Γυρνώντας από την Πράγα

Πάντα μένεις ικανοποιημένος όταν ολοκληρώνεις ένα όνειρο ή ένα σχέδιο το οποίο προετοίμαζες από καιρό. Από τότε που ενθουσιάστηκα με τον Μίλαν Κούντερα διαβάζοντας αρκετά βιβλία του, σκέφτηκα πως είναι σημαντικό να επισκεφθώ την χώρα του, να συναντήσω τον λαό του και να δω μόνος μου το κλίμα αλλά και την αύρα του τόπου που τον επηρέασε να γράψει τα αριστουργήματά του. Φυσικά άλλη εποχή η δεκαετία του '60-'70 και άλλο η σημερινή. Όμως το ότι έρχεσαι λίγο πιο κοντά με τον μέντορά σου είναι αλήθεια.
Όμως η ουσία είναι αν μένεις ικανοποιημένος με την εκπλήρωση αυτού του ονείρου.
Μετά την επίσκεψη μου στην Πράγα μου μένει μία γλυκόπικρη γεύση. Η πόλη είναι όμορφη και σε ορισμένα σημεία πιστεύεις πως είναι παραμυθένια (όπως η φημισμένη γέφυρα του Καρόλου). Έχοντας όμως επισκεφθεί αρκετές πόλεις της κεντρικής Ευρώπης δε μου προκάλεσε ιδιαίτερο ενθουσιασμό, κάτι στο οποίο δε φταίει η πόλη αλλά εγώ που έχω φτάσει στο σημείο να την συγκρίνω με άλλες πόλεις (π.χ. Ζυρίχη, Βιέννη, Στρασβούργο, Βουδαπέστη κ.τ.λ.). Η πόλη είναι αξιόλογη, ενδιαφέρουσα και πανέμορφη. Το μόνο αρνητικό είναι η άσχημη συμπεριφορά των Τσέχων. Είναι πολύ αγενής λαός και το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να σου πάρει τα λεφτά από την τσέπη (όπως κάναμε και μεις κάποτε όταν είχαμε μπόλικο τουρισμό). Φυσικά οι τιμές είναι απίστευτα μικρές οπότε σε βοηθάει να βάζεις με ευχαρίστηση το χέρι στη τσέπη για να ψωνίσεις.
Τι έμαθα όμως μέσα σε αυτές τις τρείς μέρες στην Πράγα.
Το Γκόλεμ, ένας εβραϊκός θρύλος για την δημιουργεία ενός ανθρωπόμορφου όντος από έναν ραβίνο, ο οποίος χρησιμοποίησε ανόργανα υλικά για να το κατασκευάσει και να προστατεύει το εβραϊκό γκέτο από τις αντισημιτικές αντιδράσεις (από τότε υπήρχαν).
Η ζωή του Κάφκα, η οποία δίνει νόημα σε κάθε νέο συγγραφέα να πιάσει την πέννα και να αρχίσει να γράφει. Το μουσείο του στις όχθες του Μολδάβα δίπλα από την γέφυρα του Καρόλου είναι ενδιαφέρον.
Οι μαριονέτες. Η πόλη είναι γεμάτη με μαγαζάκια από μαριονέτες. Η παράδοση λέει πως αν βρείτε την πιο όμορφη μάγισσα (υποκειμενική είναι η επιλογή), καλό είναι να την πάρετε για να σας φέρει τύχη. Εγώ εκτός από κακομούτσουνες βρήκα μία με πλούσιο στήθος καλυμμένο με ένα αραιό δυχτάκι. Τελικά προτίμησα τον γνωστό και συμπαθητικό στρατιώτη Σβέηκ.
Τα γλυκά και το ζεστό κρασί, τα οποία τα βρίσκεις παντού μέσα στην πόλη. Τι πιο όμορφο να τρως το γλυκό πίνοντας ζεστό κρασάκι περιμένοντας να χτυπήσει το ρολόι και να δεις το θέαμα του αστρολογικού ρολογιού στην κεντρική πλατεία της πόλης.
Τα πολλά μουσεία με ιδιαίτερα θέματα όπως το μουσείο ερωτικών μηχανημάτων, το μουσείο μεσαιωνικών βασανιστηρίων, το μουσείο μαριονέτας, το μουσείο σκόντας και το μουσείο κομμουνισμού.
Και μιας αναφέρθηκε ο κομμουνισμός θα ήθελα να αναφέρω και την αγένεια των Τσέχων απέναντι μας. Μάλλον έχουν κρατήσει την ίδια στάση που είχαν στους Σοβιετικούς και σε μας που εισβάλουμε στην πόλη τους ως επισκέπτες. Φυσικά όμως η αγορά τους βασίζεται στα ρωσικά λεφτά. Δε γίνεται λοιπόν να δαγκώνεις το χέρι που σε ταΐζει αλλά όχι όμως να ξεσπάς σε άλλα χέρια που σε ταΐζουν λιγότερο.
Μπορεί η γεύση να ναι γλυκόπικρη αλλά η αλήθεια είναι πως κατάφερα επιτέλους ένα όνειρο που είχα να επισκεφθώ όλα τα "Παρίσια". Εκτός από το μοναδικό Παρίσι και ενώ έχω επισκεφθεί αρκετές φορές την Σμύρνη που αποκαλείται ως το Παρίσι της Ασίας, να επισκεφθώ και το Παρίσι των Βαλκανίων που είναι η Πράγα.
Οι φωτογραφίες που τράβηξα ίσως αποδείξουν τον χαρακτηρισμό αυτό που χει η Πράγα.