Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013

Γιατί πρέπει να κατεβούμε όλοι στο Σύνταγμα σήμερα;...


Όλοι γνωρίζουμε το αποτέλεσμα της αποψινής ψηφοφορίας. Τα τελευταία χρόνια έχουμε καταλάβει πως ο καθένας μέσα σ' αυτό το κτίριο, προσπαθεί να προστατεύσει την θέση του. Και ειδικά τώρα που ο αντιδημοκρατικός χαρακτήρας της σημερινής κυβέρνησης έχει γίνει εμφανής ακόμα και στον πιο δύσπιστο δεξιό ψηφοφόρο (μόνο δεξιό διότι οι ακροδεξιοί και νεοναζί ψηφοφόροι έχουν ένα μόνιμο χαμόγελο στα χείλη), όλοι εκεί μέσα στο κοινοβούλιο που γνωρίζουν πως στις ερχόμενες βουλευτικές εκλογές, θα χάσουν, θα κάνουν τα πάντα για να διατηρήσουν την έδρα τους. 
Όταν κάποιος έχει χάσει την αξιοπρέπειά του καθώς και την εμπιστοσύνη του προς τον λαό, δεν τον νοιάζει τίποτα παραπάνω από το να κρατήσει με κάθε κόστος, την εξουσία μέχρι το τέλος της τετραετίας (μόνο που καμιά δεξιά κυβέρνηση δεν έφτασε την τετραετία από την μεταπολίτευση και μετά). 
Το φασιστικό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας καθώς και το φανερά πλέον δεξιό κόμμα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. θα δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης σ' αυτήν την κυβέρνηση. Τους βολεύει. Γνωρίζουν πολύ καλά πως στις νέες εκλογές θα φάνε γερό χαστούκι. Το ίδιο πιστεύει και το γελοίο κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς. Αυτοί οι γελοίοι βουλευτές που ξεφτιλίζουν τον όρο της Αριστεράς θα δηλώσουν παρών. Με την στάση τους αυτή εκτός από την Αριστερά, γελοιοποιούν και την έννοια της λέξης "Παρών".
Ο λαός όμως μπορεί να σώσει την λέξη αυτή από το ναυάγιο του κοινοβουλίου με μία μόνο κίνηση. Με το να δώσει ένα βροντερό "παρών" σήμερα έξω από την Βουλή, για να δείξει στους φασίστες της ελληνικής κυβέρνησης πως δεν είναι αποδεκτοί πλέον από τον ελληνικό λαό.
Να τους πουν ένα "φτάνει πια".
Ως εδώ οι απειλές τους.
Ως εδώ τα χαράτσια τους.
Ως εδώ η βλακεία τους.
Ως εδώ η προδοσία τους.
Καιρός να του δίνουν. Καιρός να αδειάσει αυτό το κτίριο από τους απατεώνες που ευθύνονται για την σημερινή οικονομική κατάσταση, την άρρωστη δημοκρατία, την αμαύρωση της εικόνας της χώρας μας στον υπόλοιπο κόσμο, την μιζέρια του κάθε εργαζόμενου, την ανεργία, την εξαθλίωση και τις αυτοκτονίες. Καιρός είναι λοιπόν, νέοι άνθρωποι να πάρουν την τύχη αυτής της χώρας στα χέρια τους.
Και δεν αναφέρομαι στον ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. και το Κ.Κ.Ε. Δεν τους εμπιστεύομαι. Πιστεύω όμως σε μία αλλαγή.
Πιστεύω και διεκδικώ ένα καλύτερο αύριο.
Απαιτώ να μου επιστραφεί η αξιοπρέπεια και η ελευθερία που μου έκλεψαν με το έτσι θέλω.
Απαιτώ να ανοίξει ξανά η Ε.Ρ.Τ. με το προσωπικό που την υπερασπίστηκε και την φρόντισε όλους αυτούς τους μήνες που η φασιστική κυβέρνηση την είχε κλείσει. Την θέλω με το προσωπικό που μέχρι χθες πραγματοποιούσε το δελτίο ειδήσεων στο δρόμο, χωρίς τα βύσματα που αμέσως εντάχθηκαν στο δυναμικό της Δ.Τ. κι άρχισαν τον ύπουλο πόλεμο στους συναδέλφους τους που στην αρχή μαζί πολεμούσαν  κατά του κατεστημένου. Αυτά τα λαμόγια τα θέλω έξω από τον τηλεοπτικό μου δέκτη.
Σήμερα στο Σύνταγμα πρέπει να δώσουμε όλοι το παρών για να δώσουμε ένα τέρμα στον ολοκληρωτισμό που έχει απλωθεί πάνω από τον ελλαδικό χώρο με την ανέχεια των Ευρωπαίων εταίρων μας.
Γι' αυτό πρέπει να κατέβουμε όλοι στους δρόμους.
Όποιος μας στήσεις , να ξέρει πως με την στάση του αυτή θα έχει στήσει στο απόσπασμα τα όνειρα όλων των παιδιών κι όλων των συνανθρώπων του.
Αν όμως έρθεις τότε να 'ναι βέβαιος πως θα έχει γίνει κομμάτι της ελπίδας μας.
Μια ανάσα ενός δρόμου είναι όλη η ζωή .
Κερδισμένοι έστω και στο ελάχιστο θα είμαστε εμείς ,γιατί τα όνειρα δεν μπορεί κανείς να τα σκοτώσει, να τα φυλακίσει,να τα περιορίσει. Μπορεί όμως να τα ζήσει.
Όποιος έχει την δυνατότητα να τα ονειρεύεται , στην μέση ενός δρόμου κάνει την ζωή ερωτεύσιμη κι ως εκ τούτου ποθητή ,ικανή για να υπάρχει κι αύριο!
Γι' αυτό πρέπει να κατέβουμε όλοι στο Σύνταγμα!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου