Ο κομπλεξισμός τόσο της δικιάς μου όσο και της νεότερης γενιάς...

Οι παππούδες μας έζησαν κατοχή, πείνα κι εμφύλιο.
Οι γονείς μας πρόλαβαν την χούντα.
Κι εμείς είμαστε η γενιά που δεν 'έχει ζήσει απολύτως τίποτα.
Δεν ισοπεδώνω τα πάντα. Η οικονομική κρίση που περνάμε είναι ένα ιστορικό γεγονός που θα το αναφέρουμε με καμάρι όσοι καταφέρουμε να επιβιώσουμε, μετά από δεκαετίες στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας. Οι πραγματικές μάχες που δόθηκαν στο δρόμο τον Ιούνιο του 2011 και τον Φεβρουάριο του 2012 θα είναι ημερομηνίες αντάρτικου άτυπου πολέμου ισάξιες με παλιές αντίστοιχες στιγμές. Φυσικά δεν φτάσαμε ποτέ σε επίπεδο Δεκεμβριανών, όσο και να το θέλουν μερικοί για να πουν πως κάτι έζησαν.
Αν θες όμως να ζήσεις κάτι, πρέπει να σηκωθείς από τον καναπέ, πρέπει να αφήσεις τον καφέ και τον υπολογιστή. Πρέπει πρώτα να αλλάξεις εσύ σαν άνθρωπος. Να καταπολεμήσεις κάθε ίχνος κομπλεξισμού κι ανασφάλειας και τότε να βγεις στον δρόμο να πολεμήσεις για τα δικαιώματά σου και την αξιοπρέπεια που κάποιοι ηλίθιοι, που εμείς οι ίδιοι ψηφίσαμε, στα πήραν με το έτσι θέλω.
Η δικιά μου γενιά όπως και η επόμενη, είμαστε από τις πιο κακομαθημένες της νεοελληνικής ιστορίας. Δεν έχουμε ζήσει τίποτα, κι επειδή οι δικοί μας αγωνίστηκαν για να τα αποκτήσουν, μας τα πρόσφεραν απλόχερα. Δεν έχουμε εκτιμήσει απολύτως τίποτα. Και ούτε θα σεβαστούμε ποτέ κάτι.
Γιατί;
Γιατί έτσι μάθαμε δυστυχώς.
Ευθύνη δεν έχουμε μόνο εμείς. Ευθύνη έχουν όλοι. Οι γονείς, η κοινωνία, το κράτος.
Όσον αφορά όμως στον όρο υπευθυνότητα, όλοι οι υπόλοιποι δεν έχουν καμία απολύτως δουλειά. Εδώ όλο το βάρος πέφτει πάνω μας.
Αυτές τις μέρες ακούμε τις ανακοινώσεις των γονέων που λένε πως είναι περήφανοι για τα παιδιά τους. Δε θα το σχολιάσω. Από μόνοι τους εκτίθενται και παρουσιάζουν την πηγή του προβλήματος. Στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι το σπίτι. Κανένας αυθεντικός αναρχικός δε θα βγει να φωνάξει στα κανάλια αυτό που πιστεύει. Αρκεί που το ξέρει ο ίδιος και νιώθει καλά με τον εαυτό του. Ούτε κανένας σώφρων γονέας θα πει πως είναι περήφανος για την εγκληματικότητα του παιδιού του.
Θα αναφερθώ όμως σ' έναν από τους πιτσιρικάδες που αποκάλεσα χθες κωλόπαιδα. Λέει με καμάρι πως είναι αιχμάλωτος πολέμου. Ποιου πολέμου;
Έχει ρωτήσει εμπειρίες αιχμαλώτων πολέμου;
Αν πάει και τους πει πως είναι ένας από αυτούς, σίγουρα θα ξεσπάσουν σε γέλια και θα τον ευγνωμονούν μετά για το καλό που τους έκανε.
Έχει διαβάσει άραγε το "Καπούτ" του Μαλαπάρτε; Εκεί αναφέρει πως κάθε Ρώσο αιχμάλωτο πολέμου που έπιαναν οι Γερμανοί, τον έδεναν με τέσσερις νεκρούς φαντάρους. Καθώς σάπιζαν τα πτώματα, σάπιζε και ο ζωντανός μαζί.
Έχει διαβάσει το "Ουδέν νεότερον από το δυτικό μέτωπο" του Ρεμάρκ. Να κατανοήσει μέσα από τις αφηγήσεις του, τον τρόμο που ένιωθαν οι Γάλλοι αιχμάλωτοι πολέμου στον πρώτο παγκόσμιο, οι οποίοι παρακαλούσαν να πέσουν νεκροί παρά αιχμάλωτοι στα χέρια των Γερμανών.
Έχει διαβάσει το "Μαουτχάουζεν" του Καμπανέλη. Εκεί έκλειναν στην απομόνωση ζωντανούς με νεκρούς για μέρες. Όταν τους βγάζανε μετά έξω, οι άνθρωποι έλεγαν πως τόσες μέρες εγκλωβισμένοι στο σκοτάδι είχαν πιάσει κουβέντες με τους νεκρούς. Μάλιστα ένας έλεγε πως η λύτρωσή τους θα ρθει από την Ανατολή.
Συγκρίνεται λοιπόν ο νεαρός αυτός που βρίσκεται σε ένα κελί ενός αστυνομικού τμήματος με τις παραπάνω περιπτώσεις;
Μετά ένας άλλος αναφέρει για βασανιστήρια. Βεβαίως και ξυλοκοπήθηκαν άγρια τα παιδιά κι αυτό φαίνεται κι από τις φωτογραφίες. Και φυσικά καταδικάζουμε την αγριότητα των αστυνομικών, οι οποίοι πραγματικά έχουν ξεφύγει τα τελευταία χρόνια.
Ξέρουν όμως τι σημαίνει βασανιστήριο; Έχουν ακούσει τις εμπειρίες του Μίκη Θεοδωράκη; Έχουν παρακολουθήσει το ντοκιμαντέρ "Τα τραγούδια της φωτιάς", έχουν δει τις φωτογραφίες από το Γκουαντάναμο και το Ιράκ; Συγκρίνεται το ξύλο που έφαγαν με τα βασανιστήρια που πέρασαν άνθρωποι όπως ο Παναγούλης;
Κάποιοι δυστυχώς έχουν ξεφύγει και προσπαθούν να πουλήσουν μαγκιά και ηρωισμό από το πουθενά. Η νεοελληνική κοινωνία ψάχνει για ήρωες. Αυτό είναι γεγονός. Φάνηκε μάλιστα και από τις χθεσινές συζητήσεις που άνοιξαν μέσα στα κοινωνικά δίκτυα.
Έλεος όμως.
Έχουμε χάσει το μέτρο.
Το παραπάνω βίντεο από την αξιόλογη εκπομπή "Η μηχανή του χρόνου", είναι αφιερωμένο στους σημερινούς "βασανισμένους αιχμαλώτους πολέμου" καθώς και σ' αυτούς που ακόμα τους υποστηρίζουν.