Αθανασία λέει...
Εγώ τουλάχιστον ξέρω το μέρος.
Θα 'θελα να 'χει ξέφωτο,
ξέφωτο και γαλήνη.
Να μη μιλάει κανείς.
Να μη μου μιλάνε.
Όπως και τώρα.
Ώρα τώρα κάνω μουτζούρες.
Ένα μικροσκοπικό κόκκινο ζωύφιο περπατάει
στο χείλος της σελίδας.
Θα το δολοφονήσω ψυχρά
και δε θα βγει ούτε μία στάλα αίμα.
Ησυχία.
Ένα μουρμουρητό τραγουδιστό και εκείνος.
Που νομίζει πως ξέρει τι είναι ο θάνατος,
μα ελπίζει ακόμη στην αθανασία.
Καθημερανοητότητα,
σελ. 44
Εκδόσεις Γαβριηλίδης
Το ποίημα ανήκει στην εορτάζουσα Δήμητρα Σκανδάλη.
Η λήψη τραβήχτηκε από την φωτογράφο Χριστίνα Σαρλάμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου