφισμα.
Βαυαρία: Ενώ είναι απίθανο σε βάθος χρόνου η Βαυαρία να αποσχιστεί από την Γερμανία, πολλοί Βαυαροί θα το επιθυμούσαν κυρίως λόγω χρημάτων. Η Βαυαρία πληρώνει τα μισά από τα 7,3 δισ. ευρώ που μεταβιβάζονται ετησίως στις φτωχότερες περιοχές της Γερμανίας.
Νότιο Τιρόλο, Βενέτο και Λομβαρδία: Οι πλούσιες περιοχές της βόρειο Ιταλίας που θέλουν να αποσχιστούν. Εκεί εδρεύει και η Λίγκα του Βορρά.
Φλάνδρα: Η εύπορη αυτή ολλανδόφωνη περιοχή πιέζει για να μειωθούν οι δεσμοί με τη φτωχότερη γαλλόφωνη Βαλλονία, κίνηση που μπορεί να οδηγήσει στο τέλος του Βελγίου. Το φλαμανδικό αυτονομιστικό κόμμα N-VA του Μπαρτ ντε Βέβερ είδε τα ποσοστά του να εκτινάσσονται στις τοπικές εκλογές του Οκτωβρίου και πήρε την Αμβέρσα.
Κορσική: Τα εθνικιστικά κόμματα έλαβαν τη δεύτερη θέση στις περιφερειακές εκλογές του 2010 τριπλασιάζοντας τη δύναμή τους σε σχέση με τις εκλογές του 2004. Το Corsica Libera, το μικρότερο από τα δύο, δε καταδικάζει τις βίαιες ενέργειες των οργανώσεων όπως το Εθνικό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Κορσικής.
Απόσπασμα από το Βήμα της Κυριακής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου