του Γρηγόρη Τραγγανίδα
Η «επιστροφή» του φασισμού από την «τεχνητή» «ανυποληψία» – ή την εφεδρεία; – εκ μέρους του κυρίαρχου αστικού πολιτικού συστήματος, στην επικοινωνιακή «επιφάνεια» που φτάνει πλέον μέχρι και το κοινοβουλευτικό «ξέπλυμα» της εγκληματικής του φύσης, είναι μετρήσιμη σε κάθε πτυχή του κοινωνικού γίγνεσθαι, μεταξύ άλλων και στα διαδικτυακά «κοινωνικά» μέσα.
Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύει ο βρετανικός «Independent», ο αριθμός των εθνικιστών και των αυτοπροσδιοριζόμενων ως «συμπαθούντων» των ναζί στο Twitter, εκτοξεύτηκε σε πάνω από 600% τα τελευταία τέσσερα χρόνια, ξεπερνώντας τους οπαδούς του «Ισλαμικού Κράτους».
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Ουάσιγκτον ανέλυσαν 18 λογαριασμούς που ανήκουν σε εθνικιστικές, φασιστικές και ναζιστικές ομάδες και οργανώσεις, όπως το Αμερικανικό Ναζιστικό Κόμμα και το Εθνικό Σοσιαλιστικό Κίνημα, οι οποίες επί το πλείστον εδράζονται στις ΗΠΑ. Οι λογαριασμοί αυτοί «είδαν» μια αύξηση «ακολούθων», από το 3.500 το 2012, σε 22.000 το 2016.
Στην έρευνα σημειώνεται, ότι ενώ παρατηρείται πτωτική επίδραση του ISIS σε πλατφόρμες social media όπως το Twitter – με την εταιρεία να ανακοινώνει πρόσφατα ότι θα κλείσει περίπου 360.000 λογαριασμούς λόγω «προώθησης της τρομοκρατίας» – ωστόσο, οι εθνικιστές και οι φασίστες χρησιμοποιούν την πλατφόρμα με «σχετική ατιμωρησία».
Στα «παρελκόμενα» της μελέτης περιλαμβάνεται η προτίμηση των εθνικιστών και των φασιστών στον υποψήφιο για την αμερικανική προεδρία εκ μέρους των Ρεπουμπλικανών, Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος αναδεικνύεται ως ο «αγαπημένος» μεταξύ ηγετικών ρατσιστικών στελεχών, όπως ο πρώην «μάγιστρος» της«Κου Κλουξ Κλαν», David Duke.
Παρά τον ρητό, ανοιχτό και ολοφάνερα φασιστικό – ναζιστικό – ρατσιστικό χαρακτήρα αυτών των λογαριασμών, το δημοσίευμα εκτιμά ότι αποτελεί «πρόκληση» για Twitter να τους περιορίσει την χρήση της πλατφόρμας του, με το «επιχείρημα» ότι οι «κοινότητές» τους είναι «λιγότερο συνεκτικές» από τα δίκτυα του ISIS και παρουσιάζουν περισσότερες «επιπλοκές» όσον αφορά ζητήματα που άπτονται της ελευθερίας του λόγου!
Την ώρα λοιπόν που ο «ελεύθερος» καπιταλιστικός κόσμος «συζητά» για το αν πρέπει να «περιορίσει» ή όχι τους ναζί και την ματοβαμένη προπαγάνδα τους, εκείνοι κάνουν «πάρτι» στα «κοινωνικά» δίκτυα.
Αυτές οι πλατφόρμες όμως δεν είναι ο μοναδικός διαδικτυακός τρόπος διάδοσης της φρίκης. Οι ναζί συντονίζονται σε διεθνές επίπεδο χρησιμοποιώντας το internet και απολαμβάνοντας της «ασυλίας» που τους προσφέρει στην πράξη η επιλεκτική «ευαισθησία» του συστήματος σε σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα, όταν αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως πρόσχημα για το «ξαμόλυμα» των φασιστικών «μαντρόσκυλων» των αφεντικών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το ναζιστο-blog «yespasaran», η ονομασία του οποίου «απαντά» στο γνωστό «Νο pasaran!» στον φασισμό που βροντοφώναξε η κομμουνίστρια Ντολόρες Ιμπαρρούρι, η θρυλική «La Pasionaria», τον Ιούλη του 1936, στην αρχή του Ισπανικού Εμφυλίου.
Οι σημερινοί νοσταλγοί του Χίτλερ, του Φράνκο και του Μουσολίνι δεν κρύβουν τον στόχο, αλλά ούτε και τον τρόμο τους, γράφοντας στο εν λόγω blog: «Στις 18 Ιουλίου, 1936, κατά την πολιορκία της Μαδρίτης, η Ντολόρες Ιμπάρρουρι Γκόμεζ επινόησε την διάσημη πλέον φράση “No pasarán!”, η οποία έγινε το διεθνές σύνθημα των αντιφασιστικών δυνάμεων. Στις 28 Μαρτίου 1939, οι Ισπανοί σύντροφοί μας μπήκαν στην Μαδρίτη και τέσσερις ημέρες αργότερα, σε ολόκληρη την Ισπανία. Αυτό το blog είναι αφιερωμένο στις σύγχρονες μέρες νίκης μας, μεγάλες και μικρές, είτε πρόκειται για εκλογές, διαδηλώσεις, ταραχές, αγώνες, ή μεμονωμένες πράξεις αντίστασης, καθώς και εκείνων που έδωσαν τη ζωή τους για τον αγώνα μας και μας εμπνέουν να τον συνεχίσουμε. Μια μέρα θα έχουμε κατακτήσει όχι μόνο στην Ισπανία, αλλά όλη την Ευρώπη, και κάποια μέρα, στον κόσμο.».
