Δι’ αλλήλων σώζεσθαι

Του Γιώργου Σαράτση

Αρκετά με το φαινόμενο “πρώτη φορά αριστερά”. Δεν πίστεψα ποτέ ότι «μίλησε» με κάποιον τρόπο (τουλάχιστον ακόμα) η φωνή του λαού. Αμφιβάλω επίσης και για την αμεροληψία, την διαφάνεια και την δημοκρατικότητα των εκλογικών διαδικασιών. Στο σύνολό τους, μάλιστα, οι εκλογές που βασίστηκαν στον ισχύοντα εκλογικό νόμο 3231/2004 και φέρει τα νάματα της τροπολογίας 3636/2008 του νυν επαίσχυντου προέδρου της κατ’ ευφημισμόν ελληνικής δημοκρατίας δεν μπορούν παρά να θεωρηθούν εκλογές βίας και νοθείας. Είναι γνωστή άλλωστε η ρήση του Καρλ Μάρξ: «Αν οι εκλογές άλλαζαν τον κόσμο θα ήταν παράνομες».
Καμία ουσιαστική κοινωνική αλλαγή δεν προήλθε από την καθεστηκυία τάξη και τα πολιτικά φερέφωνα του δοκιμαστικού σωλήνα, όπως καμία δημοκρατία δεν εδραιώθηκε από επαγγελματίες οικονομολόγους και μισθοδοτούμενους τεχνοκράτες σπουδαγμένους στις Αμερικές και τις Ευρώπες. «Όλοι οι καριόληδες μια εταιρία», θα γράψει στα τέλη του ’80 σε γνωστό του τραγούδι ο Σωκράτης Μάλαμας, μία εταιρία που τη χρηματίζουμε εσύ κι εγώ με τον ιδρώτα και την ανοχή μας. (Πόσοι και πόσοι άλλωστε δεν κάθισαν στην ουρά, περιμένοντας το επόμενο βόλεμα από δαύτους…).
Η παρούσα εγχώρια αριστερά, δεν κατόρθωσε -παρά μόνο ίσως ως αντιπολίτευση- να σταθεί στο ύψος της ριζοσπαστικής της επωνυμίας, αποδεικνύοντας αργά ή γρήγορα το κομματικό της προφίλ μέσα από καμουφλαρισμένους λαοπλάνους και καλοπληρωμένους ματαιόδοξους μειοδότες. Κανένα κυβερνητικό κόμμα -συμπεριλαμβανομένης της παρούσας χιμαιρικής αριστεράς- δεν θα μπορούσε να υποσχεθεί κοινωνική αλλαγή και επανάσταση (!), ακριβώς γιατί παραμένει κυβερνητικό κόμμα, υποταγμένο στα προτάγματα ενός καταχρηστικού κυνοβουλίο (και ουχί κοινοβουλίου), πειθήνιο όργανο εκ της ιδρύσεώς του των μεγάλων δυνάμεων και των επιφανών εμπόρων του έθνους. Καθήκον κάθε κυβέρνησης ήταν και παραμένει η ολοκλήρωση του έργου των διεθνών τεράτων, υποθηκεύοντας μεθοδευμένα το παρόν και το μέλλον μας. Καταφέρανε, με την αμέριστη φυσικά συμπαράστασή μας, να ανάγουν τους τραπεζίτες υπεράνω κρατών, προέδρων της δημοκρατίας και πρωθυπουργών. Ληστεύουν ξανά τα νοικοκυριά μας με το πρόσχημα της ανακεφαλαίωσης των τραπεζών και ιδρύουν ταμία δήμευσης και εκποίησης ελληνικών περιουσιών. Το σχέδιο υποδούλωσης παλιό και σίγουρα πολύ καλά οργανωμένο.
Μπορεί στη δημοκρατία τους, όπως λένε, να μην υπάρχουν αδιέξοδα. Αγνοούμε όμως ότι τα αδιέξοδα που προέκυψαν και συνεχίζουν να προκύπτουν δημιουργήθηκαν από αυτήν ακριβώς την καλοστημένη αυταρχική ολιγαρχία που ‘χει μόνο ως περιτύλιγμα τον όρο “δημοκρατία”. Στην ουσία, η δημοκρατίας τους δεν είναι παρά δημιοκρατία, το κράτος δηλαδή των δημίων. Οι γκιλοτίνες και οι αγχόνες έχουν στηθεί από καιρό, μόνο που έχουν μέσα τα λάθος κεφάλια.
Εξαντληθήκαμε από τα έσωθεν και έξωθεν πολιτικά διαμάντια. Αηδιάσαμε από τις αποφάσεις τους και τις φιλολαϊκές τους πολιτικές. Είναι πλέον ολοφάνερο ότι οι οικονομικοί δολοφόνοι κατέκλυσαν ολόκληρο τον δυτικό κόσμο, στήνοντας στο εκτελεστικό απόσπασμα εκατομμύρια ζωές αθώων. Τούτη ‘δω η χώρα έχει παραδοθεί από καιρό. Καμία δικαιολογία εν είδει πολιτικής απολογίας δεν μπορεί πια να καθησυχάσει τους άμοιρους και εν πολλοίς απονενοημένους εδώ και δεκαετίες πολίτες. Ο χρόνος στέρεψε. Οφείλουμε επιτέλους να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, έχοντας στο νου την ρήση του επικούρειου φιλοσόφου Φιλόδημου: «δι’ αλλήλων σώζεσθαι».