Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2015

Φεύγοντας από τη δικιά τους Αιολική Γη...


Καθημερινά ενημερώνομαι για τους πρόσφυγες. Έχω παραμερίσει τις κωμικοτραγικές εκλογές μας, προσπαθώντας να διακρίνω τη δύναμη που κρύβουν τα μάτια αυτών των κυνηγημένων ανθρώπων και την ελπίδα που έχει σβήσει χρόνια τώρα από τα δικά μας.
Μου κάνει εντύπωση πως αρκετοί συμπολίτες μου τους θεωρούν ξένους κι απόμακρους, τη στιγμή που η νεώτερη ιστορία μας είναι πλούσια με αντίστοιχες στιγμές προσφυγιάς και μετανάστευσης. Γι' αυτό και είναι τόσο έντονη η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη όσων συνανθρώπων μου στέκονται στο πλευρό τους.
Για μένα, οι περιγραφές της προγιαγιάς μου απέκτησαν πλέον υπόσταση. Στο βλέμμα κάθε μικρού παιδιού αναγνωρίζω τη μορφή της, μιας κι εκείνη ήταν παιδί όταν έφυγε από την Σμύρνη. 
Αλλά ακόμα κι αν δεν έχουμε προσφυγικές ρίζες, ο νεοελληνικός πολιτισμός μας έχει προσφέρει απλόχερα την πικρή γεύση του ξεριζωμού. Στο Θίασο του Θόδωρου Αγγελόπουλου, όπου ένας πρόσφυγας μας εξιστορεί τη ζωή του μέσα σε ένα βαγόνι τραίνου. Στο Μεγάλο μας Τσίρκο, του Ιάκωβου Καμπανέλλη, όπου ο Νίκος Ξυλούρης με την εξαιρετική Τζένη Καρέζη, ερμηνεύουν σπαρακτικά τον Ξεριζωμό. Επίσης η Φιλιώ Χαϊδεμένου μας έχει προσφέρει συγκινητικές και ζωντανές περιγραφές της Καταστροφής της Σμύρνης. Και φυσικά οι συγγραφείς της γενιάς του '30 που μας κληρονόμησαν υπέροχα κείμενα, όπως ο Ηλίας Βενέζης με την Αιολική Γη. 
Κάθε φορά που βλέπω τα προσωπάκια των παιδιών, καθώς φτάνουν στα νησιά μας, θυμάμαι τον Πέτρο, την Αγάπη, την Λένα, την Άρτεμη και την πρόγιαγιά μου την Στέλλα...
Κάθε φορά που μαθαίνω πως μία νέα βάρκα έφτασε στα ελληνικά νησιά, μου 'ρχεται στο μυαλό ένα απόσπασμα της Αιολικής Γης. Ένα κομμάτι του κειμένου που φανερώνει το πείσμα για τα όνειρα και την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο αυτών των ψυχών. Σας το προσφέρω...

...Τα άστρα όλα έχουν βγει. Ταξιδεύουν στο Αιγαίο τα παιδικά όνειρά μας. Το κύμα χτυπά τη μάσκα του καϊκιού μας και τα κοιμίζει. Κοιμηθείτε όνειρά μας. Στην ξένη χώρα που πάμε, πρόσφυγες, τι άραγες να μας περιμένει, τι μέρες να είναι ν' ανατείλουν;...

Ας είναι καλοτάξιδα τα όνειρα αυτών των ανθρώπων σε μία άκρως απάνθρωπη κι αφιλόξενη Ευρώπη...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου