Σύγχυση...

Σύγχυση, καχυποψία, προδοσία. Ένα μπέρδεμα σκέψεων μέσα στο μυαλό μου. Ένα κουβάρι αναπάντητων ερωτημάτων. Όχι μόνο δε μπορώ να βρω το τέλος του νήματος, αλλά και την αρχή του, η οποία χάνεται μέσα σε χιλιάδες κόμπους.
Έτσι νιώθω μετά τη ψήφιση των νέων μέτρων από την κυβέρνηση με την πανηγυρική συνεργασία των μνημονιακών κομμάτων.
Η ουτοπία έφυγε χιλιόμετρα μακριά, κι εγώ σαν μαλάκας στέκομαι στη μέση του πουθενά σαστισμένος, πληγωμένος και θυμωμένος. Μόνος σε μία πλατεία που μια βδομάδα πριν είχε βουλιάξει από εκατοντάδες χιλιάδες φωνές που εκτόξευαν ψηλά στον αττικό ουρανό ένα αξιοπρεπέστατο "Όχι".
Το δημοψήφισμα, ο ειλικρινής λόγος στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, οι αντιμνημονιακές στάσεις των "αριστερών". Όλα αυτά φαίνονται μακρινά και θολά.
Μπορεί η καθημερινότητα να παραμένει για λίγα ακόμα χρόνια στάσιμη, δέσμια των νέων σκληρών μέτρων λιτότητας. Όμως η ζωή συνεχίζεται.
Η σύγχυση θα φέρει προβληματισμό.
Ο προβληματισμός θα φέρει δημιουργία.
Η δημιουργία θα φέρει μία νέα ζωή...
Πορευόμαστε...