Επιτέλους!

Προσπαθώ να συγκρατήσω τον ενθουσιασμό μου αλλά δε γίνεται. Είναι κάτι που ζητούσαμε καιρό. Το ίδιο όμως δε κάναμε και με τον δημοψήφισμα; Όταν όμως ήρθε όλοι μας κοτέψαμε και αρχίσαμε να τα χώνουμε στον Παπανδρέου. Αν κρίνω από αυτή τη στάση τότε ο ενθουσιασμός μου πρέπει να πέσει κατακόρυφα. Θα περιμένω την 6η Μαΐου ως μία μέρα που η νέα συγκυβέρνηση ΠΑ.ΣΟ.Κ και Ν.Δ. θα μας λέει "Μας ξαναψηφίσατε οπότε βουλώστε το τώρα!".
Και να τα νέα μέτρα του Ιουνίου τα οποία θα ξεσηκώσουν νέες εξεγέρσεις. Ίσως αυτή τη φορά πιο άγριες. Γι' αυτό και η κυβέρνηση ετοιμάζεται από τώρα.
Από την μία θέλω τις εκλογές αλλά από την άλλη θα αποδείξουμε το πόσο μ...ες είμαστε. Όπως λέω καιρό θέλω μία πολυκομματική βουλή. Όσο το δυνατόν πιο πολλά κόμματα να μπουν και να μη μπορούν να συνεργαστούν. Να γίνει ένα μπάχαλο. Να αναγκαστούμε να ξαναπάμε σε εκλογές. Και να συνεχίζουμε έτσι μέχρι να ρθει κάτι καινούργιο...
Μα θα καταστραφούμε σαν χώρα θα μου πείτε. Καταστρεφόμαστε ήδη. Απλά τώρα μας καταστρέφουν άλλοι ενώ αυτή τη φορά θα το επιδιώξουμε εμείς. Μέσα από το στάχτη του ήδη υπάρχοντος πτώματος του ελληνικού κράτους θα ξεπηδήσει κάτι νέο.
Όσο διατηρούμε αυτό το πτώμα τόσο θα μένουμε στάσιμοι και θα σαπίζουμε όλο και πιο πολύ.
Πρέπει να το πάρουμε απόφαση. Η Ελλάδα όπως την ξέρουμε πέθανε. Μέσα από τις εκλογές (όχι μία αλλά πολλές) ας επιδιώξουμε κάτι νέο. Ας εξαφανιστούν όλα τα παλιά κόμματα. Είναι άχρηστα και επικίνδυνα.  Κόμματα σαν του Καμμένου ή του Κουβέλη είναι απλά μία συνέχεια της λαμογιάς και του λαϊκισμού των παλιών κομμάτων. Τους Χρυσαυγήτες δεν τους ακουμπάω καθόλου για να μη βρομίσω.  Πρέπει να τα ξεχάσουμε αυτά. Η σημερινή δημοκρατία κοστίζει και καταστρέφει διότι δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την σωστή έννοια της.
Καιρός να βρούμε κάτι νέο.
Ένα νέο μοντέλο διαχείρισης της εξουσίας και των κοινών θεμάτων.
Θέλει σκέψη.
Δεν είναι εύκολο.
Όμως πρέπει να ξεκινήσει...

Για να σας αποδείξω πως η κατάσταση αυτή δεν πάει άλλο θα σας αναφέρω ένα απόσπασμα από το μοναδικό πεζό βιβλίο του Γιώργου Σεφέρη, "Έξι νύχτες στην Ακρόπολη"  (σελ. 27),

...Στην Ελλάδα υπήρχαν πάντα δύο ράτσες, η ράτσα του Σωκράτη και η ράτσα του Άνυτου και της συντροφιάς του. Η πρώτη κάνει το μεγαλείο του τόπου, η δεύτερη βοηθεί την πρώτη αρνητικά. Αλλά τώρα μου φαίνεται, πως μόνο τούτη απόμεινε - η πρώτη χάθηκε και πάει...