Το blog αναμεταδίδει την δράση των φασιστών από διάφορες χώρες της Ευρώπης, με την «τιμητική» τους να έχουν και οι «Χρυσαυγίτες» και το πρόσφατο φασιστο-τσίρκο που έστησαν στο άγαλμα του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες.
Μ’ αυτά και με άλλα, οι χθεσινές εκλογικές επιδόσεις του φασιστικού κόμματος AfD («Εναλλακτική για τη Γερμανία») στην τοπική αναμέτρηση στο κρατίδιο Μεκλεμβούργο – Πομερανία (σσ. εκλογική περιφέρεια της Μέρκελ), με την κατάληψη της δεύτερης θέσης, με πάνω από 20% – και μάλιστα στην πρώτη του συμμετοχή σε τοπικές εκλογές – πίσω από τους σοσιαλδημοκράτες του SPD και μπροστά από τους τρίτους και καταϊδρωμένους χριστιανοδημοκράτες, δεν πρέπει να εκπλήσσει.
Όπως διαπιστώνει η Deutsche Welle, «εκλογική ώθηση στην AfD έδωσαν ιδιαίτερα εργάτες, άνεργοι, αλλά και ελεύθεροι επαγγελματίες». «Καθοριστικός παράγοντας επιτυχίας των δεξιών λαϊκιστών ήταν πάντως το γεγονός ότι ώθησαν στην κάλπη πάνω από 56.000 πολίτες που απείχαν από τις προηγούμενες εκλογές. Σχεδόν διπλάσιους από όσους κινητοποίησαν μαζί οι νικητές Σοσιαλδημοκράτες και οι Χριστιανοδημοκράτες. Ένα ακόμη αξιοσημείωτο των εκλογικών αναλύσεων είναι η “αιμορραγία” ψήφων από τα υπόλοιπα κόμματα προς την AfD. Μόνο από τους Χριστιανοδημοκράτες μεταπήδησαν 23.000 ψηφοφόροι, ενώ περί τους 20.000 απέσπασε η AfD από το ακροδεξιό NPD, που απέτυχε να εισέλθει στο τοπικό κοινοβούλιο. 18.000 ψηφοφόροι μετακινήθηκαν ακόμη από το κόμμα της Αριστεράς προς την AfD. Κεντρική αίτια γι’ αυτό θεωρείται το ζήτημα των προσφύγων σε ομοσπονδιακό επίπεδο, το οποίο επισκίασε αισθητά τις τοπικές εκλογές και εκτιμάται ότι εκτίναξε τα ποσοστά των λαϊκιστών. Όπως επισήμανε ο εκλογολόγος Ρομπέρτο Χάινριχ: “Το προσφυγικό ζήτημα είναι σε κάθε περίπτωση μια από τις βασικές εξηγήσεις της επιτυχίας της AfD. Για τους ψηφοφόρους της ήταν το αποφασιστικό θέμα. Για ψηφοφόρους άλλων κομμάτων δεν ήταν το βασικό επιχείρημα. Γι’ αυτούς είχαν σαφή προτεραιότητα τοπικά πολιτικά ζητήματα”.».
Οι αστικές ερμηνείες, όπως η παραπάνω, σε τέτοιου είδους εκλογικές αναμετρήσεις, αποκαλύπτουν μόνο ένα μέρος της αλήθειας. Η διαχείριση της προσφυγικής τραγωδίας από τον ίδιο τον καπιταλισμό και τα συστημικά ΜΜΕ παίζει σημαντικό ρόλο στην άνοδο του φασισμού, αλλά όχι κυρίαρχο. Ο ρατσισμός, ο εθνικισμός, ο φασισμός, ο νεοναζισμός «εκτινάχθηκαν» στην μετασοβιετική Ευρώπη, πολύ πριν το προσφυγικό δράμα των τελευταίων χρόνων. Η εύλογη και εξηγήσιμη υποχώρηση του κομμουνιστικού κινήματος, όλων των προοδευτικών κινημάτων και της συλλογικής πάλης της εργατικής τάξης, μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ, άφησε ανίσχυρη και ανυπεράσπιστη – σε πολλές περιπτώσεις – την ίδια την εργατική τάξη και τα σύμμαχά της κοινωνικά στρώματα, μπροστά στην μεγαλύτερη επίθεση του κεφαλαίου στα λαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις που γνώρισε ο μεταπολεμικός κόσμος και η οποία συνεχίζεται ακάθεκτη μέχρι σήμερα.
Συνεπώς, η σοσιαλδημοκρατία και η «κλασική» δεξιά έχουν αντικειμενικό πολιτικό συμφέρον να εμφανίζουν τις συνέπειες του συστήματος που υπηρετούν, όπως πχ την προσφυγιά, ως «αιτίες» της ανόδου του φασισμού, σε μια προσπάθεια να ετεροκαθορίσουν την ουσία της αντιδραστικής πολιτικής τους έναντι της ρατσιστικής ρητορικής του μίσους, με την «μάσκα» του «ανθρωπισμού», των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», της γενικόλογης και ακίνδυνης, για το σύστημα, «αλληλεγγύης», αντί της ταξικής αλληλεγγύης των καταπιεσμένων όλου του κόσμου.
Πηγή: Το Περιοδικό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου