Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του Βερολίνου, με το οποίο θέλω να ξεκινήσω τις φωτογραφικές μου περιπλανήσεις, είναι ένα νησί που σχηματίζεται στον ποταμό Σπρέε πάνω στο οποίο δεσπόζουν πέντε διαφορετικά μουσεία. Μαζί μ' αυτά κι ο πανέμορφος καθεδρικός ναός της πόλης.
Η βόλτα ξεκινάει από το πρώτο μουσείο που συναντάμε στη βόρεια μύτη του νησιού. Αναφέρομαι στο πανέμορφο μουσείο Bode (00:07-00:55). Η ομορφιά του συγκεκριμένου κτιρίου είναι ο κεντρικός της τρούλος που στέκει πάνω από την είσοδο. Το μουσείο στεγάζει εκκλησιαστική γλυπτική συλλογή, έργα βυζαντινής τέχνης και μία πλούσια συλλογή νομισμάτων (κοντά στα 500.000 κομμάτια). Αυτό όμως που κερδίζει το ενδιαφέρον στο συγκεκριμένο μουσείο είναι η σημασία που δίνεται στις καταστροφές που υπέστησαν τα εκθέματα από τους βομβαρδισμούς και τον πόλεμο και στα έργα που εκλάπησαν από τους Σοβιετικούς μετά την είσοδό τους στην πόλη. Οι κλεμμένοι πίνακες έχουν αντικατασταθεί με ασπρόμαυρες φωτογραφίες ίδιων διαστάσεων (00:42) ενώ τα κατεστραμμένα γλυπτά στέκουν δίπλα σε άθικτα αντίγραφά τους για να δείξουν στον επισκέπτη ξεκάθαρα το μέγεθος της καταστροφής (00:46).
Η βόλτα συνεχίζεται από την πλευρά του Ανατολικού Βερολίνου. Απέναντί μου έχω το υπαίθριο χώρο των μουσείων καθώς κατηφορίζω προς την επόμενη γέφυρα που με βγάζει δίπλα στον καθεδρικό ναό. Στις κολώνες της γέφυρας όπου κάποτε δέσποζε ο φασιστικός αετός τώρα έχουν τοποθετηθεί στρογγυλές λάμπες (00:56-01:10).
Ο Καθεδρικός ναός του Βερολίνου (01:10-01:45) , πλήρως ανακαινισμένος μετά τους ισοπεδωτικούς βομβαρδισμούς των Σοβιετικών κι ασυνήθιστα περίτεχνος για προτεσταντικός ναός με καλωσορίζει στο νησί. Το οικοδόμημα που θαυμάζουμε πλέον είναι το τρίτο στη σειρά που χτίστηκε στο συγκεκριμένο σημείο. Το πρώτο θεμελιώθηκε το 1465 για να αντικατασταθεί το 1765. Όμως ο αυτοκράτορας Γουλιέλμος Β' τον κατεδάφισε το 1894 για να χτίσει στη θέση του έναν ναό ισάξιο του Αγίου Πέτρου της Ρώμης. Γι' αυτό κι έχει μπαρόκ ύφος με αρκετή ιταλική αναγεννησιακή επιρροή. Ο πληγωμένος ναός από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο λίγο έλειψε να κατεδαφιστεί από τη κυβέρνηση της Ανατολικής Γερμανίας το 1975. Τελικά διασώθηκε κι ανακαινίστηκε το 1993 όπου κι επαναλειτούργησε ως εκκλησία. Η μοίρα της εκκλησίας την καθιστά αγαπητή στους επισκέπτες αλλά και στους κάτοικους αυτής της πόλης.
Πέρα από τα μουσεία του νησιού, μεγάλο ενδιαφέρον έχει κι ο κοινός προαύλιος χώρος τους, ο οποίος περιβάλλεται με μία λιτή κιονοστοιχία, δημιουργώντας έτσι έναν ενδιαφέρον οριοθετημένο χώρο όπου μπορεί κανείς να χαλαρώσει από τους έντονους ρυθμούς της πόλης (01:46-02:34). Πέρα από την υπαίθρια γλυπτή συλλογή μεγάλο ενδιαφέρον έχουν οι καμένες κολώνες (02:01-02:10) και οι τρύπες από τις σφαίρες του πολέμου (02:14). Είναι τόσο καλά διατηρημένες που νιώθει κανείς πως ο πόλεμος σ' αυτήν την πόλη τελείωσε μόλις χθες.
