Μία άλλη 11η Σεπτεμβρίου...

Σαν να θέλει να παίξει η ιστορία παιχνίδια με την μνήμη.
Πράγματι πέρασαν 11 χρόνια από την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης. Μία δεκαετία τώρα έχουμε ξεχειλώσει το θέμα με θεωρίες, συνωμοσίες, αναλύσεις, φωτογραφικά ντοκουμέντα κι άλλα πολλά.
Τόσο αυτό το γεγονός όσο και το πέρασμα του χρόνου, βοήθησαν στο να ξεχάσουμε μία πραγματική μαύρη επέτειος.
Ήταν 11 Σεπτεμβρίου του 1973, όταν ο φασίστας Πινοσέτ ξεκίνησε την καταστροφή μίας χώρας που ως τότε ήταν το θαύμα της Λατινικής Αμερικής σε θέματα παιδείας, υγείας και κράτους δικαίου. Ως τότε ένας άνθρωπος, νόμιμα εκλεγμένος από τον λαό είχε καταφέρει να αφήσει τα όπλα στην άκρη. Τα όπλα που με τις ευλογίες της σχολής του Σικάγο στράφηκαν εναντίον του, μ' ένα από αυτά να τον ρίχνει νεκρό. Αυτοκτονία ή δολοφονία, δε θα το μάθουμε ποτέ. Το μόνο σίγουρο είναι πως μαζί με τον θάνατό του, μία ολόκληρη χώρα "πέθανε".
Λίγο πριν αφήσει την τελευταία του πνοή εκφώνησε τον τελευταίο του λόγο στον λαό της Χιλής.
Έναν λόγο που μ' έχει συγκινήσει.
Έναν λόγο που μόνο ένας πραγματικός ηγέτης που αγαπάει τον τόπο του θα έλεγε με τόση ειλικρίνεια προς τους πολίτες.
Μακάρι να υπήρχε μία αντίστοιχη προσωπικότητα στην Ελλάδα, αν και πολύ φοβάμαι πως ένας αντίστοιχος Έλληνας φασίστας θα τον έτρωγε. Και δυστυχώς έχουμε γεμίσει με πολλούς.
Ας μην κουράζω με την φλυαρία μου. Ο λόγος του Αλιέντε είναι που μετράει ακόμα και στις μέρες μας:
"Φίλοι μου,
Αυτή είναι η τελευταία μου ευκαιρία να σας μιλήσω. Η αεροπορία άρχισε να βομβαρδίζει τις κεραίες αναμετάδοσης του ράδιο Μαγκαλάνες.
Σε αυτή την ιστορική στιγμή, θα πληρώσω με τη ζωή μου την αφοσίωση του λαού μου. Είμαι βέβαιος πως οι σπόροι που σπείραμε στις αγαθές συνειδήσεις χιλιάδων και χιλιάδων Χιλιανών, δεν μπορεί να μείνουν άκαρποι για πάντα...
Εργαζόμενοι της παρτίδας μου, επιθυμώ να σας ευχαριστήσω για την αφοσίωση που πάντα επιδείξατε, για την εμπιστοσύνη σας προς έναν άνθρωπο που εξέφρασε απλά τις μακροχρόνιες προσδοκίες σας για δικαιοσύνη, που υποσχέθηκε να τηρεί το σύνταγμα και τους νόμους, κι αυτό ακριβώς έπραξε...
Ιδιαίτερα χαιρετίζω εσάς, τις ταπεινές γυναίκες της γης μας, τις αγρότισσες που μας πιστέψατε, τις μάνες που αισθανθήκατε το ενδιαφέρον μας για τα παιδιά σας. Χαιρετίζω τους επαγγελματίες της Χιλής, τους πατριώτες που συνέχισαν να εργάζονται παρά τη στάση των επαγγελματικών τους ενώσεων, των ταξικών τους ενώσεων που μάχονταν να διατηρήσουν τα προνόμια που τους αποδίδει η καπιταλιστική κοινωνία. Χαιρετίζω τους νέους, που με τα τραγούδια τους μας μετέφεραν τον ενθουσιασμό τους και την αγωνιστική τους διάθεση. Χαιρετίζω τον ανώνυμο Χιλιανό, τους εργάτες, τους αγρότες, τους διανοούμενους, όλους όσοι πρόκειται να διωχθούν, καθώς ο εγχώριος φασισμός εκδηλώνεται πλέον ανοικτά εδώ και αρκετές ώρες με τρομοκρατικές επιθέσεις, ανατινάξεις γεφυρών, διακοπή των σιδηροδρομικών επικοινωνιών, καταστροφή των αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου, εμπρός στα απαθή βλέμματα εκείνων που καθήκον τους ήταν να προστατεύσουν αυτές τις υποδομές, παραβιάζοντας το καθήκον τους. Ας τους κρίνει η ιστορία...
Ο λαός πρέπει να αμυνθεί, αλλά όχι να αυτοθυσιαστεί. Ο λαός δεν πρέπει να αφεθεί να καταστραφεί ή να γαζωθεί από τις σφαίρες, αλλά ούτε και να εξευτελισθεί.

