Του Περικλή Κοροβέση
Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, μια από τις ισχυρότερες πολεμικές μηχανές του κόσμου έχει εισβάλει στη Λωρίδα της Γάζας και την ισοπεδώνει. Ακόμα δεν έχουμε ανακωχή. Αλλά και αν αυτό επιτευχθεί, θα είναι ένα διάλειμμα πριν από την επόμενη εισβολή. Και η παγκόσμια κοινή γνώμη, αποτροπιασμένη από τα εγκλήματα πολέμου της ακροδεξιάς κυβέρνησης του Ισραήλ, διερωτάται: Κανένας ΟΗΕ, καμία ΗΠΑ, καμιά Ε.Ε. δεν μπορεί να σταματήσει αυτό τον φριχτό πόλεμο; Και γιατί; Ή, ακόμα, είναι τόσο δύσκολο η Παλαιστίνη να γίνει κράτος με εγγυημένα σύνορα και οι δύο λαοί να ζήσουν με ειρήνη και ασφάλεια; Δεν καταλαβαίνει η κυβέρνηση του Ισραήλ πως όλο αυτό το παγκόσμιο κίνημα αλληλεγγύης για την Παλαιστίνη με τους χιλιάδες νεκρούς αμάχους και τις σφαγές γυναικών και παιδιών μπορεί να δημιουργήσει έναν νέο αντισημιτισμό; (Αν δεν έχει ήδη δημιουργηθεί.)
Η κυβέρνηση του Ισραήλ δείχνει να αδιαφορεί για όλα αυτά. Ο στόχος της είναι άλλος. Η κατάκτηση όλης της Παλαιστίνης. Και αυτό αποδεικνύεται από τους διαδοχικούς χάρτες της περιοχής. Συγκρίνετε τους χάρτες από το 1946 μέχρι σήμερα. Το 1946 υπάρχουν ελάχιστοι Εβραίοι, κυρίως στα παράλια, μεταξύ Τελ Αβίβ και Χάιφας. Οταν ο ΟΗΕ διαμελίζει την Παλαιστίνη για να δημιουργηθεί το κράτος του Ισραήλ, πάνω κάτω είναι μισά-μισά. Οι Παλαιστίνιοι κατανέμονται σε τρεις περιοχές, που γειτονεύουν αλλά δεν επικοινωνούν μεταξύ τους, ενώ το Ισραήλ είναι ενιαίο. Μετά το ‘67 εξαφανίζεται από τον χάρτη η βόρεια Παλαιστίνη και οι δύο άλλες περιοχές, Γάζα και Δυτική Οχθη, χάνουν σχεδόν τα μισά τους εδάφη. Σήμερα η Παλαιστίνη έχει χάσει περίπου πάνω από τα μισά εδάφη από ό,τι της είχαν απομείνει το ‘67. Και αυτά έδωσαν πέντε εκατομμύρια πρόσφυγες. Μιλάμε για εθνοκάθαρση. Μέχρι σήμερα στη Γάζα μετράμε 1.200 Παλαιστίνιους νεκρούς, σχεδόν όλοι άμαχοι, και περισσότερους από 6.500 τραυματίες. Το Ισραήλ έχει χάσει 53 στρατιώτες και 3 αμάχους. Και όταν δημοσιευτεί αυτό το κείμενο θα είναι παραπάνω.
Ολα αυτά δείχνουν πως η λογική της ηγεσίας του Ισραήλ δέχεται μία μόνη εκεχειρία. Την προσάρτηση της Γάζας με έναν τρόπο που να μη φαίνεται προσάρτηση, αλλά ειρήνευση. Και για πολλούς μπαίνει και ένα άλλο ερώτημα: Πώς είναι δυνατόν τα παιδιά του Ολοκαυτώματος να φτιάξουν ένα κράτος με τις φασιστικές θεωρίες του «ζωτικού χώρου» (κατάληψη της Παλαιστίνης) και την καθαρότητα της φυλής (εβραϊκό κράτος), δημιουργώντας ένα καθεστώς απαρτχάιντ, έχοντας στο 20% του πληθυσμού του χριστιανούς και μουσουλμάνους; Και ακόμα, η σφαγή στη Γάζα γίνεται μέσα σε ένα τεράστιο περίφραχτο στρατόπεδο, από όπου δεν υπάρχει τρόπος διαφυγής. Γι’ αυτό και δεν έχουμε πρόσφυγες. Τηρουμένων των σχετικών αναλογιών, δεν θυμίζει Ολοκαύτωμα; Σε όλα αυτά έρχεται να μας απαντήσει ο καθηγητής της Σύγχρονης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ, Σλόμο Σαντ, με το βιβλίο του «The invention of the Jewish people»* (Εκδόσεις «Verso»), βιβλίο που έγινε παγκόσμιο μπεστ σέλερ και για 19 εβδομάδες ήταν πρώτο στις πωλήσεις στο ίδιο το Ισραήλ, παρόλο που ταρακουνούσε τα θεμέλιά του και διέλυε όλους τους μύθους που χρησιμοποιεί σαν ιστορία του για να δικαιολογήσει την ύπαρξή του.
Κατ’ αρχήν δεν υπήρξε ποτέ καμιά ηρωική έξοδος από την Αίγυπτο, γιατί δεν χρειαζόταν. Η Ιουδαία τότε ήταν μέρος της Αιγύπτου. Ο περίφημος Ναός του Σολομώντος ήταν χτισμένος στη φαντασία. Δεν βρέθηκε κανένα ίχνος του. Η περίφημη διασπορά ουδέποτε έγινε από τους Ρωμαίους τον 1ον αι. μ.Χ. Οι κάτοικοί της παρέμειναν στον τόπο τους και είναι οι πρόγονοι των σημερινών Παλαιστινίων (άποψη που συμμεριζόταν και ο Μπεν Γκουριόν). Οι Ρωμαίοι πήραν αιχμαλώτους νέους και τους έκαναν σκλάβους, συνηθισμένη τακτική των πολέμων εκείνης της εποχής. Οι Εβραίοι δεν είναι ενιαίος λαός. Είναι θρησκεία που μέχρι τον 4ο αι. μ.Χ. ήταν πιο επιθετική από τον χριστιανισμό, έφτασε μέχρι την Κεντρική Ευρώπη, για να εξαπλωθεί στον Καύκασο και να επεκταθεί στη Β. Αφρική, τη Μέση Ανατολή και ακόμα παραπέρα. Το Ισραήλ δεν έγινε από τα παιδιά του Ολοκαυτώματος, αλλά από Εβραίους της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Ευρώπης.
Σε συνέντευξή του, ο Σαντ είχε πει πως οι έρευνές του προσανατολίζονται για να γράψει ένα δεύτερο βιβλίο με τίτλο «Η Επινόηση ενός Κράτους». Οταν αποφασίστηκε να ιδρυθεί κράτος για τους Εβραίους, είχαν παιχτεί πολλές περιοχές: Αφρική, Ευρώπη, ακόμα και Κύπρος. Επιλέχθηκε τελικά η Παλαιστίνη. Η Δύση έκανε την τελευταία της σταυροφορία. Γι’ αυτό και ανέχεται τα εγκλήματα του Ισραήλ. Σε τελική ανάλυση, το Ισραήλ για τη Δύση δουλεύει. Και διεκδικεί καλύτερη αμοιβή. Δηλαδή όλη την Παλαιστίνη.
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών 02/08/14
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου