Μόνο έτσι...

Κοντεύουν δύο μήνες που κρατάω την τηλεόρασή μου κλειστή. Της χαρίζω χρόνια ζωής και παράλληλα προσφέρω στον εαυτό μου την ηρεμία που απαιτώ μετά απ' όσα ζήσαμε. Τώρα έκλεισα και το ραδιόφωνο, μιας κι απ' όλες τις πλευρές ακούω έντονη και υποτιμητική για τα αυτιά και την νοημοσύνη μου προπαγάνδα. Η εφημερίδα θα είναι το τελευταίο μέσο ενημέρωσης που θα κόψω, κι αυτό πιθανόν να γίνει με τον καιρό. Το θεωρώ βέβαιο. Κουράστηκα...
Η κοροϊδία ξεπέρασε τα όρια ανοχής και οργής. Πρόεδροι ποδοσφαιρικών ομάδων, μπλεγμένοι σε σκάνδαλα αθωώνονται επιδεικτικά. Πρώην δήμαρχοι που έχουν κατακλέψει το ελληνικό δημόσιο αποφυλακίζονται έτσι απλά. Οι Σκουριές εξακολουθούν να αποξυλώνονται και τα νερά της Χαλκιδικής να μολύνονται. Ένας τόπος νεκρώνεται οριστικά. Η εταιρία δεν έκλεισε όπως είχε υποσχεθεί η νέα κυβέρνηση. Μάλιστα ο πρωθυπουργός ανέφερε χθες πως νοιάζεται περισσότερο για τους εργαζόμενους της συγκεκριμένης εταιρίας παρά για την μη αναστρέψιμη καταστροφή του περιβάλλοντος. Ενδιαφέρεται περισσότερο για τους εργαζόμενους-πιόνια που υποστήριζε το Mega, ο Γεωργιάδης και οι νεοφιλελέδες του διαδικτύου. Δηλώσεις που έκανε σ' ένα κόκκινο παπαγαλάκι, το οποίο συμφωνούσε σιωπηλά μαζί του. Ποιοι; Αυτοί που μέχρι χθες θεωρούσαν την επιχείρηση παράνομη και γινόντουσαν μία φωνή με τους κατοίκους της Ιερισσού. Η γελοιότητα σε όλο της το μεγαλείο.
Μέσα όμως στην απόλυτη απογοήτευση και στο φτηνό ξεπούλημα της νέας κυβέρνησης που υποσχόταν έναν νέο αέρα πιο δίκαιο και δημοκρατικό, ξεπετάχτηκε η κοινή μας αφύπνιση.
Ο κόσμος πλέον προβληματίζεται στο προς τα που πάει όλη αυτή η κατάσταση. Αρχίζουμε επιτέλους να αποκτούμε πολιτική συνείδηση και να έχουμε άποψη με επιχειρήματα. Το διαπιστώνουμε αυτό μέσα από κοινές συζητήσεις. Το κρυφακούμε σε κουβέντες που γίνονται σε δημόσιους χώρους. Το παρατηρούμε στον εαυτό μας, το πως έχει αλλάξει όλα αυτά τα χρόνια. Αλλά το κυριότερο είναι πως πλέον πάψαμε να έχουμε ελπίδα σ' ένα σύστημα ξεπερασμένο, αυτό του πελατειακού κράτους. Δε θα αλλάξει ποτέ αυτό. Και δε θα αλλάξει χρησιμοποιώντας τον τρόπο που εφαρμόζεται όλα αυτά τα χρόνια, τις εκλογές.
Ένα μεγάλο μέρος του συνειδητοποιημένου κόσμου έχει στραφεί σε κοινές ομάδες που ειδικεύονται σε ένα συγκεκριμένο μέτωπο. Όσο πιο επικεντρωμένη είναι μία ομάδα σε ένα πρόβλημα τόσο πιο εύκολα και γρήγορα αντιμετωπίζεται.
Μόνο έτσι μπορούμε να εξαλείψουμε οι ίδιοι τα προβλήματα που μας περιβάλλουν.
Μόνο έτσι μπορούμε να δείξουμε την απαξίωση μας απέναντι στο σάπιο πολιτικό σύστημα.
Μόνο έτσι μπορούμε να ωριμάσουμε και να ξεφύγουμε από τον παθητικό ρόλο που μας είχε πλασάρει όλα αυτά τα χρόνια η οικογένεια και η κοινωνία.
Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να ελπίσουμε ξανά προς κάτι καλύτερο.
Και το κυριότερο είναι να έχουμε υπομονή. Η Ιστορία μας έχει διδάξει πως τίποτα δεν άλλαξε από τη μία στιγμή στην άλλη. Δεν έχουμε ανάγκη από "πυροτεχνήματα". Θέλει χρόνο το στήσιμο γερών βάσεων για να στηθεί μια κοινωνία πιο δίκαιη κι ανθρώπινη. Όσο το καθυστερούμε τόσο πιο μακριά θα βρισκόμαστε από την επίτευξη των στόχων μας και την υλοποίηση των ονείρων μας.
Ήδη ακούω τα γρανάζια που κινούνται κι αμέσως έρχεται στο μυαλό μου η συγκλονιστική φωνή της Τζένη Καρέζη από το "Μεγάλο μας Τσίρκο" που αφύπνιζε τους θεατές με την φράση: Κάτι γίνεται!...
Αυτή τη φωνή ακούω σήμερα.
Κάτι γίνεται!
Όσο πιο πολλοί τόσο πιο δυνατοί