Μπορεί ο στρατός να είναι μία όχι και τόσο καλή περιόδο για τους άντρες. Αρκετοί έχουν σχέσεις, σπουδές ή ακόμα και δουλειά τις οποίες τα αφήνουν στην άκρη για "το καλό της πατρίδας". Σίγουρα όμως έχει και πολλά καλά. Ένα από αυτά είναι πως γνωρίζεις νέα πρόσωπα και άτομα από τα οποία μπορεί να προκύψει μια πολύ δυνατή φιλία. Στην αρχή δε το πίστευα. Ως δύσκολος άνθρωπος δε περίμενα να γνωρίσω και να συμπαθήσω νέοτς ανθρώπους και πάνω απ' όλα να τους βάλω στην ζωή μου. Τελικά ίσχυσε το αντίθετο. Έκανα πολύ καλές φιλίες κυρίως την περίοδο που ήμουν στην Ξάνθη αλλά και στην Χίο. Ένα από αυτά τα παιδιά που γνώρισα και δέθηκα ήταν ο Γιάννης. Από τα λίγα άτομα που όταν μιλάει κρέμομαι από τα χείλη του όχι μόνο για το περιεχόμενο των συζητήσεων αλλά και λόγω του τρόπου που αναλύει το κάθε θέμα. Έχει τέτοια πειθώ που μπορεί να σε κάνει να πιστέψεις πως ο Βέρτης είναι ποιοτική μουσική... Άνθρωπος διαβασμένος και με επίπεδο αλλά παράλληλα και τρελός και λάτρης των παραδοσιακών ποτών (ούζο, τσίπουρο, ρακί). Άνθρωπος με στόχους που παράλληλα φτύνει την καθηγήτριά του στο μεταπτυχιακό γιατί είχαμε λιώσει μαζί να πίνουμε ποτά μέχρι το βράδυ στην Κώμη (παραλία της Χίου) και να γυρνάμε κομμάτια στην πόλη, εξάλλου ακόμα θυμόμαστε την περιπετειώδη διαδρομή μας. Με λίγα λόγια ανατολίτης με δυτική παιδεία. Όπως είμαστε σχεδόν όλοι μας αλλά ντρεπόμαστε να παραδεχτούμε. Ο Γιάννης είναι από τα παιδιά που γουστάρεις να χεις στην παρέα σου και να βγαίνεις μαζί του να τα πίνεις. Έτσι απόψε μας έχει καλέσει σε ένα παρτάκι που θα κάνει σε ένα μπαράκι στη Σούτσου. Από την μεριά μου το προσφέρω αυτό το βίντεο με σκηνές από τον στρατό το καλοκαίρι του 2007...
Περνάνε τα χρόνια Γιάννη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου