Σε πιάνει η καρδιά σου όταν βλέπεις ένα μεγάλο κομμάτι της Αθήνας να είναι καλυμμένο από καπνούς και στάχτες. Δυστυχώς έχουμε συνηθίσει όλα αυτά τα χρόνια, στην τραγική νοοτροπία των Νεοελλήνων. Όποτε πιάνουν ισχυροί άνεμοι, καίγεται η Ελλάδα. Και η πρόβλεψη αυτή πάντα επιβεβαιώνεται...
Η σημερινή εικόνα του Υμηττού που αντίκρισα από τον τρίτο όροφο του μουσείου της Ακρόπολης μου θύμισε στιγμές από την μεγάλη πυρκαγιά της Χίου το 2012 αλλά και την ανεξέλεγκτη φωτιά στην Πάρνηθα πολλά χρόνια πριν. Τέτοιο το μέγεθός της...
Πονάω γι' αυτόν τον τόπο που έπεσε σε λάθος χέρια. Αυτό το απέραντο γαλάζιο κι ο αττικός ουρανός έχουν ξεφτίσει από τα χνώτα ενός λαού άξεστου, απολίτιστου και κουτοπόνηρου. Δε σεβόμαστε τίποτα...
Κάψ'τε τα όλα λοιπόν.
Γκρεμίστε ότι όμορφο έχει απομείνει σ' αυτόν τον τόπο.
Σβήστε κάθε ίχνος αξιοπρέπειας απ' αυτήν την κοινωνία.
Ίσως όταν φτάσουμε στο απόλυτο μηδέν να αρχίσουμε πάλι να οικοδομούμαστε μέσα από τις στάχτες μας.
Ως τότε θα τρώμε τις σάπιες σάρκες μας και θα οδηγούμαστε σε έναν αργό και βασανιστικό θάνατο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου