Η Ελλάδα των πολλών όψεων

Χθες βράδυ παραβρέθηκα έξω από το Ραδιομέγαρο στην Αγία Παρασκευή. Σίγουρα αρκετοί θα θεώρησαν το όλο σκηνικό που εκτυλίχθηκε ως γραφικό. Δεν θα τους κρίνω. Ξέρω πλέον πως στον χώρο της Αριστεράς, ο καθένας κρατάει την προσωπική του άποψη. Ένα φαινόμενο γνώριμο που οδηγεί σε διάσπαση και παράλληλα σε αποδυνάμωση του αριστερού χώρου. Αυτή η κατάληξη ευνοεί και χαροποιεί τόσο την Δεξιά (μαζί με την Ακροδεξιά και τον νεοναζισμό) όσο και την Ακροαριστερά. 

Η παραπάνω φωτογραφία, παρουσιάζει το πρώτο δελτίο ειδήσεων "του δρόμου". Από μόνη της δίνει τροφή για σκέψη και μεγάλη συζήτηση. Το θέμα είναι όμως πως κανείς δεν έχει πλέον την διάθεση για διάλογο. Παρ' όλα αυτά με τσιγκλάει στο να πω τη γνώμη μου για όλο αυτό που έζησα χθες.

Η ιδέα να στηθεί το τραπέζι του δελτίου με φόντο τους ματατζήδες και το κλειστό Ραδιομέγαρο, ήταν εξαιρετική. Οι απολυμένοι δημοσιογράφοι κατάφεραν να εκθέσουν για μία ακόμη φορά την φασιστική κυβέρνηση της Ελλάδος δείχνοντας σε ένα εκατομμύριο διακόσιους χιλιάδες τηλεθεατές απ' όλο το κόσμο την μαύρη αλήθεια της χώρας μου. Η απόφαση να στηθεί το "στούντιο" εκεί λειτούργησε κι ως μοχλός πίεσης, μιας κι έφερε την κυβέρνηση σε μία άκρως άβολη θέση. Φυσικά αναφέρομαι στους ματατζήδες. Η εντολή που τους δόθηκε να φυλάνε την πύλη τους ανάγκαζε να παραμείνουν στην θέση τους και να εκτίθενται στην κάμερα καθ' όλη τη διάρκεια του δελτίου ειδήσεων. Αυτό έδειξε πως η κυβέρνηση δεν νοιάστηκε για τα παιδιά της και τ' άφησε να "θυσιαστούν" τηλεοπτικά. Το ερώτημα που δημιουργείται όμως είναι αν οι ματατζήδες έχουν λίγη τσίπα μέσα τους για να νιώσουν το θίξιμο αυτό. 

Παρ' όλα αυτά ο λαός που μαζεύτηκε πάλι στην Μεσογείων, δεν συγκεντρώθηκε εκεί για να υπερασπιστεί τους απολυμένους. Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πολλοί (περισσότερο εκνευρίζομαι όταν το ακούω αυτό από ανθρώπους του αριστερού χώρου) επιμένουν να πιστεύουν πως οι συγκεντρώσεις αυτές γίνονται υπέρ των απολυμένων. Ξέρουμε πολλοί καλά τον ρόλο προπαγάνδας που είχε η ΕΡΤ όλα αυτά τα χρόνια. Δεν ξεχνούμε όπως κάνει η πλειοψηφία των δεξιών ψηφοφόρων. Μαζευόμαστε στη Μεσογείων για να φωνάξουμε υπέρ της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας. Συγκεντρωνόμαστε διότι απαιτούμε την διαφύλαξη όλου του ιστορικού αρχείου του Νεοελληνικού Κράτους. Απαιτούμαι να ακουστεί ξανά η ελληνική φωνή σε όλη τη γη και να συνεχίσει να συντροφεύει τους ναυτικούς στα μοναχικά τους ταξίδια. Κι  έπειτα μαζευομάστε εκεί διότι επιτέλους βρήκαμε το τόπο που μπορούμε να βροντοφωνάξουμε ενάντια στο σύστημα που μας έχει γονατίσει.

Δεν ξέρω για σας αλλά στην παραπάνω φωτογραφία παρατηρώ τρεις διαφορετικές πλευρές της νεοελληνικής κοινωνίας που βρίσκονται στοιβαγμένες στο ίδιο τσουβάλι που το κράτος ρίχνει όλα τα θύματά του. Πρώτα απ' όλα ο λαός που έχει αγκαλιάσει την απολυμένη δημοσιογράφο. Ένας λαός που έχει ξεβολευτεί από τον καναπέ κι απαιτεί μία ριζοσπαστική αλλαγή. Στη δεύτερη πλευρά ανήκει η απολυμένη δημοσιογράφος (και ο κάθε απολυμένος αυτής της χώρας) που διεκδικεί πάλι την επαγγελματική της θέση. Και τέλος είναι οι ματατζήδες που τους άφησε η κυβέρνηση να εκτεθούν στην κάμερα. Πιθανότατα να μην το συνειδητοποίησαν, αλλά ήταν κι αυτοί ένα μέρος των θυμάτων της σημερινής κατάστασης.