Η πορεία μας σ' αυτή τη ζωή είναι μοναχική. Μόνοι μας ανακαλύπτουμε την χαρά, τον πόνο, την αγωνία, την δόξα, αλλά και τον θάνατο. Υπάρχουν όμως και πράγματα που προτιμούμε να τα ανακαλύπτουμε μαζί με φίλους.
Κι όσο η Άνοιξη στην Ελλάδα κρύβεται πίσω από το μουντό πρόσωπο της κοινωνίας που ζούμε, τόσο εγώ θα επιμένω να την αναζητώ στα ταξίδια μου, διότι όταν την βρίσκω μέσα σ' αυτά, νιώθω την απόλυτη ευτυχία. Γεμάτος επιστρέφω στο γκρίζο περιβάλλον της Αθήνας και πλάθω τον δικό μου μικρόκοσμο με εικόνες και στιγμές που έχω μαζέψει απ' αυτές τις αποδράσεις. Έτσι η καθημερινότητά μου γεμίζει χρώματα, αρώματα και συναισθήματα.
Τα τελευταία χρόνια συνειδητοποίησα πως βιώνω τα λόγια του συγγραφέα Γιώργου Θεοτοκά,"είμαστε τσακισμένοι, μαραμένοι, χαμένοι μες στον κυκεώνα της σύγχρονης ζωής. Κανείς δεν περιμένει κάτι καλό από την Ελλάδα...". Πράγματι αυτό είμαστε, και καλό είναι να μην περιμένουμε κάτι θετικό από την Ελλάδα, από τη στιγμή που μπορούμε μόνοι μας να χαράξουμε πορείες σε αχαρτογράφητες περιοχές του νου, κυνηγώντας μια ουτοπία μοναδική.
Πόσο πιο όμορφο γίνεται αυτό το κυνήγι όταν εμπλέκονται σ' αυτό τρία διαφορετικά μυαλά. Τρεις ξεχωριστές μύτες μολυβιών πάνω σ' έναν χάρτη.
Δυτικά Βαλκάνια, έξι χώρες, πάνω από είκοσι πόλεις, μέσα σε δεκαέξι μέρες.
Δεκαέξι μέρες που το "εγώ" μετατρέπεται σε "εμείς" για να ολοκληρωθεί με επιτυχία ένα όμορφο road-trip, με απώτερο σκοπό να δοθεί ένα νόημα σε μία ακόμη χαμένη Άνοιξη...
Και θα δοθεί.
Μέχρις ότου ολοκληρωθεί το ταξίδι αυτό,
υγιαίνετε...
(Θα προτιμούσα να περιμένω κάτι καλό απ' την Ελλάδα και να έκανα παράλληλα τα ταξίδια μου..)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναμένουμε τις εντυπώσεις απ' το ταξίδι σου!