Αδικία...

Μόνο αδικία μπορούμε να πούμε για το χθεσινό παιχνίδι του Ολυμπιακού απέναντι στη γαλλική Bordeaux. Το όνομα της αντίπαλης ομάδας του Ολυμπιακού το έμαθα λίγο πριν μπω στο αεροπλάνο για Μιλάνο. Είπα απλά ένα "Ωχ..." και αυτό διότι η ιστορία της ομάδας μου με γαλλικές ομάδες δεν είναι και η καλύτερη. Όμως χθες δεν ήταν οι Γάλλοι καλύτεροι. Από μία στημένη φάση στο δεύτερο λεπτό των καθυστερήσεων καθάρισε το παιχνίδι. Τώρα θα μου πείτε πως έτσι έφτασε μέχρι τους 16 και μάλλον θα περάσει και στους 8 της διοργάνωσης. Δε πειράζει. Χαλάλι τους. Δε θα αναφερθώ στο θέμα της διαιτησίας. Δεν είμαι κλαψιάρης ούτε ρίχνω την ευθύνη σ' αυτούς. Όμως θα αναφέρω κάτι καλό που λίγοι το χουν σχολιάσει...
Ένας μέτριος Ολυμπιακός με άσχημη προετοιμασία και με τρείς διαφορετικούς προπονητές στον πάγκο μέσα σε λίγους μήνες κατάφερε και έφτασε στους 16 με μία σχετική ευκολία. Και δεν ήταν ένα πυροτέχνημα μιάς και είναι η τρίτη συνεχόμενη χρονιά που ο Ολυμπιακός φτάνει να παίζει στην Ευρώπη μέχρι τον Φλεβάρη. Οπότε με μία καλύτερη προετοιμασία του χρόνου, με έναν πρόεδρο πιο σταθερό στις αποφάσεις και στις επιλογές του και με μία πιο καλή μεταγραφική περίοδο σίγουρα ο Ολυμπιακός μας θα τα πάει καλύτερα. Μας μένει ένα παιχνίδι ακόμα. Δεν τρέφουμε ελπίδες αλλά δε το βάζουμε και κάτω... Πάντως χάρηκα που είδα την ομάδα μου να το παλεύει μέχρι το τέλος και να ακυρώνεται άδικα ένα γκολ που πετυχαίνει. Ραντεβού σε δύο βδομάδες στη Γαλλία...