Τι νιώθεις όταν ακούς τις λέξεις Τουρκία, Τούρκος, τούρκικο κτλ;
Σίγουρα οι πρώτες σκέψεις είναι εχθρός, μίσος, αίμα, διωγμοί και καταστροφές. Και λογικό είναι όταν μεγαλώνεις με ιστορίες προπαγάνδας από τα σχολεία και την υπόλοιπη νεοελληνική κοινωνία.
Φυσικά αν ακούσεις τις αφηγήσεις ανθρώπων που έζησαν την καταστροφή της Σμύρνης, όπως η συχωρεμένη η πρόγιαγιά μου ή η υπέροχη κυρία Φιλιώ Χαϊδεμένου, δε θα ακούσεις ούτε μία κακή κουβέντα για τους Τούρκους. Αν δεν την ακούς από αυτούς τους ανθρώπους, με ποια λογική την ακούς από τους σημερινούς Έλληνες με μίσος και οργή, σαν να κάηκε το δικό τους σπίτι;
Η πρόγιαγιά μου με νοσταλγία θυμόταν τα καραβάνια των Τούρκων εμπόρων που έφταναν στο ρολόι της Σμύρνης κι εκείνη πήγαινε με τον μπαμπά της για να δουν την πραμάτεια. "Ποτέ δεν μας πείραξε Τούρκος" μου έλεγε όσο ζούσε, "τους Αρμένιους δε συμπαθούσε ο μπαμπάς μου" συνέχιζε. Η Φιλιώ Χαϊδεμένου βλέποντας τη Σμύρνη να καίγεται κι εκείνη πάνω στο καράβι να απομακρύνεται έκλαιγε γιατί καταστρεφόταν η πόλη της μπροστά στα μάτια της χωρίς να ρίχνει το φταίξιμο στους γείτονες.
Πως φτάσαμε όμως σήμερα να ρίχνουμε όλο το φταίξιμο στους απέναντι; Μα είναι το πιο εύκολο που μπορείς να κάνεις σε έναν λαό που του λείπει η συνοχή. Του βρίσκεις έναν εχθρό για να τον κρατήσεις ενωμένο. Για την Ελλάδα χρειάστηκαν και χρειάζονται παραπάνω εχθρικά κράτη. Ακόμα και τα Σκόπια έχουμε βάλει στην λίστα αυτής της γελοιότητας.
Μα πόσο ακόμα θα μας πουλάνε αυτό το παραμύθι; Όσο πότε θα κοιτάμε τους γείτονες με μίσος; Ως πότε θα χαραμίζουμε όλα τα κονδύλια στο σκουριασμένο και πανάρχαιο σύστημα του ελληνικού στρατού κι όχι στην παιδεία και τον πολιτισμό; Ως πότε θα παραποιούμε την ιστορία για να κρατάμε έναν λαό ημιμαθή και με παρωπίδες;
Και φυσικά σ' αυτό ευθύνη έχουμε εμείς. Δε θα μας βγάλουν εκείνοι τα χαλινάρια. Τους βολεύουν να παραμείνουν στο στόμα μας για να μας ελέγχουν. Πόσο θα τους το επιτρέπουμε αυτό; Πότε θα αποφασίσουμε να κλείσουμε αυτήν την κωλοτηλεόραση για να ανοίξουμε ένα βιβλίο;
Τα Βαλκάνια είναι μία πολυπολιτισμική γωνιά του κόσμου που θα πρεπε να ήταν το παράδειγμα της παγκόσμιας ειρήνης κι όχι η πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης όπως θέλουν μερικοί.
Ας απολαύσουμε το γλυκό μπλέξιμο Ελλάδος και Τουρκίας στο παραπάνω όμορφο τραγούδι κι ας αναλογιστούμε το μέλλον που θέλουμε...
