Την περασμένη Τετάρτη δέχτηκα μία πρόσκληση-πρόκληση από τον Αριστοτέλη Τσαγκαρογιάννη για μία δίωρη συνέντευξη στο διαδικτυακό σταθμό iD radio. Έχοντας μία άσχημη σχέση με το μικρόφωνο, προβληματίστηκα για λίγα λεπτά με την απάντησή μου. Όμως η αμεσότητα του μηνύματος με έκανε να δεχτώ.
Δεν το μετάνιωσα. Τον Αριστοτέλη δεν τον γνώριζα μέχρι την Παρασκευή που βρεθήκαμε. Με τη στάση του, κατάφερα να χαλαρώσω και να απολαύσω δύο υπέροχες ώρες στο στούντιο.
Η συγκεκριμένη εκπομπή όμως είχε μία ιδιαίτερη πρωτοτυπία. Μία βιτρίνα μας χώριζε με το δρόμο. Η φωτεινότητα του χώρου και η έλλειψη των τεσσάρων ασφυκτικών τοίχων που έχουν συνήθως τα στούντιο, μου έδινε την εντύπωση πως καθόμουν με έναν φίλο σε μία καφετέρια κι αναλύαμε την επικαιρότητα με ύφος αυθόρμητο και φιλικό. Εκτός από την παρουσία μας που ήταν εμφανής στο δρόμο, και ο διάλογος περνούσε προς τα έξω με την ύπαρξη δύο ηχείων έξω από το ραδιοσταθμό.
Η συμπεριφορά του Αριστοτέλη ήταν η κατάλληλη για να μου λύσει τη γλώσσα και να δω με άλλο μάτι τις ραδιοφωνικές συζητήσεις.
Η συνέντευξη κυκλοφορεί πλέον και στο youtube για όποιον θέλει να την ακούσει.
Οι μουσικές επιλογές δικές μου υπό την ανοχή του Αριστοτέλη, τον οποίο ευχαριστώ θερμά για την υπέροχη ραδιοφωνική του φιλοξενία.
Ευχαριστώ τον George Chatzelenis για τα καλά του λόγια και το όμορφο δίωρο που μας χάρισε.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Την περασμένη Τετάρτη δέχτηκα μία πρόσκληση-πρόκληση από τον Αριστοτέλη Τσαγκαρογιάννη για μία δίωρη συνέντευξη στο διαδικτυακό σταθμό iD radio. Έχοντας μία άσχημη σχέση με το μικρόφωνο, προβληματίστηκα για λίγα λεπτά με την απάντησή μου. Όμως η αμεσότητα του μηνύματος με έκανε να δεχτώ.
Δεν το μετάνοιωσα."