Το επόμενο μουσείο που επισκέφθηκα ήταν η παλιά Εθνική Πινακοθήκη, η Alte Nationalgalerie (02:36-03:23). Ένα πανέμορφο νεοκλασικό οικοδόμημα στο οποίο φιλοξενείται γερμανική τέχνη του 18ου και 19ου αι, γνωστών Γερμανών καλλιτεχνών. Το κτίριο βρίσκεται πάνω σε μία ψηλή βάση μετατρέποντάς το σε ένα πολύτιμο στέμμα στο κέντρο του νησιού. Η συλλογή όμως που έχει δεν είναι και τόσο πλούσια διότι πολλά έργα μεταφέρθηκαν μετά το πόλεμο στο Δυτικό Βερολίνο και συγκεκριμένα στη νέα πινακοθήκη της πόλης. Το κτίριο ανακαινιζόταν σταδιακά από τις καταστροφές που είχε υποστεί στο πόλεμο. Άνοιξε οριστικά το 2001. Οπότε κατάφερα να δω όλη τη συλλογή του.
Δυστυχώς όμως δεν είχα την ίδια τύχη με το φημισμένο Μουσείο της Περγάμου (03:29-03:54) το οποίο ήταν το μισό κλειστό για λόγους ανακαίνισης. Έτσι κατάφερα να απολαύσω μόνο την Πύλη Αγοράς της Μιλήτου (03:40-03:53), το Ασσυριακό παλάτι, διάφορους θησαυρούς της ισλαμικής τέχνης και την επιβλητική πύλη Ishtar της Βαβυλώνας με την πομπική οδό που κατέληγε σ' αυτήν (03:54).
Δίπλα στο Μουσείο της Περγάμου βρίσκεται το Μουσείο Neues (03:58-04:57). Θεαματικά ανακαινισμένο με πλούσια συλλογή του αιγυπτιακού πολιτισμού όπως είναι το πανέμορφο κεφάλι της Νεφερτίτη και της πρώιμης ιστορίας. Στο εσωτερικό χώρο του κτιρίου έχουν διατηρηθεί οι καταστροφές που είχε υποστεί το κτίριο κατά τη διάρκεια του πολέμου όπως οι καμένες κολώνες στην κεντρική αίθουσα (04:04). Δίπλα σ' αυτές δεσπόζουν αντίγραφα από τις νότιες μετόπες του Παρθενώνα και τμήμα της ζωφόρου με τα Παναθήναια (04:08). Πέρα από τα ενδιαφέροντα εκθέματα, το μουσείο είναι πλούσιο από όμορφες τοιχογραφίες (04:25) κι εσωτερικές διακοσμήσεις και φυσικά την προτομή του Ομήρου να δεσπόζει σε μία από τις αίθουσές του (04:49).
Τέλος έχουμε το Μουσείο Altes (04:58-05:41) το οποίο είναι το πρώτο κτίριο που ολοκληρώθηκε πάνω στο νησί (όσον αφορά το συγκρότημα των μουσείων) το 1830 και μοιάζει με αρχαιοελληνικό ναό. Το ενδιαφέρον μου το τράβηξε η συλλογή αρχαίων νομισμάτων όπου εκεί δεν τα χιώτικα με την Χιακή σφίγγα.
Η βόλτα θα ολοκληρωνόταν εδώ όμως θα ήταν κρίμα να μην αναφερθώ και στο Μουσείο Ιστορίας της πόλης το οποίο βρίσκεται δίπλα στο νησί. Για να φτάσω σ' αυτό διέσχισα την πανέμορφη γέφυρα Schlossbrücke με τα καλαίσθητα αρχαιοελληνικά γλυπτά της που στέκονται πάνω σε οκτώ κολώνες (05:48-06:06).
Στο Μουσείο Ιστορίας (06:07-06:40) ταξίδεψα εβδομήντα χρόνια πίσω ζώντας την περίοδο προπαγάνδας των υπολοίπων ευρωπαϊκών χωρών που συμμετείχαν στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Εκκωφαντική ήταν η απουσία της Ελλάδος και της Γιουγκοσλαβίας σ' αυτήν την άκρως ενδιαφέρουσα περιοδική έκθεση. Πέρα όμως από την περιοδική έκθεση, η οποία ήταν επετειακή για τα 70 χρόνια της λήξης του πολέμου, περιπλανήθηκα στα μεσαιωνικά χρόνια της Γερμανίας, στην Μεταρρύθμιση του Λούθηρου, την γερμανική αυτοκρατορική περίοδο, τους δύο παγκόσμιους πολέμους και στη σύγχρονη ιστορία της χώρας πριν και μετά τη Πτώση του Τείχους.
Η περιπλάνηση στα μουσεία κλείνει με την καλύτερη δυνατή ιστορική αναδρομή της χώρας, κάτι που με βοήθησε να ανακαλύψω πιο εύκολα την πόλη του Βερολίνου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου