Η Καθημερανοητότητα στην Νότια Κορέα

Της Δανάης Δαμίγου

 Daeboreum (대보름) στα Κορεάτικα σημαίνει «Η πρώτη πανσέληνος» και γιορτάζεται την ημέρα της πρώτης πανσέληνου του χρόνου, σύμφωνα όμως με το ημερολόγιο του φεγγαριού. Το ημερολόγιο του φεγγαριού για αυτή την χρονιά ξεκίνησε στις 10 Φεβρουαρίου με την αρχή της δημιουργίας του πρώτου φεγγαριού του χρόνου, ενώ η πρώτη πανσέληνος ήταν στις 24 Φεβρουαρίου. Και οι δύο αυτές μέρες έχουν ιδιαίτερη σημασία για την Κορέα καθώς αποτελούν από τις πιο σημαντικές τους γιορτές και συνοδεύονται από πολλά έθιμα.
Η ημέρα της δημιουργίας του φεγγαριού είναι μια καθαρά οικογενειακή γιορτή, τρεις και τέσσερις γενιές μιας οικογένειας μαζεύονται κάτω από την ίδια στέγη για να φάνε μαζί, χωρίς όμως να αφήνουν πολλά περιθώρια σε κάποιον ξένο να γίνει μάρτυρας της παράδοσης τους. Σε αντίθεση έρχεται η ημέρα της πρώτης πανσέληνου του χρόνου η οποία είναι μια γιορτή για όλους, μια γιορτή χαράς και προσευχής για μια καλότυχη, δημιουργική και παραγωγική χρονιά. Ίσως το πιο σημαντικό για κάποιον που έχει μεγαλώσει δίπλα στην θάλασσα είναι ότι αυτή η γιορτή στο μεγαλύτερο της μέρος πραγματοποιείται πάνω στην άμμο σε μια πολύ μεγάλη παραλία υπό τους ήχους των κυμάτων.
Η ημέρα της πρώτης πανσέληνου συνοδεύεται από πολλά έθιμα και ξεκινάει με μία παρέλαση στους δρόμους της πόλης με χορούς μουσική, δράκους και παραδοσιακές φορεσιές. Η παρέλαση αυτή βασίζεται στην ιστορία της Βασίλισσας Jinseong η οποία θεραπεύτηκε από τα ιαματικά λουτρά της περιοχής μετά από κάποια ασθένεια της εποχής. Καταλήγοντας στην παραλία, έχει τοποθετηθεί ένα δέντρο (daljip taeugi) σχηματισμένο από διάφορα κλαδιά ύψους 10 μέτρων στο οποίο οι Κορεάτες ρίχνουν χαρτιά με τις ευχές τους με μορφή σαΐτας. Στο χαρτί της σαΐτας γράφουν ότι επιθυμεί ο καθένας τους, πάντα όμως μέσα στις ευχές τους είναι η ευφορία της φύσης (γης και θάλασσας) άλλα και η εξαφάνιση των καταστροφών και ασθενειών. Καθ’ όλη την διάρκεια των ευχών, οι χοροί και τα τραγούδια δεν σταματάνε μέχρι την ώρα που κάνει την εμφάνιση της η πανσέληνος και αρχίζει η προσευχή. Αφού τελειώσει η τελετουργία της προσευχής έρχεται η ώρα να μπει η φωτιά στο δέντρο ώστε να καούν με αυτό τον τρόπο όλα τα σημειώματα με τις ευχές και να επιτευχθεί έτσι η πραγματοποίηση τους.
Η ημέρα αυτή εμένα σαν παρατηρητή μου δημιούργησε ιδιαίτερα συναισθήματα. Με εντυπωσίασε πως ένας λαός μπορεί να βασίζει όλες του τις γιορτές, τα έθιμα του αλλά και την ευλογία για μια καλή χρονιά στο φεγγάρι, δύσκολο να το καταλάβεις ειδικά άμα προέρχεσαι από μια χώρα που δεν του δίνει την ίδια σημασία με αυτή που δίνει στον ήλιο. Η πίστη αυτών των ανθρώπων, η έντονη προσπάθεια τους να διατηρούν τα έθιμα τους παρόλο που βρίσκονται στην καρδιά της τεχνολογίας και της εξέλιξης, καθώς και το διαρκές χαμόγελο τους σε κάνουν να βλέπεις πιο αισιόδοξα την κάθε μέρα και να «ζηλεύεις» την ισορροπία αυτή που έχουν επιτύχει. Τα χρώματα στις παραδοσιακές τους στολές και η χαρούμενη μελωδία στα τραγούδια τους σου δίνουν την αίσθηση ότι και τις λύπες τις αντιμετωπίζουν με τον δικό τους μοναδικό τρόπο. Μαζί τους ευχήθηκα και εγώ για ένα καλύτερο αύριο, ευχήθηκα να μην σταματήσουμε να ονειρευόμαστε και να χαμογελάμε….
Η πρώτη πανσέληνος του χρόνου του 2013 θα μείνει για πάντα στο μυαλό μου…