Πρωινό Σαββάτου. Με έναν ελληνικό καφέ στο χέρι και με χαλαρή μουσική από το διαδίκτυο, διαβάζω πρωτοσέλιδα εφημερίδων και λοιπές αναρτήσεις από τον εγχώριο και διεθνή τύπο. Τόσο σήμερα όσο και τις προηγούμενες μέρες, διαπίστωσα πως κάτι αλλάζει.
Την Δευτέρα στο μέγα παπαγαλάκι της απάνθρωπης κυβέρνησης, ο Βενιζέλος κλαιγόταν. Ήταν πρώτη φορά που τον έβλεπα να μιλάει με πίκρα για τη στάση του ελληνικού λαού απέναντί του. Ο ίδιος με στεναχώρια έλεγε πως ενώ έχει θυσιάσει τόσα πολλά για το κοινό καλό, εμείς τον βρίζουμε χυδαία, επώνυμα κι ανώνυμα στο διαδίκτυο και στους δρόμους. Εδώ θα ήθελα να επισημάνω στον κύριο "Υπερεγώ" πως δεν χλευάζουμε μόνο τον ίδιο αλλά και τα όργανα προπαγάνδας του, όπως είναι ο Πρετεντέρης, ο οποίος αντί (υπό φυσιολογικές συνθήκες και φυσιολογικούς ανθρώπους) να του ρίξει μία μούτζα και να του πει "πάρ' τα μαλάκα που το παίζεις και θύμα", κάθεται και κουνάει συγκαταβατικά το κεφάλι του.
Μετά τη συνέντευξη αυτή, έχω αρχίσει να υποψιάζομαι πως ο Βενιζέλος έχει καταλάβει ότι οι πολιτικές του μέρες είναι μετρημένες και προσπαθεί να σωθεί από το ήδη ναυαγισμένο πλοίο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Φανταστείτε τον, μόνο στη θάλασσα, στη μέση του πουθενά, να παλεύει με τα κύματα που ο ίδιος προκάλεσε και με τη στάση του τα θέριεψε διότι πίστευε πως ήταν ο μεσσίας που θα περπατούσε πάνω σ' αυτά, αλλά τώρα εξαντλημένος αναζητάει ένα σωσίβιο για να μην πνιγεί.
Ένα σωσίβιο από που; Ποιος θα δώσει ένα χέρι βοήθειας σ' αυτόν τον άνθρωπο; Και τότε, εμφανίζεται το κίνημα των 58. Ένα κίνημα που έχει τις ευλογίες του Σημίτη, τις φωνές του γραφικού κι αντιπαθεστάτου δήθεν αριστερού Ψαριανού και της ταλαιπωρημένης από τα ταξίδια που έχει κάνει για να γράψει τα βιβλία της(!) Σώτης Τριανταφύλλου και τις περφόρμανς του δημαρίτη ηθοποιού Μπέζου. Θα μου πείτε πως δεν ανήκουν μόνο αυτοί στο κίνημα. Θα συμφωνήσω. Όμως πρέπει να παραδεχτείτε πως το κίνημα έχει αυτούς για βιτρίνα, οπότε κρίνεται απ' αυτό που δείχνει παρά έξω. Μη ξεχνάτε πως επωφελείται κι από το σπρώξιμο της εφημερίδας "Τα Νέα", η οποία εκφράζει τα συμφέροντα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και συγκεκριμένα του Βενιζέλου. Από παντού βρωμάει...
Η Ελιά λοιπόν είναι το σωσίβιο του Βενιζέλου και της ΔΗΜ.ΑΡ., η οποία βάση της χθεσινής δημοσκόπησης της εφημερίδας Αυγής, δε μπαίνει με τίποτα στη Βουλή, ενώ το ΠΑ.ΣΟ.Κ. χτυπάει το 4,5 %. Με αυτά τα ποσοστά ούτε ευρωβουλευτή δε θα στείλουν. Ο κόσμος πλέον έχει στείλει αυτά τα δύο κόμματα στη λήθη του χρόνου. Όμως η καρέκλα του βουλευτή είναι γλυκιά. Τόσο γλυκιά που που την κάνει πιο σημαντική από την αξιοπρέπεια. Πουλάνε λοιπόν την αξιοπρέπειά τους για να καθίσουν λίγα χρόνια ακόμα σε μία βολεμένη καρέκλα του κοινοβουλίου, ώστε να μπορέσουν να απολαύσουν για μία ακόμη φορά τις πολυτέλειες του Έλληνα βουλευτή. Θα ναι κρίμα να ξαναδούμε αυτά τα πρόσωπα στη Βουλή μετά τις επόμενες εκλογές. Όσον αφορά τη συγκεκριμένη δημοσκόπηση, μου έκανε εντύπωση η δήλωση της Καλογεροπούλου στον ΣΚΑΪ, που είπε πως την εκπλήσσει το χαμηλό ποσοστό (!) που δίνεται στον ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ., διότι γύρω της ακούει πως ο κόσμος πλέον αυτόν στηρίζει κι όχι την Ν.Δ. Αμέσως ο Ευαγγελάτος προσπάθησε να την αποστομώσει λέγοντάς της πως την δημοσκόπηση την έκανε η "Αυγή", οπότε δεν υπήρχε λόγος να αναλυθεί παραπάνω η στατιστική όσον αφορά τα ποσοστά του κόμματος της αντιπολίτευσης.
Ένα είναι σίγουρο πλέον. Η ήττα των (ακρο)δεξιών. Μία ήττα που θα είναι εκκωφαντική. Κι αυτή τη φορά ανυπομονούμε να σπάσουν τα τύμπανά μας από μία ιδιαίτερη πολιτική αλλαγή κι όχι από τις βόμβες κρότου-λάμψης που έχουμε συνηθίσει όλα αυτά τα χρόνια.
Όσο για την Νέα Δημοκρατία, δεν θα ήθελα να ασχοληθώ παραπάνω. Κάθε μέρα που περνάει με κάνει να αηδιάζω περισσότερο με την ακροδεξιά πολιτική της. Μαζί όμως με την Νέα Δημοκρατία, συγκαταλέγω την Χρυσή Αυγή. Για μία ακόμη φορά μας κοροϊδεύουν με τις αποκαλύψεις τους. Δεν μας εκπλήσσουν οι αποδείξεις πραγμάτων και θεωριών για τα οποία γνωρίζαμε ή υποψιαζόμασταν όλα αυτά τα χρόνια. Χάρηκα όμως που ακούστηκαν ορισμένα ονόματα μητροπολιτών που προωθούν και στηρίζουν οικονομικά την Χ.Α. Ξαφνιάστηκα όμως με τον χαρακτηρισμό του Μιχαλολιάκου προς τον Άνθιμο, τον οποίο αποκάλεσε "σκατιά". Θα 'θελα πολύ να ήξερα πως νιώθει πλέον ο Άνθιμος, που είναι μισητός τόσο από τον φυσιολογικό κόσμο όσο κι από τους νεοναζί.
Τέλος θα θελα να αναφερθώ στη κίνηση του Τσίπρα προς τον Όλιν Ρεν. Ίσως να είναι η μοναδική σωστή κίνηση που έχει κάνει η αντιπολίτευση τα τελευταία χρόνια. Όμως άργησε. Και η αξία της πέφτει ακόμα περισσότερο όταν βλέπουμε πως τα κίνητρά της, ήταν να φανεί αρεστός στην ευρωπαϊκή Αριστερά μία μέρα πριν δηλώσει κι επίσημα την υποψηφιότητά του στην Κομισιόν. Δυστυχώς και η Αριστερά της Ελλάδος παίζει έναν θεατρικό ρόλο πάνω στο πόνο των Ελλήνων.
Κλείνοντας θα ήθελα να υιοθετήσω μία παλιά δήλωση του Βενιζέλου (άραγε την θυμάται αυτός και οι ψηφοφόροι του;), ο οποίος είχε πει πως η Ελλάδα έχει βγάλει πολλούς πολιτικούς σαν τον Σαμαρά, οι οποίοι κατέστρεψαν την χώρα. Έχουμε την ατυχία να είμαστε γεμάτοι απ' αυτούς σε όλες τις παρατάξεις...
Έχουμε όμως την ανάγκη από κάτι καινούργιο, εναλλακτικό, πατριωτικό και με όραμα τώρα που αλλάζει ο καιρός...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου