Η λιτότητα αρχίζει πλέον να ξηλώνει και άλλες κυβερνήσεις στην Ευρώπη, αυτή τη φορά και χριστιανοδημοκρατικές. Το ζήτημα είναι όμως, ότι βλέπουμε από τη μια παντού μια πρωτόγνωρη άνοδο της άκρας δεξιάς και από την άλλη μια πολυδιάσπαση του πολιτικού σκηνικού, που φέρνει ακόμα και κάποιες φιγούρες κόμικς στα κοινοβούλια. Η εξέλιξη αυτή είναι χαρακτηριστική της αμηχανίας των κοινωνιών και της "αδυναμίας" τους να δουν κάπου μια πειστική εναλλακτική πρόταση απέναντι στην ορθοδοξία των νεοφιλελεύθερων.
Ολα αυτά δεν είναι και τα καλύτερα σημάδια για την Ευρώπη. Η κατάσταση μοιάζει συχνά αδιέξοδη και τα περισσότερα παραδοσιακά κόμματα, με πρώτα και καλύτερα εκείνα που κυβερνούν στις ισχυρές χώρες της Ευρώπης, οχυρώνονται πίσω από αναπαλαιωμένα εθνικά συνθήματα, έχοντας ωα μοναδικό στόχο την αυτοσυντήρηση και τίποτε παραπάνω.
Για μια γενιά, που γαλουχήθηκε με την ιδέα της ελεύθερης διακίνησής της σε μια Ευρώπη χωρίς σύνορα και τεχνητούς περιορισμούς, όλα αυτά μοιάζουν με έναν εφιάλτη από ένα μέλλον, που μυρίζει πολύ παρελθόν.
http://27europe.blogspot.com/2012/04/blog-post_23.html
Ναι αλλά η Ελλάδα είναι το ΚΑΚΟ παράδειγμα όλου του κόσνου λόγω των αλητών των κομμάτων που ψηφίζατε τόσα χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜανώλης Μιχ. Διακομανώλης
Γιώργο παρακολουθώ τις αναρτήσεις σου, μπορεί να μη συμφωνώ με όλες, αλλά όλες είναι ενδιαφέρουσες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάρκελλος Λυναίος
Σ' ευχαριστώ πολύ Μάρκελλε για τα καλά σου λόγια. Προσπαθώ όσο μπορώ να αφυπνίσω τον κόσμο μέσα από τα κείμενά μου. Μακάρι να υπήρχαν πιο ζωηροί διάλογοι για να έβγαινε μία πιο σφαιρική αλήθεια για τα θέματα που μας ενδιαφέρουν και για πράγματα που αφορούν όλους.
ΑπάντησηΔιαγραφή