Ανέκαθεν το πιο ευκολο είναι να κρίνεις και να κατηγορείς...ολοι κριτικάρουμε πανεύκολα αλλά οχι το ίδιο εύκολα και τους εαυτούς μας...αυτοί επιδέχονται πιο βελούδινης μεταχείρισης για κάποιο ανεξήγητο λόγο...έτσι και με τους γείτονες λαούς...είναι παραδοσιακά πιο εύκολο να καταλήγεις σε εύκολους και βολικούς αφορισμούς οτι οι αλλοι φταινε...βγάζει μεγάλο από το προσωπικό και εθνικό φορτίο ευθύνης του καθενός μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σχολείο είναι ένα προβατοποιείο, ένα μηχάνημα που επιτρέπει στην κοινωνία να μας κάνει πλύση εγκεφάλου διαμορφώνοντας μας σαν 'άξιους', κατ' αυτήν, πολίτες, πλάθοντας τις ιδέες μας, τα πιστεύω μας, βάζοντας μας μέσα σε ένα 'σωστό' κοινωνικό καλούπι. Το σχολείο πλάθει με τέτοιο τρόπο τις ιδέες μας που στο τέλος δεν είναι 'δικές μας', είναι έμφυτες ιδέες αιώνια ενσωματωμένες και επεξαργασμένες από έναν παιδικό ευαίσθητο σε ερεθίσματα εγκέφαλο που δε διαθέτει την απαραίτητη κρίση. Μια από αυτές τις έμφυτες ιδέες είναι και η στενόμυαλη ιδέα σχετικά με τους γειτονικούς πολιτισμούς, τις γειτονικές κουλτόυρες που μας περιτριγυρίζουν. Το μυαλό πολλών έχει γεμίσει με σκέψεις-σκουπίδια με αποτέλεσμα ο μεγαλύτερος αριθμός των ιδιοκτητών παρόμοιων σκέψεων να καταλήγει ένας φανατισμένος δήθεν πατριώτης σε βαθμό αηδίας που φωνάζει δυνατά μια Ιστορία παραποιημένη, μια Ιστορία διαστρεβλωμένη από τους 'Μεγάλους', χωρίς να έχει τις απαραίτητες γνώσεις, ούτε την απαραίτητη κρίση και άποψη, για να υποστηρίξει. Με αηδιάζουν τέτοιοι φανατισμένοι άνθρωποι. Γιατί δε ψάχνουν τη γνώση που τους στέρησαν στα βιβλία; Γιατί δε ξεκολλάνε από το χαζοκούτι που τους πλασάρει μια κοινωνία για να τους νανουρίζει με κούφιες πληροφορίες;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά είπα, θα έλεγα και περισσότερα, αλλά δε θέλω να κουράσω κανέναν με τα 'ξεσπάσματα σκέψεων' μου.
Καλησπέρα σας. Πιστεύω πως με τα δύο σας σχόλια εμπλουτίζεται την παραπάνω ανάρτηση. Η αλήθεια είναι πως τα σχολεία προσφέρουν την μεγαλύτερη προπαγάνδα, όπως και η εκκλησία και οι οργανωμένες ξεναγήσεις σε χώρους εθνικού θέματος (πχ κρυφό σχολειό Ιωάννινα). Ο κόσμος (δεν είναι μόνο ελληνικό στοιχείο) αναζητάει έναν αποδιοπομπαίο τράγο, κάποιον στον οποίον θα ρίξει όλες τις ευθύνες αλλά και όλο του το βάρος. Δυστυχώς έτσι μας έμαθαν, έτσι πράττουμε κι εμείς...
ΑπάντησηΔιαγραφήeven i didn't understand your comments about video but i didn't see it now i saw and i liked.i'm Turkish but i lived in Greece in İoannina for my study for 6 months and i like also greeks thanks for sharing ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήHi Ozgeandic. What did you stydied in Ioannina. Ioannina is a beautiful city. I am from Chios and I have visite a lot of times Izmir. I like turkish people because we have a lot of same elements in our culture, music and life.
ΑπάντησηΔιαγραφή