Παράδοση άνευ όρων

Δειλία; 

Εσωτερική προδοσία; 

Λύγισμα στις απάνθρωπες κι εξωφρενικές απαιτήσεις των Γερμανών και των λοιπών δορυφόρων τους;

Πολλά ερωτήματα τριγυρνούν στο μυαλό μου από τη στιγμή που άκουσα πως η Ελλάδα ήρθε σε συμφωνία με την ευρωομάδα. 

Πως γίνεται ένας πρωθυπουργός, που έχει τη στήριξη ενός μεγάλου μέρους του λαού του να πηγαίνει στην Ευρώπη και να υπογράφει το χειρότερο μνημόνιο της Ιστορίας; Γιατί επέλεξε το πάση θυσία στο ευρώ, όταν όλος ο κόσμος βλέπει πως η ευρωζώνη έχει μετατραπεί σε μία νέοφασιστική οικονομική ομάδα και πως το κοινό νόμισμα όχι μόνο πεθαίνει, αλλά από σήμερα ξεκίνησε να βγάζει μέσα από τα σωθικά του τον πιο ανατριχιαστικό επιθανάτιο βρόγχο. 

Τι σκεφτόταν ο Τσίπρας όταν υπέγραφε τους νέους κανόνες. Με τι αέρα θα γυρίσει στην Αθήνα; Πως θα ξαναπερπατήσει ανάμεσα στον κόσμο; Τι δικαιολογίες θα μας πει; Τι θα πρωτοκάνει τώρα που το κόμμα του διαλύεται άναρχα και βίαια; 

Ο σεισμός της περασμένης εβδομάδας ήταν μεγάλος. Η Ευρώπη ακόμα κουνιέται και τα θεμέλιά της έχουν υποστεί σοβαρές κι ανεπανόρθωτες ρωγμές. Η κατάρρευσή της είναι θέμα χρόνου. Κι εμείς αντί να οργανωθούμε στην έκδοση ενός δικούς μας νομίσματος και στην πλεύση μιας εθνικής πορείας, επιλέξαμε να γκρεμιστούμε μαζί με τους "εταίρους" μας στο κενό που χάσκει κάτω από τα πόδια μας.

Όμως εγώ θα επιμείνω στο πρόσωπο του πρωθυπουργού. Μπορεί οι προκάτοχοί του να έμειναν στην Ιστορία ως οι σύγχρονοι προδότες του έθνους αλλά ο Αλέξης Τσίπρας θα μείνει ως ο δειλός στην πιο κρίσιμη ιστορική στιγμή της χώρας μας.

Οι εξελίξεις πλέον θα είναι ραγδαίες κι εμείς απλοί θεατές...