Αν ανατρέξουμε στα ιστορικά γεγονότα του περασμένου αιώνα θα δούμε πως η Τουρκία κρατούσε πάντα μία ουδέτερη στάση σε κάθε τι, περιμένοντας τις εξελίξεις για να πάρει θέση, ανάλογα με το συμφέρον της φυσικά. Τρανό παράδειγμα ήταν η ουδετερότητά της στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η οποία μετατράπηκε σε φίλια στάση προς τους Συμμάχους, όταν ο Άξονας άρχισε να καταρρέει αν και τελικά δεν επωφελήθηκε.
Η συνεχής αυτή στάση της, υπήρχε διότι όλα τα μέτωπα ήταν μακριά της κι έτσι μπορούσε άνετα να κάνει το παιχνίδι της. Αυτή τη φορά όμως οι ίδιες οι εξελίξεις όχι μόνο της χτύπησαν την πόρτα, αλλά έχουν πάρει μεγάλη φόρα για να μπουκάρουν στα εδάφη της.
Με τις τελευταίες πληροφορίες γνωρίζουμε πως οι τζιχαντιστές πολιορκούν την τρίτη μεγαλύτερη κουρδική πόλη της Συρίας, το Κομπανί. Σε περίπτωση που πέσει κι αυτή η πόλη στα χέρια τους, θα απέχουν μόνο πέντε χιλιόμετρα από τα τουρκικά σύνορα. Θα είναι πια ζήτημα χρόνου να επιτεθούν στην Τουρκία. Ήδη δύο οβίδες έχουν σκάσει σε τουρκικό έδαφος.
Οι Τούρκοι δε περιμένουν τις εξελίξεις για να πάρουν θέση, μιας και η χώρα τους βρίσκεται στο επίκεντρο των γεγονότων. Αυτή τη φορά είναι η σειρά της Δύσης που περιμένει με αγωνία την αντίδραση της Τουρκίας. Και ήδη οι γείτονές μας έχουν στήσει δεκαπέντε άρματα μάχης στα σύνορα με την Συρία κι έχουν μάλιστα απαντήσει στις προκλήσεις των τζιχαντιστών. Η Τουρκία πλέον είναι ένα βήμα πριν τον πόλεμο.
Κι ενώ στην αυλή του γείτονά μας έχει πιάσει φωτιά, εμείς ασχολούμαστε με τους ηλίθιους της ακροδεξιάς παράταξης που αλληλοσφάζονται για την Β' Αθηνών. Όχι πως ήμασταν ποτέ ξεφτέρια στην εξωτερική πολιτική αλλά ρε γαμώτο, απαιτείται μία σοβαρότητα όταν υπάρχει μία εφιαλτική απειλή προ των πυλών.
Η ξεφτίλα με την Νέα Δημοκρατία είναι πως ενώ αποκαλύπτεται ένα μεγάλο σκάνδαλο με γερμανικές εταιρίες στην Ελλάδα, η φοροδιαφυγή της Mercedes-Benz και η δωροδοκία αξιωματούχων από την Daimler, τα ελληνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης ασχολούνται για την επιλογή της Ντόρας Μπακογιάννη στην Α' Αθηνών (για να μαζέψει τις περισσότερες ψήφους και να ζητήσει την προεδρία της Ν.Δ. μετά την συντριβής της στις ερχόμενες εκλογές) και την "αποκάλυψη" της Βούλτεψη, στο ότι διανύουμε μία προεκλογική περίοδο.
Κερασάκι στην τούρτα της βλακείας είναι για μία ακόμη φορά ο μπουμπούκος. Δεν ήθελα να ασχοληθώ ξανά με αυτόν τον βλάκα, διότι θίγω τη σοβαρότητα του κείμενου μου, όμως δε γίνεται να μην τον κράξω μετά την τελευταία του δήλωση, με την οποία νιώθει σίγουρος πως στο μέλλον θα υπάρχει μία λεωφόρος με το όνομα Αντώνης Σαμαράς, η οποία θα καταλήγει σε μία κεντρική πλατεία που θα έχει το όνομά του. Σε αυτήν την περίπτωση ο ίδιος ευελπιστεί να έχει μία πάροδο με το δικό του όνομα. Πάνω απ' όλα η ματαιοδοξία. Θα ήθελα να απαντήσω στη δήλωση του μπουμπούκου πως η Ιστορία πάντα ξερνάει κι αφήνει στην άκρη τους φασίστες. Ποτέ τους δε θα τιμηθούν και ποτέ δε θα μνημονευτεί το όνομά τους. Από την άλλη όμως, εδώ είναι Ελλάδα, η χώρα του παραλόγου. Η χώρα που αποκαλεί τον Καραμανλή (τον γέρο) εθνάρχη. Όλα μπορούμε να τα περιμένουμε από μία χώρα που έχει μάθει να βιάζει και να παραποιεί την ιστορία της. Ας ελπίσουμε πως κάποια στιγμή αυτό θα σταματήσει και θα μπουν όλα τα πράγματα σε μία τάξη.
Ο Σεπτέμβρης μπήκε υποσχόμενος πως θα είναι σε πολιτικό και διεθνές επίπεδο ιδιαίτερα θερμός. Δεν μας διέψευσε σ' αυτό. Σίγουρα ο Οκτώβρης δε θα χει κάτι να ζηλέψει. Πολύ πιθανόν να καλύψει ένα μεγάλο κομμάτι της επίσημης προεκλογικής περιόδου που θα ζήσουμε λίγο πριν φύγει το 2014.
Εξάλλου όλα είναι θέμα χρόνου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου