Απογοητευμένος από τη πρώτη γεύση που πήρα με τις επισκέψεις μου σε Σαντάνσκι και Μπάνσκο, κατηφόρισα το βουνό Πιρίν. Από τους πρόποδες του βουνού και μετά βρέθηκα σε μία ατελείωτη πεδιάδα βόρια από την οροσειρά της Ροδόπης.
Η βόλτα στο δάσος του Πιρίν ήταν ευχάριστη. Κωνοφόρα δέντρα ξεπρόβαλαν μέσα από άγρια βράχια ενώ τα λιγοστά χωριά που συναντούσα στο δρόμο κατοικούνταν από μουσουλμάνους. Λίγα σπιτάκια ξύλινα χτισμένα γύρω από ένα λευκό τζαμί. Οι στροφές σταμάτησαν και η κατηφόρα σταθεροποιήθηκε σε μία επίπεδη ευθεία που με οδήγησε ανατολικά.
Αυτή τη φορά διέσχιζα μία χαώδη κι έρημη χώρα. Οι νέες κωμοπόλεις που βρέθηκαν στο δρόμο μου διέφεραν από τα χωριά του βουνού. Μεγάλα εργοστάσια περιτριγυρισμένα από εργατικές κατοικίες μου προκαλούσαν μία ιδιαίτερη αποστροφή. Στο βάθος όμως με περίμενε η Φιλιππούπολη.
Η Φιλιππούπολη είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Βουλγαρίας. Είναι χτισμένη στις δύο όχθες του ποταμού Μαρίτσα. Ο ποταμός αυτό στη συνέχεια ονομάζεται Έβρος, ο οποίος είναι σε όλους μας γνωστό πως σχηματίζει τα φυσικά σύνορα της Ελλάδος με την Τουρκία. Η Φιλιππούπολη θεωρείται ως μία από τις αρχαιότερες πόλεις της Ευρώπης (αν όχι η αρχαιότερη) διότι στα θεμέλιά της έχουν βρεθεί ίχνη κατοίκησης από την νεολιθική εποχή, το 6000 π.Χ.
Η πόλη άλλαξε πολλά χέρια και ονόματα. Οι πρώτοι κάτοικοί της την ονόμασαν Ευμολπίας. Τον 4 αι. π.Χ. την κατέλαβε ο Φίλιππος Β' και την ονόμασε Φιλιππούπολη. Ακολούθησαν οι Θράκες οι οποίοι την μετονόμασαν σε Πουλπουδέβα ενώ οι Ρωμαίοι της έδωσαν το όνομα Τριμόντιον που σήμαινε η Πόλη των Τριών Λόφων (αν και η Φιλιππούπολη πατάει σε επτά λόφους). Ερχόμενοι οι Σλάβοι στην περιοχή επανέφεραν το όνομα των Θράκων και η πόλη ονομάστηκε Πουλντίν. Οι Οθωμανοί σεβόμενοι την Ιστορία της περιοχής την ονόμασαν Φιλίμπε. Τον 19ο αιώνα η πόλη έζησε αρκετές αλλαγές. Πέρασε στα χέρια των Βούλγαρων για να καταλήξει μετά πρωτεύουσα της Ανατολικής Ρωμυλίας και στο τέλος να επανέλθει στα βουλγαρικά χέρια καταλήγοντας στο σημερινό όνομα Plovdin.
Όταν μία πόλη έχει μία τόσο μεγάλη ιστορία όπως είναι η Φιλιππούπολη δεν έχει άλλη επιλογή από το να είναι γεμάτη αρχαιότητες και μνημεία όλων των χρονολογιών και ιστορικών περιόδων.
Η φωτογραφική μας βόλτα ξεκινάει με μία φωτογραφία από την είσοδο της πόλης όπου φαίνονται ξεκάθαρα τρεις από τους επτά λόφους της περιοχής (00:08) ενώ στη συνέχεια ακολουθούν οι φιλόξενες γάτες της πόλης οι οποίες με εντυπωσίασαν πολύ με τη συμπεριφορά τους, καμία σχέση δηλαδή με τις ατίθασες ελληνικές γάτες οι οποίες φοβούνται και τρέχουν συνέχεια (00:10-00:21).
Η περιπλάνηση αρχίζει μέσα από τα πλακόστρωτα της παλιάς πόλης, η οποία μου θύμιζε έντονα την παλιά πόλη της Ξάνθης. Τα έντονα χρώματα στους τοίχους και το παιχνίδισμά τους στο φως του ήλιου, μου πρόσφεραν μία οικειότητα και μία διάθεση να ανακαλύψω όσο καλύτερα μπορώ την πόλη. Οι απότομες ανηφόρες αποδεικνύουν πως η περιοχή αυτή απλώνεται πάνω στους τρεις λόφους Νεμπέτ, Τζαμπάζ και Ταξιμ. Εκεί βρίσκεται και το υπέροχο λαογραφικό μουσείο της πόλης (01:54). Προχωρώντας στα στενά συναντάς μία πλούσια αρχιτεκτονική και διακοσμητική ποικιλία η οποία διαφέρει από πρόσοψη σε πρόσοψη, δείχνοντας έτσι τον πλούτο της αρχιτεκτονικής βουλγαρικής αναγέννησης που άνθισε στην περιοχή (00:25-02:10). Προσωπικά ενθουσιάστηκα με τις πόρτες των κτιρίων (01:00-01:15). Η παλιά πόλη έχει διατηρήσει το ελληνικό της στοιχείο, το οποίο γίνεται περισσότερο εμφανές στην ύπαρξη ορθόδοξων εκκλησιών, όπως είναι η εκκλησία του Κωνσταντίνου κι Ελένης η οποία βρίσκεται ακριβώς δίπλα από το λαογραφικό μουσείο κι από την οποία κατάφερα να αποσπάσω μία μόνο φωτογραφία (02:10).
Όμως η Φιλιππούπολη δεν υπερηφανεύεται μόνο για τα στενά σοκάκια της παλιάς πόλης. Στην κεντρική αγορά του νησιού κι ακριβώς δίπλα από ένα μεγάλο τζαμί (03:02) υπάρχουν τα απομεινάρια του ρωμαϊκού σταδίου (02:16) το οποίο χτίστηκε από τον Αδριανό και είχε ως πρότυπο το αντίστοιχο στάδιο των Δελφών. Στην παλιά πόλη δεσπόζει το αρχαίο θέατρο το οποίο θεωρείται ως το γνωστότερο αρχαίο μνημείο της Βουλγαρίας (02:20-02:34).
Μιας και μιλάμε για τέχνη, η πόλη είναι πλούσια σε υπαίθρια καλλιτεχνική έκφραση όπως τεράστια γκράφιτι (02:35) αγάλματα που ξεπροβάλλουν σε κάθε γωνιά της πόλης (02:40) αφαιρετικά ψηφιδωτά στους τυφλούς τοίχους κτιρίων (02:45) τοιχοκολλημένες φωτογραφίες σε επίπεδους τοίχους (02:54) και το δραματικό θέατρο το οποίο βρίσκεται στην κεντρική αγορά της πόλης (02:57).
Κατηφορίζοντας στη νέα πόλη δεν απογοητευόμαστε με την αλλαγή του αστικού περιβάλλοντος. Και τα νέα κτίρια είναι καλαίσθητα, προσπαθώντας να μεταφέρουν την αίγλη της παλιάς πόλης στα επίπεδα της καθημερινής ζωής των κατοίκων. Έτσι έχουμε ένα άκρως πετυχημένο μείγμα νεοκλασικού ύφους με μπαρόκ και γοτθικού ρυθμού με βαλκανικού (03:06-03:50).
Δύσκολα βαριέται κανείς τον περίπατο στην Φιλιππούπολη. Τα συναισθήματα που σου αφήνει είναι τόσο όμορφα που άνετα της αξίζει ο πετυχημένος αναγραμματισμός της ονομασίας της στα τείχη της παλιάς πόλης όπου το Plovdin γράφεται Plovedin (03:50).
Η Φιλιππούπολη είναι ένας πολύ κοντινός μας προορισμός τον οποίον οφείλουμε να επισκεφθούμε κάποια στιγμή.
Είναι βέβαιο πως κανείς δε θα φύγει απογοητευμένος από 'κει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου