Το Πολυτεχνείο δείχνει τον δρόμο στην ΕΡΤ

Το γεγονός του να γιορτάζεται 40 χρόνια μία αυθόρμητη εξέγερση, δείχνει την έλλειψη αγωνιστικότητας όλων των μετέπειτα γενιών για το κοινό δίκαιο. Φυσικά βοήθησε και η παραποίηση της ιστορίας μέσα από την προπαγάνδα, κάτι που βοήθησε ορισμένους από τους φοιτητές εκείνων των ημερών, να αναρριχηθούν σε πολιτικά αξιώματα κι εκεί να δείξουν τον πραγματικό τους εαυτό. Τον συμφεροντολογικό. 

Αν όμως κάτσει κανείς κι αναλογιστεί τα επόμενα 40 χρόνια που ακολούθησαν μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, θα βρει αφορμές κι αρκετούς λόγους γι' αυθόρμητες αντιδράσεις. Αυτές οι αφορμές έχουν αυξηθεί κατακόρυφα τα τελευταία τρία χρόνια. Αντί να ζήσουμε λοιπόν "Νέα Πολυτεχνεία", συνεχίζουμε να μνημονεύουμε την επέτειο της 17ης Νοεμβρίου. 

Όμως μετά από 40 χρόνια, οι δυνάμεις καταστολής ξαναμπήκαν σ' έναν ιδιαίτερο χώρο ασύλου. Αναφέρομαι στο Ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής. Τις πρώτες μέρες μαζεύτηκε αρκετός κόσμος. Η μαζική αντίδραση ξεφούσκωσε γρήγορα. Με την πάροδο του χρόνου διαπιστώσαμε πως στο προαύλιο συναντιόμασταν οι ίδιοι και οι ίδιοι. Ακόμα και την περασμένη Πέμπτη που μπούκαραν ξημερώματα τα ΜΑΤ, μαζεύτηκε ο ίδιος κόσμος στην Μεσογείων. Μπορεί να φαινόταν λίγος στα μάτια του καθενός, αλλά αποτελείται από έναν αριθμό ικανό στο να φέρει ανατροπές στο κατεστημένο. 

Εξάλλου η ιστορία έχει αποδείξει πως οι λίγοι αλλάζουν το ρου της ιστορίας, ανεξαρτήτως ότι μετά μοιράζονται τη δόξα με τον υπόλοιπο λαό (κι όχι με τον Τόμσεν). 

Όμως στις μέρες μας ζούμε μία νέα καταστολή. Αυτή της φωνής της ΕΡΤ. Και δεν αναφέρομαι της προπαγανδιστικής ΕΡΤ. Αυτά τα πρόσωπα βρίσκονται στο ΔΤ και συνεχίζουν εκεί την αμαύρωση του λειτουργήματος των δημοσιογράφων.

Η νέα όμως ΕΡΤ, η εναλλακτική, η ριζοσπαστική, η απεργιακή, αυτή η φωνή της ΕΡΤ επιμένει να μιλάει. Κι αφού η ακροδεξιά κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, κατέβασε τα μικρόφωνα της από την Αγία Παρασκευή, οι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ βρήκαν νέο βήμα από το χώρο του Πολυτεχνείου παρά τις απειλές για νέα επέμβαση της αστυνομίας στον ιστορικό αυτό χώρο της Πατησίων.

Για πρώτη φορά λοιπόν συναντώ σ' αυτή τη σύντομη διάρκεια της ζωής μου, την ώθηση που προσφέρει η ιστορία σε νέα πρόσωπα, σε νέες ιδέες, σε νέες διεκδικήσεις και σε νέα οράματα. Το Πολυτεχνείο γνωρίζοντας πως η φθορά του χρόνου έχει αρχίσει να το αγγίζει, προσφέρει με μεγάλη ευλάβεια τον ρόλο του στο Ραδιομέγαρο.

Ένας μεγάλος κύκλος έκλεισε κι ένας νέος κύκλος μόλις αρχίζει...