Και πάλι καλό μήνα!

Με χει κουράσει να λέω κάθε τρεις και λίγο καλό μήνα. Δε προλαβαίνω να προσαρμοστώ στον έναν και αμέσως έρχεται ο επόμενος. Βασικά ο Απρίλης έχει και τις πασχαλινές διακοπές. Αυτή ήταν εξάλλου και η απάντηση που έδωσα σε έναν γνωστό μου όταν με ρώτησε το εξής, "αφού είσαι σκεπτικιστής και όχι θρήσκος, τι περιμένεις από το Πάσχα;" και η απάντησή μου έκρυβε κάθε ειλικρίνεια και αθωότητα. Τις διακοπές φυσικά, την ευκαιρία να γυρίσω για λίγο στο νησί μου, να δω πρόσωπα που αγαπώ, φίλους ξεχασμένους και φυσικά για μία ακόμη φορά τον ρουκετοπόλεμο.
Από την άλλη θα ναι ένας ήρεμος μήνας πανελλαδικά διότι στο διεθνές πεδίο μάλλον θα περιμένουμε την έναρξη του πολέμου στη Μέση Ανατολή.
Ειλικρινά λυπάμαι που η διπλωματία όλα αυτά τα χρόνια γινόταν για τα μάτια του κόσμου. Τις προάλλες διαβάζοντας το αυτιοβιογραφικό βιβλίο του Καμπανέλη, το Μαουντχάουζεν (να το διαβάσετε οπωσδήποτε), έμεινα σε μία σκηνή. Όταν τα αμερικανικά στρατεύματα φτάνουν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης (ένα από αυτά που θα χουμε κι εμείς σε λίγο καιρό), βγήκε ένας αξιωματικός με μία ντουντούκα δίνοντας θάρρος και δύναμη στους αιχμαλώτους. Ο λόγος του έκλεινε ως εξής: "Όσα έχουν γίνει εδώ μέσα καλό είναι να καταγραφούν στην ιστορία ώστε αυτός ο πόλεμος να είναι ο τελευταίος".
Μάλλον τα αυτιά μας δεν ίδρωσαν από τις ιστορίες των παππούδων μας, τα μάτια μας δε κουράστηκαν από τα ντοκουμέντα που διαβάζουμε και τρομάζουμε, κι έτσι πάλι προς έναν πόλεμο τραβάμε.
Ας απολαύσουμε προς το παρόν την ηλιόλουστη Κυριακή, πρώτη μέρα του μήνα με βολτούλα στο κέντρο της πόλης.
Καλό μήνα σε όλους μας...