Πάλι αγωνία για ένα επιπλωμένο δωμάτιο,
λίγο φως να το βλέπει και να έχει κουζίνα.
Για τον καφέ κουζίνα, για τα παράνομα τσιγάρα
και το ουίσκι της ατελείωτης, εωθινής αυθάδειας.
Λίγο χώρο να χει για τα πενιχρά υπάρχοντά μου:
εκείνο το σακατεμένο μαγνητόφωνο,
που για πάντα έχει τη φωνή σου,
κι εκείνη τη σαράβαλη γραφομηχανή,
που εκτοξεύει ποιήματα καταπάνω στην αιωνιότητα.
Πάλι αγωνιά για την θέρμανση και το τηλέφωνο,
γιατί είναι ο χειμώνας βαρύς και οι κουβέρτες λίγες,
γιατί είναι η μοναξιά μαιτρέσα
και με ξεχνάει ο ταχυδρόμος.
Νέο ύφος θα εγκαινιάσουμε λοιπόν,
σε άχαρο δωμάτιο και κρύο,
με σουξέ αρχαίο και παράπονο μοντέρνο,
με παρεξήγηση ναρκωτική και κουρελιασμένη αφέλεια,
κι έπειτα, ω έπειτα, νικητές και πάλι,
θυελλώδεις εραστές και τσακάλια δίχως τύψεις.
Από άγνωστη πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου