Μετά την Ρώμη που θα πάμε;...

Λονδίνο, Βαρκελώνη, Παρίσι και τώρα Ρώμη...

Επόμενος σταθμός άγνωστος.

Παρακολουθώντας τις ταινίες του αγαπημένου μας Γούντι Άλεν στις ευρωπαϊκές πόλεις, θα διαπιστώσουμε πως οι κριτικές αλλάζουν εναλλάξ. Το Match Point, είχε ένα πολύ έξυπνο σενάριο και μία μουσική επένδυση που δε μας είχε συνηθίσει στις επιλογές του ο Γούντι Άλεν. Στο Vicky Christina Barcelona, το σενάριο ήταν χλιαρό. Εξαιρετικό καστ ηθοποιών, όμορφες εικόνες της πόλης και μουσική που σε ταξίδευε κατευθείαν στην Καταλονία. Αλλά από κει και πέρα η ταινία ξεχνιέται.

Όσο για το Μεσάνυχτα στο Παρίσι, ο ενθουσιασμός ήταν μεγάλος. Από τα πρώτα πέντε λεπτά της ταινίας, ξεσηκώνεσαι και θες να φύγεις για ένα ταξίδι στην πόλη του φωτός. Σενάριο πολύ έξυπνο, εξαιρετική γνώση και παρουσίαση των εποχών που δημιουργήθηκαν και εξελίχθηκαν στην γαλλική πρωτεύουσα.

Αυτή τη φορά "πήγαμε" στην Ρώμη. Όλες οι ιστορίες εξελίσσονται στα στενά δρομάκια της πόλης. Εξάλλου όπως λέει κι ο γνωστός αρχιτέκτονας της ταινίας, "πάντα του άρεσε να χάνεται στα μονοπάτια της αιώνιας πόλης". Οι ιστορίες για τα δεδομένα του Γούντι Άλεν, ήταν συνηθισμένες. Δεν υπήρχε πουθενά κάποια έκπληξη. Οι διάλογοι ήταν έξυπνοι με τρομερές δόσεις ειλικρίνειας. Για μία ακόμη φορά οι ήρωες ξεγυμνώνουν τις ανασφάλειές τους. Είναι άνθρωποι με αδυναμίες και προβληματισμούς, που όλοι μας λίγο πολύ έχουμε αλλά μας λείπει το θάρρος να τους εξωτερικεύσουμε ώστε να μπορέσουμε να τους αντιμετωπίσουμε. Η ιστορία του νεαρού φοιτητή που ερωτεύεται την φίλη της κοπέλας του είναι η πιο ενδιαφέρουσα για μένα, ο ρόλος του Άλεκ Μπόλντουιν είναι ιδιαίτερος και η καλή του ερμηνεία μπορεί να θεωρηθεί η έκπληξη της ταινίας. 

Ο Γούντι Άλεν, για μία ακόμη φορά παίζει τον ρόλο του νευρωτικού γέρου που πιστεύει πως έχει δίκιο σε όλα και μπορεί να επηρεάζει με τις απόψεις του τις ζωές των άλλων. Οι επαναλήψεις των σκηνών με το ντουζ στις θεατρικές παραστάσεις, καθώς και η μεγάλη διάρκειά τους, κουράζουν...

Όσο για την ιστορία με τον Μπενίνι, την βρήκα αδιάφορη. Το θέμα της το χουμε παρακολουθήσει σε πολλές ταινίες. Δεν έβρισκα κανέναν λόγο να το προσθέσει κι ο Γούντι Άλεν στη ταινία του. Μία ανούσια παρένθεση στις υπόλοιπες ιστορίες που είχαν θέμα τις ανθρώπινες σχέσεις. 

Από κει και πέρα αν πας να παρακολουθήσεις την ταινία χωρίς απαιτήσεις, θα την βρεις σίγουρα ευχάριστη. Είσαι όλη την ώρα με ένα χαμόγελο στα χείλη καθώς πολλές ατάκες που ακούγονται είναι δυνατές κι έξυπνες.

Παρ' όλα αυτά περιμένουμε τον καινούργιο ευρωπαϊκό προορισμό αυτού του ιδιοφυούς μυαλού...