Ενώ τόσα χρόνια η Ελλάδα φιλάει κατουρημένες ποδιές υποτιθέμενων συμμάχων και φίλων για να παραμείνει σε μία ομάδα άδικη κι απάνθρωπη, μία μικρή παγωμένη χώρα που ακουμπάει στη πολική ζώνη, απομακρυσμένη από το καταναλωτικό τρόπο ζωής της αστικής Γηραιάς Ηπείρου, αποφάσισε χωρίς τυμπανοκρουσίες και φωνές να αποσύρει την υποψηφιότητά της για την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ευρώ. Αναφέρομαι στην Ισλανδία, μία νησιωτική χώρα που κατάφερε πριν από λίγα χρόνια να γονατίσει τους τραπεζίτες και να δικάσει όσους ενεπλάκησαν στα οικονομικά σκάνδαλα που την οδήγησαν σε κρίση. Ήταν το μόνο φάρμακο που επούλωσε τις πληγές της κι έφερε την ευτυχία στους κατοίκους της. Ένα φάρμακο που πολλοί φοβούνται μέχρι σήμερα να εφαρμόσουν στην Ελλάδα...
Η Ισλανδία με τράβηξε μουσικά πριν από μία δεκαετία. Ανακαλύπτοντας τους Sigur Ros, τους Slowdive, την Bjork, τους Mum, τους Lali Puna κι άλλους, αναζήτησα τον τόπο που βγάζει τόσο όμορφες μελωδίες. Κι εκεί ανακάλυψα έναν τόπο μαγικό, καταπράσινο και γαλήνιο. Τοπία με απότομα βουνά και υπέροχους καταρράκτες. Ανθρώπους που ζουν μέχρι σήμερα μαζί με θρύλους ξωτικών και νεράιδων, προσφέροντάς τους μία αγνή νεότητα. Δρόμοι και οικισμοί που σέβονται το περιβάλλον αλλά και μία φύση που είναι έτοιμη να αγκαλιάσει όποιον της αφεθεί, με το γρασίδι σε καλεί να ξαπλώσεις πάνω του κι ο αέρας σου φέρνει μελωδίες στο αυτί για να σε νανουρίσει.
Η Ισλανδία είναι μία χώρα που δεν απασχόλησε ποτέ κανέναν και κανείς δεν ασχολήθηκε ποτέ μαζί της. Ζούσε ανάλαφρα κι αθόρυβα στον μικρόκοσμό της την ώρα που η Ευρώπη πνιγόταν στο αίμα. Ακόμα και οι τράπεζες που προσπάθησαν να την καταλάβουν γύρισαν πίσω ηττημένες. Ποτέ όμως δεν πανηγύρισαν αυτή τους την νίκη οι Ισλανδοί. Γιατί να πανηγυρίσουν εξάλλου για μία απλή λογική που δε μπορεί να εφαρμοστεί (κι όπως φαίνεται δε θα εφαρμοστεί ποτέ) στην Ελλάδα. Μία λογική που λέει πως η ζωή και η ευτυχία είναι πολυτιμότερη από το χρήμα και το κεφάλαιο.
Ψυχρό τοπίο με ζεστούς ανθρώπους αυτή η χώρα. Νιώθεις πως αυτοί οι άνθρωποι δεν νοιάζονται για τα λεφτά και τη δόξα. Το παν γι' αυτούς είναι η φύση και η ζωή. Σύγχρονη παγανιστές. Γι' αυτό και διάλεξα για φωτογραφία της σημερινής ανάρτησης ένα τοπίο που περιέχει την γαλήνη του πράσινου γρασιδιού, την ορμή της φύσης στη μορφή ενός μεγάλου καταρράκτη, τον σεβασμό του ανθρώπου προς τη φύση με δρόμους που υπακούν στη γεωλογική μορφή του τοπίου και στην διακριτική παρουσία του ανθρώπου στο περιβάλλον. Κι εκεί ανακαλύπτεις την ευτυχία που κάποιοι στην Ευρώπη αναζητούν σε νούμερα και υλικά αγαθά.
Χάρηκα πολύ με την είδηση πως η Ισλανδία απέσυρε την υποψηφιότητά της να ενταχθεί στην Ε.Ε. Χάρηκα διότι η στάση αυτών των ανθρώπων μου απέδειξε πως τελικά υπάρχει αυτή η ουτοπία που όλοι αναζητάμε. Βασιλεύει κάτω από πάγους αλλά χαρίζεται σε ανθρώπους με ζεστή καρδιά κι ανεβασμένο ήθος.
Συγχαίρω την Ισλανδία για την στάση της.
! ! ! παρα πολυ καλο
ΑπάντησηΔιαγραφή