Η γέννηση ενός κράτους

Του Περικλή Κοροβέση

Με τη σφαγή στη Λωρίδα της Γάζας και τον ακήρυχτο πόλεμο στην Ουκρανία, στην ουσία μεταξύ Δύσης-Ρωσίας μαζί με τους στρατιωτικούς συμμάχους (Λευκορωσία, Τατζικιστάν, Κιργιστάν, Αρμενία και Καζακστάν), η κρίση από την περιφέρεια της Ευρώπης περνάει στο κέντρο της. Το πανίσχυρο λόμπι των γερακιών του πολέμου στην Ουάσινγκτον, που θέλει τις ΗΠΑ παγκόσμια αυτοκρατορία και τον 21ο αιώνα αμερικανικό, επιθυμεί τον πόλεμο τώρα για να ξοφλάμε μια ώρα γρηγορότερα. Παρά τις τεράστιες στρατιωτικές δαπάνες των ΗΠΑ, εξαπλάσιες από αυτές της Κίνας, δεν είναι σε θέση να ανοίξουν πολλά μέτωπα ταυτόχρονα. Η στρατιωτική δύναμή τους βρίσκεται μειωμένη. Και για να ακριβολογήσουμε: ποτέ δεν ήταν τόσο άσχημα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Γι’ αυτό τα μάζεψαν από το Ιράκ και ετοιμάζονται να εγκαταλείψουν το Αφγανιστάν. Η προσοχή είναι στραμμένη στην Κίνα που βρίσκεται κυκλωμένη από εννιά στρατιωτικές βάσεις και δύο στόλους. Τον τρίτο και τον έβδομο. Και αναμένεται περαιτέρω ενίσχυση της στρατιωτικής πολιορκίας.
Σε αυτόν τον ορυμαγδό, πέρασε σχεδόν απαρατήρητη η δημιουργία ενός κράτους μεγαλύτερου σε έκταση από τη Μεγάλη Βρετανία. Πρόκειται για την επανίδρυση του χαλιφάτου του 7ου και 8ου αιώνα που εξαπλώθηκε ραγδαία στο μεγαλύτερο μέρος της νοτιοδυτικής Ασίας, της βόρειας Αφρικής και της Ισπανίας. Το νέο χαλιφάτο προς το παρόν αρκείται στο ένα τρίτο του Ιράκ και τη Βόρεια Συρία. Στη Συρία είναι η πρώτη σε δύναμη ένοπλη αντιπολίτευση, με έναν σύγχρονο, βαριά εξοπλισμένο στρατό. Η δύναμή της υπολογίζεται από τους ειδικούς της Μέσης Ανατολής εκατονταπλάσια της Αλ Κάιντα. Πού τα βρήκαν όλα αυτά τα χρήματα και τα όπλα;
Κύριοι χρηματοδότες ήταν η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ. Αργότερα οι μοναρχίες του Κόλπου και η Τουρκία. Τα υπερσύγχρονα όπλα τα πήραν από τους Αμερικανούς μέσω του ιρακινού στρατού. Μετά την κατάληψη της Μοσούλης βρήκαν ό,τι ήθελαν από στρατιωτικό υλικό. Οπως βέβαια και πετρελαιοπηγές. Και αυτό σημαίνει πως η νέα χώρα θα είναι πλούσια. Το σχέδιο να τριχοτομηθεί το Ιράκ ήταν παλιό. Κούρδοι, σιίτες και σουνίτες. Αλλά τα πράγματα δεν βγαίνουν πάντοτε όπως σχεδιάζονται. Το Ισλαμικό Κράτος, έτσι ονομάζεται το χαλιφάτο, πολύ πιθανό να επεκταθεί από τη Μεσόγειο μέχρι το Ιράν. Πώς ήταν δυνατόν σχεδόν με περίπατο οι τζιχαντιστές να πάρουν μια τόσο μεγάλη έκταση;
Η εξήγηση είναι απλή και κλασική. Κενό εξουσίας. Το καθεστώς Μαλίκι ήταν το υπηρετικό προσωπικό των ΗΠΑ. Παρ’ όλο που είχε έναν στρατό 350.000 ανδρών και 650.000 αστυνομικούς, δεν μπόρεσε να αντισταθεί. Το καθεσστώς ήταν βουτηγμένο στη διαφθορά. Το Ιράκ είχε αγοράσει τελευταία 140 ελικόπτερα. Στο Τικρίτ, όπου ο κυβερνητικός στρατός έπαθε πανωλεθρία και χρειαζόταν άμεσα ενισχύσεις, πήρε μόνον ένα ελικόπτερο. Τι απέγιναν τα άλλα 139; Δεν αγοράστηκαν ποτέ γιατί τα χρήματα είχαν κλαπεί.
Το Ισλαμικό Κράτος είναι εξαιρετικά βίαιο και διεκδικεί τη μοναδική σωστή ερμηνεία του Κορανίου. Και δεν είναι τυχαία η ανακήρυξη του Μπαγκντάντι σε χαλίφη. Στα αραβικά αυτή η λέξη σημαίνει διάδοχος του Μωάμεθ. Με άλλα λόγια, συνεχίζει το έργο του προφήτη και ο προφήτης δεν έχει ποτέ άδικο. Εξ ου και η ευκολία να κόβει κεφάλια. Το σύνθημα είναι ή δέχεσαι τη θρησκεία μας ή χάνεις το κεφάλι σου. Το παράξενο είναι πως έχουν έρθει χιλιάδες εθελοντές κυρίως από την Ευρώπη, συχνά με πανεπιστημιακή μόρφωση, έτοιμοι να διαπράξουν οποιοδήποτε έγκλημα. Και ήδη από τώρα η χώρα εκκαθαρίζεται από χριστιανούς, σιίτες ή ακόμα και μετριοπαθείς σουνίτες που θεωρούνται εχθροί του χαλιφάτου.
Μπορεί αυτή τη στιγμή το χαλιφάτο να είναι απομονωμένο, αλλά αν επεκταθεί με την ίδια ταχύτητα προς Δύση και Ανατολή και γίνει μια από τις μεγαλύτερες πετρελαιοπαραγωγούς χώρες του κόσμου, τότε σημαίνει πως ο γεωπολιτικός χώρος στη Μέση Ανατολή άλλαξε. Και τα δύο κράτη που διαλύονται, Συρία και Ιράκ, δεν φαίνεται να έχουν τη δυνατότητα να αναχαιτίσουν αυτόν τον κίνδυνο. Τότε, ποιος μπορεί; Προς το παρόν, κανείς.

Πηγή: Η Εφημερίδα των Συντακτών