Αισιοδοξία...

Προσπαθώ να περιορίσω το χαμόγελό μου από την Δευτέρα για να μην πάθω αγκύλωση στο πρόσωπό αλλά κάποιοι δεν με αφήνουν. Κι ενώ θέλω στην νέα περίοδο που διανύουμε, να ασκήσω αυστηρότατη κριτική στη νέα κυβέρνηση μιας και οι απαιτήσεις είναι ουσιώδης, εκείνη με γεμίζει χαμόγελα κάθε μέρα που περνάει. Η αλήθεια είναι πως με έχει ξαφνιάσει ο όλο κι αυξανόμενος αριθμός ευχάριστων ειδήσεων που ακούω κάθε μέρα. Το είχα ξεσυνηθίσει όλα αυτά τα χρόνια της μιζέριας, τις κοροϊδίας και της αβεβαιότητας. Όταν όμως αναφέρομαι σε ευχάριστες ειδήσεις δεν εννοώ αόριστες υποσχέσεις και λόγια αλλά πράξεις. 

Την πρώτη μέρα συγκινήθηκα με την επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής κι ας απείχαν οι επιδεικτικά οι κουκουέδες. Μου άρεσε που ζήτησε τη γνώμη του αρχιεπισκόπου στον πολιτικό όρκο διότι αυτό έδειξε σεβασμό, σε αντίθεση με προκατόχους που στήριζαν τα σκάνδαλα και τις απατεωνιές τους πάνω στη θρησκεία. Την δεύτερη μέρα με κέντρισαν οι δηλώσεις και η αμεσότητα των νέων πολιτικών προσώπων με τους δημοσιογράφους. Απείχε ο ξύλινος λόγος και η δηθενιά των προηγουμένων. 

Κάθε μέρα και κάτι καλύτερο από τη νέα κυβέρνηση, η οποία φάνηκε προετοιμασμένη καιρό πριν κι αμέσως πήρε πρωτοβουλίες για να μη χαθεί κι άλλος χρόνος. Οι πρώτες τους κινήσεις δείχνουν πως δε σκοπεύουν να μείνουν στις αντιπολιτευτικές απόψεις και στα προεκλογικά λόγια. Αντιθέτως δείχνουν μία σοβαρότητα και μία αξιοπρέπεια, δύο στοιχεία  που είχαν χρόνια εξαφανιστεί. 

Η Ελλάδα μέσα σε τρεις μέρες κατάφερε να γίνει πρώτο θέμα στον κόσμο ως κάτι νέο που σίγουρα θα συνταράξει τα λιμνάζοντα νερά της νεοφιλελεύθερης Ευρώπης. Η Ελλάδα μέσα σε τρεις μέρες απέκτησε φωνή μέσα σε μία ομάδα χωρών, οι οποίες βουβά υπακούν τις αποφάσεις των Βρυξελλών. Μέσα σε τρεις μέρες, άρχισε πάλι να ξυπνάει μία χαμένη περηφάνια για την πατρίδα μου.

Σήμερα όμως έγινε μία ακόμη απλή κι εντυπωσιακή κίνηση. Αφαιρέθηκαν τα κάγκελα της ντροπής, τα οποία προστάτευαν την Βουλή από τον ελληνικό λαό. Το μίσος της προηγούμενης κυβέρνησης απέναντι στην δημοκρατία σβήνεται σιγά-σιγά με απλές πράξεις, και οι άσχημες εικόνες του χθες άρχισαν ήδη να φαίνονται μακρινές. Με την αφαίρεση των κάγκελων, αλλάζει ριζικά η όψη μιας πληγωμένης και μίζερης μέχρι χθες ευρωπαϊκής πρωτεύουσας. Τα κάγκελα αυτά μαρτυρούσαν το φόβο μίας κυβέρνησης που είχε λερωμένη τη φωλιά της. Τα κάγκελα αυτά ήταν το φράγμα που εμπόδιζε την επικοινωνία της κυβέρνησης με τον λαό. Τα κάγκελα αυτά είναι πλέον παρελθόν.

Από σήμερα η πλατεία Συντάγματος είναι πάλι ανοιχτή για το κοινό κι αυτός είναι ένας ακόμα λόγος να το γιορτάσουμε. 

Επίσης η πτώση του χρηματιστηρίου είναι ένας ακόμα λόγος χαράς. Είναι το βρύγχισμα των τραπεζιτών, υπεύθυνων για την χρεοκοπία των τραπεζών, το οποίο υποδηλώνει τον φόβο της επερχόμενης κρατικοποίησης των τραπεζών τους. Λύπη γι' αυτούς, απεριόριστη χαρά για μας.

Προσπαθείς με όλα αυτά τα διατηρήσεις μία συγκρατημένη αισιοδοξία και τα παιδιά της Κουμουνδούρου δε σ' αφήνουν. Αυτό δε σημαίνει πως θα γλιτώσουν την αυστηρή κριτική του έργου τους, το οποίο από σήμερα ξεκίνησε επίσημα κι αισιόδοξα...