Τρίτη 10 Ιουλίου 2012

Πότε θα γλιτώσουμε από αυτούς;


Μου κάνει εντύπωση που κάποιες φυλλάδες τον παρουσίασαν σαν θύμα των δύσκολων καιρών που έρχονται; Μα πάμε καλά; Αναφερόμαστε για τον Νικολόπουλο. Έναν άνθρωπο που ακόμα κι ο Καραμανλής τον είχε βάλει στην άκρη. Κι αν πάμε παλιότερα, ίσως οι μπαμπάδες μας και οι παππούδες μας μπορούν να θυμηθούν την επίθεση που είχε κάνει στην Πολιτική Άνοιξη, το παλιό κόμμα του Σαμαρά φυσικά. Αλλά μάλλον οι άνθρωποι ξεχνάνε. Κι αυτή η αμνησία υπάρχει σε όλα τα στρατόπεδα. 
Εξάλλου ήταν αστείες οι προσπάθειές του να βρίσκεται πάντα δίπλα στον νέο πρωθυπουργό σε κάθε φωτογράφιση, ή ακόμα καλύτερη ήταν η στιγμή όταν πηγαίνανε στο Μέγαρο Μαξίμου ο Αβραμόπουλος με τον Σαμαρά και δίπλα τους έτρεχε να τους προλάβει ο Νικολόπουλος, και λόγο διαφοράς ύψους αναγκαζόταν να κάνει πιο ανοιχτά βήματα.
Με λίγα λόγια αυτός ο άνθρωπος το φώναζε πως θέλει μία καρέκλα. Είναι η κλασσική περίπτωση ανθρώπου που λατρεύει την εξουσία και να παρουσιάζεται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. 
Η ψευτιά του φάνηκε όταν κάποτε μήνυε τον υπουργό εργασίας, με την συνοδεία δημοσιογράφων φυσικά πως δε ξέρει να κάνει σωστά τη δουλειά του και πως εκείνος είχε την λύση στο τσεπάκι του. Όταν ήρθε η στιγμή και του την ζήτησαν εκείνος ανέφερε πως δεν είχε καμία. Αυτό οδήγησε σε νέες περικοπές και περιπέτειες που όλοι γνωρίζουμε, με μειώσεις μισθών και συντάξεων...
Πάντως να δούμε όλη την αλήθεια. Δε φταίει μόνο αυτός. Ο άνθρωπος αυτός είναι της παλιάς σχολής. Θέλει υπουργιλίκια και καρέκλες. Το έδειχνε στην τηλεόραση. Το έδειχνε με τη συμπεριφορά του. Πες πως ο κόσμος δε το ξερε και τον ψήφισε, κάτι που δε δικαιολογώ πλέον διότι σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς πρέπει να ξέρουμε τι ψηφίζουμε. 
Ο Σαμαράς όμως δε το γνώριζε; 
Ήδη είχε καεί μία φορά απ' αυτόν. 
Ευθύνη πλέον έχει ο πρωθυπουργός που επιλέξαμε. Ας κάτσει κάτω και να βρει σοβαρούς ανθρώπους που να θέλουν να προσφέρουν έργο κι όχι βλαχάκια που θέλουν να το παίξουν εξουσία. 
Οι μέρες πιέζουν για λύσεις κι όχι για μικρότητες.
Πάλι καλά που ξεκουμπίστηκε ένας άχρηστος...
Και θα το επαναλάβω. 
Κρίμα που έφυγε ο Βερνίκος. Ήταν από τους λίγους ανθρώπους που είχαν όραμα για κάτι καλό. 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου