Πριν από λίγες μέρες διάβασα την άποψη ενός ιδιαίτερου μπλόγκερ για τους σημερινούς καλλιτέχνες (σύντομα θα την δημοσιεύσω γιατί αξίζει να διαβαστεί). Αναφέρεται στο πόσο αλαζόνες και εγωιστές είναι. Θεωρούν κάθε έργο τους εξαιρετικό χωρίς να ακούν την γνώμη των γύρω τους με αποτέλεσμα να μένουν ικανοποιημένοι στην μετριότητα.
Γι' αυτό ο σημερινός καλλιτεχνικός κόσμος έχει χάσει την αίγλη του παρελθόντος. Έχουν εξαφανιστεί οι ποιητές και οι συγγραφείς που με μία αισθητή παρουσία στα κοινωνικά δρώμενα δημιουργούσαν μία "εποχή", μία "γενιά", ένα "κίνημα". Ακόμα και μία μόδα (δυστυχώς η τέχνη έχει καταστραφεί από αυτήν την έννοια, την έννοια της μόδας)...
Δύσκολα βρίσκουμε κάτι καινούργιο που θα μας συγκινήσει...
Ούτε υπάρχει κάποιος νέος καλλιτέχνης που θα μας εμπνεύσει.
Ο εγωισμός και ο δηθενισμός έχουν αλλοιώσει για τα καλά την στάση μας απέναντι στον κόσμο. Κοιτάμε πλέον γύρω μας από άλλη οπτική γωνιά, υπεροπτική θα λεγα...
Έχει λείψει η αγνότητα...
Έχει λείψει η απλοϊκότητα...
Έχουν λείψει τα όνειρα...
Αυτήν την παλιά καλή εποχή προσπαθεί να μας δείξει το animation μικρού μήκους που κέρδισε το Όσκαρ φέτος.
Μακάρι οι καλλιτέχνες σήμερα να ήταν πιο αγνοί,
να μην κοιτούσαν το κέρδος και την προσωρινή φήμη...
...αλλά την αιωνιότητα...
συμφωνώ με όσα γράφεις...στα περισσότερα τις ίδιες σκέψεις έχω κάνει κι εγώ...για το animation δεν μπορώ να έχω γνώμη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλισαβέτα
Το animation δε σου άρεσε;
ΑπάντησηΔιαγραφή...απλά δεν το είδα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλισαβέτα
Ειλικρινά αυτό το animation είναι μια υπέροχη αλληγορία! Πολύ ουσιαστικό πολύ συγκινητικό και πραγματικά υπογραμμίζει οτι το βιβλίο είναι ένας ανεκτίμητος θησαυρός και οχι μόνο... ο κύριος Morris Lessmore μου θυμίζει πολύ φυσιογνωμικά τον Buster Keaton.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τους καλλιτέχνες, νομίζω πως οι ουσιαστικοί καλλιτέχνες σχεδόν πάντα είναι τρομερά ταπεινοί! Αμφισβητούν οι ίδιοι το έργο τους αλλά και την ίδια τους την καλλιτεχνική αξία! Σκέφτεσαι τώρα υποτιθέμενους καλλιτέχνες αλαζόνες και υπερφίαλους να μην διαθέτουν ουσιαστικά καμία αξιόλογη καλλιτεχνική έστω συνεισφόρα (ούτε καν λόγος να ανοίξουν νέους δρόμους)και όμως να λογαριάζονται από τους ίδιους και δυστυχώς και από άλλους ως καλλιτέχνες... και σκέφτεσαι μετά πραγματικούς καλλιτέχνες που άνοιξαν πόρτες και ορίζοντες μη αξιολογώντας ούτε οι ίδιοι το μέγεθος της προσφοράς τους...
Βασικά πιστεύω πως η τέχνη έχει παρεξηγηθεί. Βρίσκω τραγικό να υπάρχει για παράδειγμα σχολή καλών τεχνών. Την τέχνη δεν την μαθαίνεις. Την έχεις ή δεν την έχεις. Τέτοιες σχολές απλά αυξάνουν τον κομπλεξισμό αυτών των ανθρώπων που και καλά θέλουν να αποκτήσουν μία ταμπέλα για να μειωθεί η ανασφάλειά τους. Υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες με την μύτη ψηλά. Δίνουν δικαιώματα χλευασμού κάθε τρόπου έκφρασης. Και μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά. Λίγοι καλλιτέχνες αξίζουν πραγματικά. Κάποιους που μπορώ να αναφέρω;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Κ.Βήτα (αλλά και οι Στέρεο Νόβα ως συγκρότημα), ο Φίλιππος Κουτσάφτης...
θα δυσκολευτώ να βρω άλλους...
Συμφωνώ απόλυτα, όπως λέει και ο Νίτσε "ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗ ΓΝΩΣΗ, ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ" , η οποία βγαίνει από μέσα και δε σπουδάζεται και δε διδάσκεται για να δημιουργηθει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι. Και μπορούμε να βάλουμε παράδειγμα σ' αυτό που λέει τον παραδοσιακό ζωγράφο Θεόφιλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήγιασας παιδακια.....για να πω την αμαρτιαμου, μου αρεσουν τα κινουμενα σχεδια,τα λατρευω οπως καθε (μεγαλο) παιδι (κανενα σχολιο???????????) με αυτα τα καινουργια τα τρισδιαστατα δεν ξερω αλλα ..... μου ειναι λιγουλινακι δυσκολο να τα παρακολουθησω.......
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαναγιώτης Δ.
κατά βάθος είσαι ένα μικρό παιδάκι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλισαβέτα
ουδεν σχολιο!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαναγιώτης Δ.