Όπως είχα αναφερθεί στην χθεσινή ανάρτηση, το βράδυ της Δευτέρας προτίμησα να πάω σινεμά. Ήταν λογικό να με τραβήξει ο γειτονικός και πολυαγαπημένος Μικρόκοσμος, όπου προβάλλεται η πολυσυζητημένη (για λάθος λόγους) ταινία του Αμπντελατίφ Κεσίς, "Η ζωή της Αντέλ".
Η ταινία είχε ήδη γίνει γνωστή για τις λεσβιακές ερωτικές σκηνές της αλλά και για τον πρωταγωνιστικό ρόλο που κατείχε μία κοπέλα με ελληνικές ρίζες. Δεν είναι τυχαίο πως η πρώτη ερώτηση που μου έκαναν γνωστοί και φίλοι όταν έμαθαν πως είδα την ταινία, ήταν αν άξιζαν οι ερωτικές σκηνές. Θα ξεκινήσω από κει λοιπόν. Οι ερωτικές σκηνές με κράτησαν αδιάφορο. Βεβαίως και είναι όμορφο να βλέπεις δύο όμορφα γυμνά γυναικεία σώματα να κινούνται ηδονικά πάνω σ' ένα κρεβάτι όμως η ουσία της ταινίας τελικά ήταν αλλού. Κι εκεί θέλω να αναφερθώ.
Πρώτα απ' όλα θα ήθελα να μιλήσω για την υπέροχη ερμηνεία της Αντέλ Εξαρχόπουλος. Οι αφελείς κινήσεις της ειδικά όταν χόρευε, τα δύο δοντάκια τα οποία πάντα φαίνονταν από το ανοιχτό της στόμα, τα εκφραστικά της μάτια που λαμπύριζαν όταν ήταν ευτυχισμένη και θόλωναν σε κάθε στιγμή έντασης και κλάματος. Το παιχνίδι των ματιών με την συμπρωταγωνίστρια της. Ειδικά η σκηνή στο γρασίδι όπου πραγματοποιήθηκε το πρώτο φιλί ήταν εξαιρετική.
Και μιας κι αναφέρομαι στην συμπρωταγωνίστρια, Λεά Σεϊντού, θα ήθελα να εκφράσω την έκπληξή μου όταν διαπίστωσα σε ποια ταινία την είχα ξαναδεί. Εκεί συνειδητοποίησα το πόσο καλή ήταν στον ρόλο της. Οπότε στην ταινία είχαμε ένα πετυχημένο ντουέτο με απίστευτο πάθος, με διαλόγους που είχαν βάθος, και με ιδιαίτερες στιγμές σιωπής, εσωτερικής αναζήτησης και αυτογνωσίας.
Όσο για το σενάριο, η ταινία κατάφερε να μου κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον όσον αφορά στις συζητήσεις περί φιλοσοφίας στα μαθήματα της Αντέλ (εκεί ζήλεψα πραγματικά το εκπαιδευτικό σύστημα της Γαλλίας) αλλά και στις καλλιτεχνικές αναζητήσεις του ζευγαριού και του ευρύτερου κύκλου του. Επίσης ήταν αρκετά πετυχημένη η παρουσίαση των αντιθέσεων μίας μοντέρνας και μίας λαϊκής οικογένειας. Ευχάριστοι διάλογοι που έκρυβαν την ανθρώπινη ανασφάλεια αλλά και την αναζήτηση της σεξουαλικής ταυτότητας του κάθε ατόμου. Αρμονική ήταν και η αλλαγή της Αντέλ, από το κοριτσάκι του σχολείου στην εκπαιδευόμενη νηπιαγωγό πριν καταλήξει στην αυστηρή δασκάλα του δημοτικού. Ένιωθες πως παρακολουθούσες όλη την διάρκεια της ωρίμανσης ενός ιδιαίτερου ανθρώπου.
Δεν επικεντρώθηκα στο λεσβιακό στοιχείο της ταινίας. Δεν με αφορούσε ούτε μ' ενδιέφερε. Σε όλους τους υπόλοιπους τομείς όμως έμεινα ικανοποιημένος.
Δύο είναι οι αρνητικές επισημάνσεις της ταινίας. Πρώτον, ήταν η μεγάλη διάρκεια του έργου. Νομίζω πως 3 ώρες γι' αυτό το θέμα είναι αρκετές. Παρ' όλα αυτά δε με κούρασε. Δεύτερον, ήταν το τραγικό μάρκετινγκ της ταινίας. Το τρόπος που προωθήθηκε η ταινία, έκανε αρκετούς θεατές να σπεύσουν στις σκοτεινές αίθουσες για να παρακολουθήσουν ένα πορνό κι όχι ένα έργο με ουσία.
Δυστυχώς το μείζον θέμα των εταιριών είναι το χρήμα, κάνοντάς τες να παρουσιάζουν μία ταινία ακόμα κι ως τσόντα για να καταφέρουν να κόψουν λίγα εισιτήρια παραπάνω. Κρίμα.
Επίσης είναι κρίμα που η νεαρή Αντέλ Εξαρχόπουλος έχει ξεκινήσει μία μεγάλη σειρά αισθησιακών φωτογραφήσεων σε διάφορα περιοδικά. Δεν θα της βγει σε καλό. Καλό είναι να προσγειωθεί πάλι στην πραγματικότητα διότι έχει σπουδαίο και ιδιαίτερο ταλέντο. Ας μην το χαραμίσει έτσι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου