Γιατί πανηγυρίσαμε στα αποτελέσματα των Ολλανδικών εκλογών;

Στη βδομάδα που μας πέρασε πραγματοποιήθηκαν εκλογές στην Ολλανδία. Την επομένη των εκλογών σχεδόν όλα τα πρωτοσέλιδα ελληνικών εφημερίδων ανέφεραν για μεγάλη νίκη του φιλοευρωπαϊκού κόμματος (άρα κι ενός αποτελέσματος υπέρ της Ελλάδος).

Μάλλον ξέχασαν εύκολα οι Έλληνες δημοσιογράφοι τις δηλώσεις του κεντροδεξιού Μαρκ Ρούτερ, ο οποίος προεκλογικά φώναζε πως δε θα δοθεί "ούτε ευρώ παραπάνω για την Ελλάδα". Και δυστυχώς αυτή είναι η πικρή αλήθεια, τη στιγμή που κινδυνεύει να υποβιβαστεί η πιστοληπτική αξιολόγηση της χώρας του. 

Πριν μιλήσουμε για Ευρώπη, θα πρέπει πρώτα απ' όλα τα κοιτάξουμε το νόημα αυτού του όρου και στους άλλους λαούς της κοινότητας αυτής. 

Οι Ολλανδοί όταν αναφέρονται στον όρο Ευρώπη, εννοούν Γερμανία. Πριν τους κατακρίνουμε καλό είναι να μάθουμε πως δεν είναι οι μόνοι που το πιστεύουν αυτό. Την ίδια αντίληψη έχουν και οι υπόλοιπες χώρες-δορυφόροι της Γερμανίας, όπως η Αυστρία, η Τσεχία, η Πολωνία, ακόμα και η Δανία. 

Θα πείτε πως η συγκεκριμένη στάση για την Ευρώπη και την θέση της Ελλάδας σ' αυτήν, την έχουν μόνο οι κεντροδεξιοί. 

Κι αυτή η άποψη είναι λάθος. Αν διαβάσετε δηλώσεις των αριστεριστών της Ολλανδίας και της Γερμανίας θα ακούσετε πιο σκληρές στάσεις και αυστηρές απόψεις για την χώρα μας. 

Αριστεριστές της Γερμανίας με σήμα το αστέρι πάνω σε ντομάτα (λόγω Μαοϊκών πεποιθήσεων) έχουν την εξής σκέψη, "Γιατί να επενδύουμε τα λεφτά μας σε μία χρεοκοπημένη χώρα και όχι σε μία υγιής οικονομία όπως είναι αυτή της Ολλανδίας". 

Με λίγα λόγια η Ελλάδα δεν είναι μόνο γεωγραφικά στο περιθώριο της Ευρώπης αλλά και πολιτικοοικονομικά. 

Καλό είναι να το συνειδητοποιήσουμε σύντομα και να ρίξουμε όλο το βάρος στην παραγωγή κι όχι στην αξιολύπητη ζητιανιά (κύριε Αντωνάκη). Δε θα μας σώσουν τα πακέτα από την Ευρώπη. Ήδη αρκετοί τάσσονται κατά ενός τρίτου πακέτου διάσωσης. 

Αντί να ξεζουμίζεται ένας λαός από αυστηρά μέτρα (μιας και δεν έχετε τα καρύδια να αγγίξτε τους πλούσιους) καλό θα ήταν να παρθούν μέτρα τοπικής ανάπτυξης. Δεν αναφέρομαι σε μεγάλα έργα. Δε γίνεται να μεταπηδήσουμε επίπεδα όταν βρισκόμαστε στο μηδέν. Η παραγωγή θέλει γερές βάσεις. Κι αυτές οι βάσεις πρέπει να παρθούν από την ύπαιθρο. 

Είναι τραγικό να χουμε το βλέμμα μας στραμμένο στην Ευρώπη τη στιγμή που η λύση πιθανότατα βρίσκεται μέσα στην ίδια μας την χώρα.