Εργαζόμενοι της πατρίδας μου!

Πιστεύω στη Χιλή και το πεπρωμένο της. Θα εμφανιστούν κι άλλοι άνθρωποι και θα ξεπεράσουμε τούτες τις σκοτεινές και πικρές στιγμές της προδοσίας. Συνεχίστε, γνωρίζοντας πως αργά ή γρήγορα οι μεγάλες λεωφόροι θα ξανανοίξουν και ελεύθεροι άνθρωποι θα τις διαβούν, για να οικοδομήσουν μια καλύτερη κοινωνία.

Ζήτω η Χιλή! Ζήτω ο λαός! Ζήτω οι εργαζόμενοι!

Ας είναι αυτά τα τελευταία μου λόγια. Είμαι σίγουρος πως η θυσία μου δεν είναι μάταιη. Είμαι σίγουρος που θα αντιπροσωπεύει τουλάχιστον την αιώνια ηθική καταδίκη της μοχθηρίας, της θρασυδειλίας και της προδοσίας."

(Την ομιλία μπορείτε να την ακούσετε εδώ)

Ο αγωνιζόμενος σοσιαλιστής Σαλβαδόρ Αλιέντε μας κληρονόμησε με το παράδειγμά του, τη συνέπεια, τον ηρωισμό και την προσήλωσή του να οικοδομήσει μία Χιλή της κοινωνικής δικαιοσύνη και του σοσιαλισμού, της ελπίδας και του αγώνα για την ενότητα των λαών της Λατινικής Αμερικής, ενάντια στη νεο-αποικιοκρατία και τον ιμπεριαλισμό.
Μη περιμένετε αυτά τα χαρακτηριστικά να τα βρείτε σε πρόσωπα όπως τον Τσίπρα, την Παπαρήγα ή τον Κουβέλη (εδώ γελάμε περισσότερο). Κι όσο οι Σαμαράς και Βενιζέλος συνεχίζουν την διατήρηση του σάπιου πολιτικού συστήματος της Ελλάδος (όπως βλέπετε τον Καμμένο τον αγνοώ), κάποιος Έλληνας Πινοσέτ στο όνομα Μιχαλολιάκος, θα ανατινάξει το δικό μας κοινοβούλιο εκπληρώνοντας έτσι την επιθυμία του ελληνικού λαού (να καεί, να καεί το μπουρδέλο η Βουλή) και θα φέρει με επισημότητα τον φασισμό στην Ελλάδα. Και τότε όλοι όσοι έχουμε παιδεία και επίπεδο θα διωχθούμε, θα βασανιστούμε και θα δολοφονηθούμε...