Η μέρα που άλλαξαν οι ισορροπίες...

Αυτή η χρονιά είναι μία από τις πιο ενδιαφέρουσες που έχω ζήσει. Τα γεγονότα και οι ραγδαίες εξελίξεις μ' έχουν πείσει πως ζω μία χρονική περίοδο που σίγουρα θα διαβάζετε και θα μελετάτε μετά από πενήντα χρόνια. 

Η σημερινή μέρα είναι ιστορική ανεξαρτήτου αποτελέσματος. Είναι η πρώτη φορά που παρακολουθούμε το ρίγος της άλλοτε ισχυρής βρετανικής αυτοκρατορίας, μπροστά στην ιδέα της ανεξαρτητοποίησης της Σκωτίας. Προσωπικά είδα πρώτη φορά Βρετανό πρωθυπουργό να παρακαλεί θερμά τους κατοίκους της Σκωτίας να παραμείνουν στο Ηνωμένο Βασίλειο αλλά και μία ψυχρή βασίλισσα να "απειλεί" τους Σκωτσέζους σε περίπτωση που επιλέξουν τον δύσκολο δρόμο του "Ναι". 

Ο φόβος τους δεν κρύβεται. Ένας φόβος που φανερώνει την παρακμή και την αποδυνάμωση μίας υποτίθεται, ισχυρής δύναμης της Ευρώπης. Για τον Ντέιβιντ Κάμερον θα είναι μία στιγμή ντροπής διότι θα γίνει ο πρώτος Βρετανός πρωθυπουργός που στο τέλος της θητείας του θα παραδώσει μία χώρα μικρότερη σε εδάφη. 

Σημαντικό ρόλο παίζουν και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Η τρομοκρατία και η παραπληροφόρηση έπαιξαν ένα σημαντικό ρόλο στην απόκρυψη του βρετανικού φόβου αλλά και στην αποδυνάμωση των αποσχιστικών τάσεων που υπάρχουν σε άλλες χώρες της Γηραιάς Ηπείρου. Κατάφεραν επίσης να πετύχουν μία περίεργη ζάλη στους κατοίκους της Σκωτίας οι οποίοι είναι 50-50 στο αν θα δεχτούν ή θα αρνηθούν την ανεξαρτητοποίηση της χώρας τους. Με λίγα λόγια έσπειραν την απόλυτη διχόνοια σε έναν λαό.

Βασικό σλόγκαν του "Όχι" είναι το "Δεν αξίζει να ρισκάρεις". Πότε όμως ρισκάρει ένας άνθρωπος και για ποιο λόγο; Τίποτα δεν αλλάζει χωρίς προσπάθεια και δεν βελτιώνεται χωρίς ρίσκο. Από μόνο του το σλόγκαν του "Όχι" δείχνει πως το κατεστημένο θέλει πολίτες άβουλους χωρίς πρωτοβουλίες κι ευθύνη. Δε θα δεχόμουν ένα καθεστώς που με θέλει ανεύθυνο χωρίς ίχνος σκέψης και κρίσης.

Τι συνέπειες όμως θα χει η Σκωτία σε περίπτωση που ψηφίσει "Ναι"; Δεν είμαι ειδικός για να αναφέρω ή να αναπτύξω τις συνέπειες και τις επιπτώσεις μίας θαρραλέας απόφασης. Αυτή είναι δουλειά των Μ.Μ.Ε. Προσωπικά γνωρίζω πως το άγνωστο έχει συνέπειες κι επιπτώσεις. Όμως με μία θετική απόφαση, οι ίδιοι οι κάτοικοι θα είναι υπεύθυνοι για το κράτος τους και ρυθμιστές για το μέλλον τους. Σίγουρα θα υπάρξουν δυσκολίες. Κανείς δεν αλλάζει την καθημερινότητά του εύκολα. Μη ξεχνάμε όμως πως σε αρκετούς λαούς άλλαξε η καθημερινότητά τους με πολύ βίαιο τρόπο κι επιβίωσαν (πρόσφυγες από την Μικρά Ασία). Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η αλλαγή θα ρθει με δικιά τους πρωτοβουλία. 

Προσωπικά δε μπορώ να εκφέρω άποψη για το αν είμαι υπέρ η κατά στην ανεξαρτητοποίηση της Σκωτίας. Προτιμώ να θέσω έναν προβληματισμό διότι η σημερινή μέρα, ανεξαρτήτου αποτελέσματος, άνοιξε τους Ασκούς του Αιόλου για την υπόλοιπη Ευρώπη. Σίγουρα ξαφνιάζομαι όμως με το πάθος των Σκωτσέζων που θέλουν δικό τους κράτος κι απαξιώ αυτούς που λένε πως προτιμούν να μείνουν ενωμένοι, την ώρα που η Αγγλία τάζει περισσότερα προνόμια στη Σκωτία (με την κίνησή της αυτή η Αγγλία αποδεικνύει πως έχει λερωμένη τη φωλιά της). Η συμπεριφορά αυτή μου θυμίζει τις τηλεφωνικές εταιρίες που τους πληρώνεις πάγιο 35 ευρώ κι όταν κάνεις την κίνηση να φύγεις σε παρακαλάνε, τάζοντας πάγιο στη μισή τιμή. Ποιος είναι ο απατεώνας και ποιος το κορόιδο; 

Είμαι υπέρ μίας Ενιαίας Ευρώπης αλλά διαφορετικής. Όχι της μερκελικής που υποστηρίζει νεοναζί στην Ουκρανία και φασίστες κυβερνητικούς στην Ελλάδα. Θέλω μία Ενωμένη Ευρώπη των Λαών. Ακόμα κι αν είναι αναγκαία η διάσπαση κάποιων κρατών. Μέσα σ' αυτών και η Ελλάδα. 

Όμως στη δικιά μας χώρα υπάρχει μία επικίνδυνη παρεξήγηση. Αρκετοί γνωρίζουν αλλά λίγοι μιλάνε για την κατάσταση που επικρατεί στην Θράκη. Η Θράκη είναι μία υπέροχη γωνία της Ελλάδος που έχει ξεχαστεί κι αφεθεί στη μοίρα της. Η πολιτική της χώρας μας ήταν άκρως εχθρική στους Πομάκους και στις μουσουλμανική κοινότητα. Τόσο εχθρική που έστειλε όλους αυτούς τους ανθρώπους στην αγκαλιά και την φροντίδα της Τουρκίας. Στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές ξαφνιαστήκαμε με τα αποτελέσματα των νομών Ροδόπης και Ξάνθης (στον εκλογικό χάρτη οι δύο αυτοί νομοί είχαν λευκό χρώμα). Λίγοι όμως τα ανέλυσαν διότι προτίμησαν να ασχοληθούν με τους γελοίους πανηγυρισμούς των φασιστοειδών Σαμαρά και Βενιζέλου. Οι Ευρωπαίοι όμως δεν γνωρίζουν (ή δε γνωρίζουν ακόμα) τις αποσχιστικές τάσεις της Θράκης. Αντιθέτως έχουν πέσει στην παγίδα μιας υποτιθέμενης μακεδονικής μειονότητας. Αυτό ίσως να μας φέρει μεγάλους μπελάδες. Όμως αυτό είναι ένα άλλο κεφάλαιο που αξίζει να συζητηθεί.

Ας αρκεστούμε στο τώρα κι ας μη χανόμαστε στον υποθετικό μέλλοντα. Αν ακούσουμε απόψεις Σκωτσέζων θα δούμε πως όσοι είναι υπέρ της Ανεξαρτητοποίησης της Σκωτίας, μιλάνε για όνειρα κι ευθύνες. Αντιθέτως όσοι προτιμούν την δέσμευση με την Αγγλία, το κάνουν από φόβο μιας πιθανής οικονομικής κρίσης κι αύξησης της ανεργίας. 

Προσωπικά θα προτιμούσα να κυνηγήσω τα όνειρα από το να μείνω στάσιμος λόγο φόβου...