Καλό μήνα

Φτάνουμε στο τέλος και του 2012. Για μία ακόμη φορά διαπιστώνω πως η συμβουλή που μου είχε δώσει ένας αγαπημένος μου θείος, πριν απολυθώ από το στρατό, είναι πέρα για πέρα σωστή. Μου είχε πει τότε λίγο πριν πάρω το ροζ χαρτί, πως από τώρα και στο εξής, ο χρόνος θα κυλάει νερό. "Δε θα το καταλαβαίνεις καν πως περνάει τόσο γρήγορα ο καιρός. Κι αν επαναπαύεσαι και λες δε βαριέσαι θα το κάνω αύριο αυτό που πρέπει να κάνω σήμερα, τρομοκράτησε όταν κοιτάς πίσω σου και διαπιστώνεις πως δεν έχεις κάνει τίποτα και δεν έχεις ζήσει όλα αυτά που ονειρευόσουν".
Πράγματι από τον Αύγουστο του 2008 που απολύθηκα μέχρι σήμερα, ο χρόνος έχει κυλήσει νερό. Ευτυχώς όμως άκουσα τη συμβουλή του και κοιτώντας πίσω δε νιώθω πως ο χρόνος έχει περάσει χαμένος.
Όμως με αγχώνει.
Η ταχύτητα φυγής του δε μ' αφήνει να ηρεμήσω καθόλου. Σαν να με πιέζει να γεμίσω εμπειρίες και εικόνες, που πιθανότατα με κάνουν καλύτερο άνθρωπο.
Πρέπει να βάλω φρένο σ' αυτόν τον χρόνο. Ή να βάλω φρένο στις απαιτήσεις μου και στα όνειρά μου; Ποιο από τα δύο είναι εφικτό άραγε;
Παρ' όλα αυτά μπήκαμε στο τελευταίο μήνα του χρόνου. Ενός χρόνου όχι καλύτερου από τον προηγούμενο. Και με προβλέψεις για ένα νέο χρόνο χειρότερο.
Αυτό δε πρέπει να μας πτοεί.
Τελικά η επανάσταση είναι εσωτερική.
Μόνο έτσι μπορούμε να φτιάξουμε την ζωή μας και ίσως τον μικρόκοσμο που μας περιβάλλει.
Καλό μήνα λοιπόν...