Η Ρώμη φλέγεται...

Τις μέρες που φλεγόταν η Αίγυπτος και οι γειτονικές χώρες, ανέφερα με μία δόση ειρωνείας, πως είναι αδιανόητο να μην υπάρχει ένας αντίστοιχος ξεσηκωμός και στην Ελλάδα η οποία μπορεί τυπικά και γεωγραφικά να ανήκει στην Ευρώπη, αλλά σε κοινωνικά και διοικητικά θέματα ανήκει πολύ πιο ανατολικά κι από τις χώρες της Μέσης Ανατολής. 

Εκείνες τις μέρες λοιπόν που αναφερόμουν στα γεγονότα της Αιγύπτου, δεχόμουν λεκτικές επιθέσεις από ανθρώπους του αριστερού και του δεξιού χώρου. Οι περισσότεροι είχαν πάνω κάτω τα ίδια επιχειρήματα, "ουδεμία σχέση έχουμε με την Αίγυπτο και την κατάσταση που επικρατεί εκεί". Συμφωνούσα μαζί τους. Δεν ζητούσα να γίνουμε Αίγυπτος. Ήλπιζα απλά στην ιδέα να δω στην ελληνική κοινωνία, το ίδιο πάθος που έβλεπα στα μάτια των Τυνησίων, των Αιγυπτίων, ακόμα και των Τούρκων. Η απάντηση ήταν πάλι κοινή, "εμείς ανήκουμε στην δύση, είμαστε πολιτισμένοι κι έχουμε ένα πιο δημοκρατικό καθεστώς σε σχέση μ' αυτό που έχουν οι παραπάνω χώρες". 

Δυστυχώς δεν έβγαζα άκρη με τους διαλόγους που διαδραματίζονταν τις μέρες εκείνες. Είχα τόσο πολύ απελπιστεί που έφτασα σε σημείο που συμφωνούσα πως ανήκουμε στη δύση και πως προτιμάμε μία πιο πολιτισμένη επίλυση στα προβλήματα που μαστίζουν τη κοινωνία. Φυσικά η πολιτισμένη επίλυση που έχει επιλέξει η νεοελληνική κοινωνία ήταν η άνοδος του νεοναζισμό.

Κι ενώ εμείς μετονομάζουμε την ευθυνοφοβία μας σε πολιτισμένη κοινωνία που δεν πρέπει να αντιδρά βίαια, μία εξέγερση βρίσκεται πλέον σε αναμονή σε όλη την νότια Ευρώπη. Κι ενώ οι περισσότεροι Ευρωπαίοι ελπίζουν ακόμα σε έναν ελληνικό ξεσηκωμό, οι γείτονές μας Ιταλοί αποφάσισαν να μπουν μπροστάρηδες σε μία ανατροπή. 

Εξάλλου είναι πρώτη φορά που η αστική τάξη συγκλονίζεται και δέχεται μία τόσο άγρια επίθεση μετά την Γαλλική επανάσταση που την εδραίωσε ως ηγεμονεύουσα τάξη. Το Uber alles των Γερμανών με μπλε ρομφαία και προβιά ευρωπαϊσμού στρέφεται ενάντια στα συμφέροντα της και τον ευρωπαϊκό πολιτισμό συνολικά. Η γιαγια και ο πατέρας ανηλίκων που πετιέται έξω από το σπίτι του για χρέη -ουσιαστικά προς την ΕΚΤ και την Φρανκφούρτη- είναι μια προσβολή για τον ευρωπαικο πολιτισμό.

Δεν μπορούν αυτές οι εξελίξεις να περιμένουν να ξυπνήσει ο ελληνικός λαός. Είναι γεγονός πως όλες οι κοινωνίες έχουν πλέον προβλήματα και γι' αυτό αδιαφορούν πλήρως για το τι συμβαίνει σ' αυτήν την ξεχασμένη και ερμητικά κλειστοφοβική γωνιά των Βαλκανίων. 

Ο ριζοσπαστικός αέρας δεν περιμένει την κάθε κοινωνία να ξυπνήσει για να τον αξιοποιήσει. Στην δικιά μας περίπτωση, μας προσπέρασε αφού βρήκε τους δρόμους άδειους. Αθόρυβος για να μην χαλάσει τον αιώνιο κι ευθυνόφοβο ύπνο των Νεοελλήνων, διέσχισε την έρημη χώρα κι έφτασε στην ιταλική χερσόνησο. Σε 'κείνα τα μέρη, οι κάτοικοι δεν έχουν ζήσει ακόμα τα απάνθρωπα μέτρα λιτότητας που χρόνια τώρα ζούμε εμείς εδώ. Παρ' όλα αυτά άδραξαν την ευκαιρία. Οι Ιταλοί φάνηκαν πιο ξύπνιοι από μας. Άρπαξαν αυτόν τον αέρα  και ξεχύθηκαν μαζί του στους δρόμους. Η οργή τους είναι τόσο έντονη που δεν γλίτωσαν ούτε οι καραμπινιέρι (δείτε το βίντεο εδώ). 

Γεγονός είναι πως τα αίτια του νέου ευρωπαϊκού ξεσηκωμού είναι κοινά. Είναι η επερχόμενη λιτότητα που ήδη έχει γονατίσει την Ελλάδα κι ετοιμάζεται να γονατίσει και τις υπόλοιπες μεσογειακές χώρες. Μόνο που οι κάτοικοι αυτών των χωρών έχουν δείξει μεγαλύτερη μαχητικότητα ενάντια στα απάνθρωπα μέτρα που ετοιμάζονται να πάρουν οι κυβερνήσεις. Άνεργοι κι εργαζόμενοι κατεβαίνουν στους δρόμους και διεκδικούν τα αυτονόητα. Δεν βασίζονται σε εργατοπατέρες και απατεώνες συνδικαλιστές. Ούτε σε κόμματα. Πιστεύουν στη δύναμη του όχλου. Πιστεύουν στον εαυτό τους. Έχουν όνειρα. Έχουν σχέδια. Έχουν αξιοπρέπεια. Είναι στο δρόμο και πολεμούν γι' αυτά. Η μαχητικότητα στους δρόμους δεν ορίζεται από γεωγραφικά σύνορα ούτε από Ανατολή και Δύση. Ο αγώνας για το δίκαιο στηρίζεται στον παράγοντα "άνθρωπος". 

Μπορεί να βλέπουμε μια εξέγερση διαφορετική απ' αυτήν της Βόρειας Αφρικής. Αυτό οφείλεται στην στο γεγονός πως εκεί δεν υπήρχε αστική τάξη αλλά απελευθερωμένος όχλος. Ούτε μοιάζει με αυτή της λατινικής τριτοκοσμικής κατά βάση Αμερικής που τους ξέφυγαν οι ηγέτες από τις στέγες με ελικόπτερα. 

Αυτά δεν συμβαίνουν στην Ευρώπη καθώς εδώ υπάρχει ήδη μια ηγεμονεύουσα αστική τάξη. Βλέπουμε λοιπόν μια νέα ευρωπαϊκή εξέγερση. Από αυτήν λογικά θα ξεπηδήσουν ξανά τα Βασικά ζητούμενα που εξασφαλίζουν την διαιώνιση της αστικής τάξης δηλαδή Λαοί και πατρίδες. Είναι όμως χαρακτηριστικό πως στην Ευρώπη όποιος στάθηκε ενάντια στην Αστική τάξη το πλήρωσε με το κεφάλι του.

Και καθώς η Ρώμη φλέγεται, εγώ απολαμβάνω το Σαββατιάτικο πρωινό μου αναρωτώμενος τι φταίει εδώ στην Ελλάδα και είμαστε όλοι ακόμα κλεισμένοι στα σπίτια μας...

ΥΓ: Η φωτογραφία της ανάρτησης είναι πραγματική...