KAZANIYORUZ !!!

Αποφάσισα να κλείσω τη φετινή χρονιά με την παραπάνω συγκλονιστική φωτογραφία από την Τουρκία και με την λέξη Kayaniyoruz που σημαίνει "Νικάμε", θέλοντας έτσι να δείξω την εκτίμηση και την συμπάθειά μου για τους συνομήλικους πολίτες της γειτονικής μας χώρας που παλεύουν για να αλλάξει το κατεστημένο του τόπου τους.  

Το καλοκαίρι είχα δεχτεί άσχημη κριτική όταν είχα δείξει την εκτίμησή μου προς τον λαό που είχε κατέβει στους δρόμους της Πόλης αλλά και των υπολοίπων πόλεων της Τουρκίας. Κάποιοι με παρουσίασαν ακόμα κι ως υποστηρικτή των φανατισμένων ισλαμιστών. Το ευχαριστήθηκα όταν η ίδια η εξέλιξη των γεγονότων τους αποστόμωσε.
Δύο μήνες μετά το ξεσηκωμό στη πλατεία Ταξίμ, επισκέφθηκα την Σμύρνη. Η βόλτα μου στην πιο ευρωπαϊκή πόλη της Τουρκίας μου φανέρωσε την πραγματική κατάσταση της χώρας. Την Τουρκία την επισκέπτομαι συνέχεια από το καλοκαίρι του 2005. Έζησα την εξαθλίωσης της όταν ήταν στο ΔΝΤ.  Παρακολούθησα την ανάπτυξή της όταν ο Ερντογάν την έβγαλε από τον οικονομικό μηχανισμό κι έκοψε καινούργια λίρα (εξαφανίζοντας τα πολλά μηδενικά των παλιών χαρτονομισμάτων της χώρας). Αυτή τη φορά παρατήρησα την νέα αλλαγή που ζητάει ο λαός της γειτονικής μας χώρας. Τα αιτήματα του καθενός ήταν φανερά. Νεαρές ντυμένες με πιο απελευθερωμένο ύφος και ομοφυλόφιλοι πιασμένοι χέρι χέρι, έδιναν έναν αέρα ανανέωσης σε ένα κράτος που προσπαθεί πάλι να γίνει συντηρητικό.
Το πρώτο ξέσπασμα έγινε το καλοκαίρι. Η οργή του κόσμου ξεχείλισε στους δρόμους. Η αντίδραση ήταν ξαφνική κι έπιασε την τουρκική αστυνομία και τον τουρκικό στρατό στον ύπνο. Όμως ο Ερντογάν αποδείχτηκε ισχυρός. Μπορεί ο ξεσηκωμός στους δρόμους να καταπνίγηκε από τις υδροφόρες που είχαν καυστικό υγρό κι από την σκληρή βία των αστυνομικών και των παρακρατικών ρουφιάνων της κυβέρνησης, όμως η οργή του κόσμου εξακολουθούσε να είναι έκδηλη μέσα από την καθημερινότητά τους. Το παρατηρούσες στους τοίχους που ήταν γεμάτοι με γκράφιτι κατά της κυβέρνησης, το έβλεπες στο ντύσιμό τους και στην συμπεριφορά τους.
Οι νέοι που βγήκαν εκείνες τις μέρες στους δρόμους, διεκδικούσαν τα δικαιώματα που τους είχαν προσφερθεί πριν από δύο σχεδόν δεκαετίες για να φανεί η Τουρκία στις Βρυξέλλες πως είναι ένα δυτικό κι όχι ένα ανατολικό κράτος. Βλέποντας όμως τις πόρτες της Ε.Ε. ερμητικά κλειστές, ο Ερντογάν αποφάσισε να κάνει μία στροφή προς την Ανατολή. Δε μπορείς όμως να στρέψεις κι έναν ολόκληρο λαό στις συντηρητικές παραδοσιακές συνήθειες όταν έχει μάθει πλέον τον δυτικό τρόπο ζωής. Κανόνες όπως η απαγόρευση του φιλιού σε δημόσιο χώρο, της κατανάλωσης αλκοόλ, της συγκατοίκησης αγοριών και κοριτσιών στους ίδιους φοιτητικούς κοιτώνες και άλλα πολλά, μόνο αστείοι μπορούν να ακουστούν στα αυτιά μας. Όμως στη γειτονική χώρα εφαρμόζονται κι ο κόσμος δε θέλει ούτε να τους δεχτεί, ούτε να τους υπακούσει.
Τα σκάνδαλα που έχουν προκύψει τις τελευταίες μέρες στην Τουρκία ήταν η αφορμή να ξαναβγεί ο κόσμος στους δρόμους. Ο αγώνας γι' αυτούς δεν τελείωσε. Οι Τούρκοι απέδειξαν πως έχουν κότσια διότι ενώ μέτρησαν νεκρούς το καλοκαίρι και είχαν τραυματίες από τις πλαστικές σφαίρες και το καυστικό υγρό της αστυνομίας, την ώρα που έχουν ένα σωρό ρουφιάνους μέσα στη κοινωνία τους και ζουν σε ένα μη δημοκρατικό καθεστώς, τους βλέπεις να αγωνίζονται.
Δεν είδαμε εκατομμύρια ούτε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στο δρόμο. Ήταν όσοι έπρεπε για να γεμίσουν τη Ταξίμ, τη προκυμαία της Σμύρνης και τις πλατείες της Άγκυρας. Εξάλλου η ιστορία μας έχει μάθει πως την διαφορά την κάνουν πάντα οι λίγοι, άλλες φορές σε καλές περιπτώσεις (Γαλλικός Μάης, Φίλοι του Δάσους κ.α.) κι άλλες φορές με ολέθριες συνέπειες (πραξικοπήματα, χούντες, κ.α.). Είναι στο χέρι μας να πάρουμε τον σωστό δρόμο έχοντας στο μυαλό μας τα σωστά πρότυπα και τις λύσεις που έχουν βάση το δίκαιο για τον συνάνθρωπό μας και για μας τους ίδιους.
Το 2013 φεύγει αφήνοντας κόσμο στους δρόμους είτε επειδή αγωνίζονται είτε επειδή τους έχει πάρει το κράτος και η τράπεζα το σπίτι. Ευελπιστώ πως όλος αυτός ο κόσμος θα συσπειρωθεί για να μπει δυναμικά στο 2014 ώστε να φέρει την αλλαγή που όλοι θέλουμε.