Ο Μάνος Χατζιδάκις μιλάει για τα όνειρα...

Υπάρχουν σήμερα περιθώρια για παραμύθια, για όνειρα; Επιτρέπει η εποχή μας;

Στην ωριμότητα, όχι. Στη νεανική ηλικία, κάθε νεανική ηλικία, σε κάθε εποχή, θα έχει τα όνειρα της. Δεν μπορώ να σου πω, ότι ανήκω στην εποχή των ονείρων. Λυπάμαι γι αυτό. (γελάει)

Τα όνειρα όμως, δε νομίζω, ότι απαραίτητα πρέπει να έχουν ηλικία. Όνειρα μπορεί να έχει ο καθένας.

Τί όνειρα μπορεί να έχει ένας άνθρωπος 65 ετών, όπου μπορεί και βλέπει τα πράγματα σαν ακτινογραφία; Το όνειρο είναι, όταν δεν μπορείς να δεις τις ακτινογραφίες και βλέπεις τις εικόνες. Αρχίζουμε και βλέπουμε τις πλαστικές εικόνες, τις χαλκομανίες, μετά βλέπουμε τις φωτογραφίες, μετά τη ζωγραφική και στο τέλος ακτινογραφίες. Εγώ είμαι στην περιοχή των ακτινογραφιών.

Παρόλ’ αυτά, επειδή εγώ δεν μπορώ να το δεχτώ αυτό, πρέπει να ρωτήσω: “Ο Χατζιδάκις ο Μάνος έχει κάποια όνειρα;”

Όχι. Έχω σχέδια, όνειρα, όχι. Τα σχέδια είναι μία έκφραση ζωτικότητας. Τα όνειρα είναι μία μορφή άγνοιας. (γελάει) Δεν μπορώ να έχω άγνοια, δε μου επιτρέπεται. Δεν αισθάνομαι άσχημα, καθόλου. Απλούστατα, σέβομαι τα όνειρα των νέων, όπως  και σέβομαι τη μεταλλαγή τους σε σχέδια, απλώς, όσο περνάει η ηλικία.