Είναι αλήθεια πως εκνευρίστηκα πολύ μόλις είδα τις φωτογραφίες του Πολυτεχνείου με την "καλλιτεχνική" μουτζούρα να κοσμεί την όψη του που βρίσκεται πάνω στην Πατησίων και Στουρνάρη. Αμέσως όμως αναρωτήθηκα αν μέχρι σήμερα ήμουν ικανοποιημένος με την προηγούμενη όψη και κατάσταση του ιστορικού αυτού οικοδομήματος, το οποίο είχε παραδοθεί σε άπειρες αφίσες, μικρά γκράφιτι πάνω σε πώρινους λίθους, κατουρλιά και σκουπίδια που αφήνουν συνέχεια οι περαστικοί να παρασύρονται στο πεζοδρόμιο της εισόδου. Κι εκεί είναι που γέλασα ειρωνικά απέναντι στην κατάντια της νεοελληνικής κοινωνίας...
Πρέπει όμως να ρθει επιτέλους αυτή η περιβόητη στιγμή, στην οποία θα διώξουμε από πάνω μας την ψευτοπερηφάνια για την Ιστορία της πόλης και να αρχίσουμε να την αγαπάμε πραγματικά. Η αγάπη αυτή δε θα φαίνεται στα λόγια και στις αμπελοφιλοσοφίες για Παρθενώνες κι άλλες χαζοπατριωτικές εξάψεις. Η αγάπη θα ρθει μόλις αρχίσουμε να πονάμε αυτήν την πόλη.
Η ουσία θα φανεί όταν οι διάφοροι ηλίθιοι ψευτοεπαναστάτες του φραπέ θα πάψουν να κολλάνε αφίσες όπου βρουν.
Η αλλαγή θα ρθει όταν σταματήσουν πιτσιρικάδες να μουτζουρώνουν τις προσόψεις κτηρίων και να καταστρέφουν τα λιγοστά και υπέροχα νεοκλασικά της Αθήνας και της Πλάκας.
Άκουσα από κάποιους να δυσανασχετούν σε διάφορες ατάκες όπως για παράδειγμα ότι κι ο Παρθενώνας θα ήταν μες στα γκράφιτι αν δεν υπήρχαν τα κάγκελα και οι φύλακες. Υπερβολές λένε απέναντι σ' αυτήν την άποψη. Καθόλου υπερβολές απαντάω εγώ. Είμαι βέβαιος πως ο Παρθενώνας κι όλη η Ακρόπολη θα ήταν μέσα στην μουτζούρα αν δεν υπήρχαν τα κάγκελα για να προστατεύσουν το μνημείο αυτό από την ορδή των βανδάλων που ζουν σ' αυτό το λεκανοπέδιο.
Είμαι βέβαιος πως και η Ακρόπολη θα ήταν μες στην βρωμιά όπως είναι όλα αυτά τα χρόνια ένα άλλο υπέροχο στολίδι της πόλης, το οποίο δυστυχώς δεν είναι περιφραγμένο, η Ακαδημία Αθηνών στην Πανεπιστημίου. Το ομορφότερο νεοκλασικό κτίριο στον κόσμο (!) το οποίο δυστυχώς το θαυμάζουμε πάντα πίσω από σκαλωσιές και λαμαρίνες επειδή κάποια ανεγκέφαλα δίποδα θέλουν να το βανδαλίζουν κάθε βράδυ. Ένα κτίριο κόσμημα για το οποίο κάθε πόλη θα επιθυμούσε να το φιλοξενεί στους δρόμους της, εμείς το έχουμε εδώ για να ξεσπάμε τον κομπλεξισμό μας καθημερινά.
Δεν είδα κανέναν να αντιδρά τόσο έντονα για τα υπέροχα νεοκλασικά της Αθήνας που πέφτουν καθημερινά θύματα γκραφιτάδων. Δεν είδα καμία ουσιώδης κίνηση να φύγουν επιτέλους οι απαίσιες αφίσες που βρομίζουν περισσότερο το ήδη βεβαρυμένο περιβάλλον της πόλης. Διότι έχουμε κυριευθεί απ' αυτήν την κοινωνική κατάρρευση. Έχουμε συνηθίσει να αντικρίζουμε καθημερινά αυτήν την αηδία. Θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο αλλά το μόνο που κάνουμε είναι να καταστρέφουμε ότι προσπαθεί μέχρι σήμερα να σώσει την υπόληψη αυτής της πόλης.
Ναι. Με πόνεσε πολύ σήμερα η εικόνα του Πολυτεχνείου όπως με πονάει καθημερινά η μιζέρια που εξακολουθεί να επικρατεί στο κέντρο της πρωτεύουσας. Σίγουρα θα δεχτώ επιθέσεις από πολλούς, οι οποίοι θα υπερασπιστούν την ελευθερία της καλλιτεχνικής έκφρασης. Οι φωνές τους δε θα με αγγίξουν.
Λυπάμαι αλλά η καταστροφή ενός όμορφου ή έστω ιστορικού κτιρίου, εκτός του ότι δείχνει κακογουστιά και κομπλεξισμό, φανερώνει κι έλλειψη παιδείας και κουλτούρας από τα συγκεκριμένα άτομα. Πράγματι πριν από ένα χρόνο απόλαυσα στα υπόγεια της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών δουλειά κάποιων γκραφιτάδων. Ήταν επιλογή μου να πάω να δω τη δουλειά τους και ήταν υγιές. Αντιθέτως η αυθαίρετη παρέμβαση στο χώρο που ζω, εργάζομαι και κινούμαι αγγίζει τα όρια του φασισμού. Δε γουστάρω να μου επιβάλει κανείς το πως θα ζω, με όποιον τρόπο κι αν το επιδιώκει, είτε οικονομικό, είτε πολιτικό, είτε αστυνομοκρατικό είτε καλλιτεχνικό...
Δε γουστάρω ρε φίλε να δω τις μαλακίες σου, κι όπως διαπιστώνω δε γουστάρει αρκετός κόσμος τελικά. Οπότε πάρε τα σπρέι σου και τις "καλλιτεχνικές" σου ανησυχίες και τράβα αλλού να τα κάνεις αυτά. Στη πρόσοψη του σπιτιού σου αν δεν έχουν αντίρρηση οι γονείς σου, στο προαύλιο του σχολείου σου αν είναι σύμφωνος ο διευθυντής, στη γειτονιά σου αν το θέλει ο κόσμος εκεί αλλά όχι με το έτσι θέλω πάνω σε ιστορικά και πανέμορφα κτίρια.
Ας τελειώνει επιτέλους αυτή η αηδία. Η Αθήνα έχει καταντήσει η πιο άσχημη και βρώμικη πόλη της Ευρώπης. Κι αντί να διορθώσουμε την κατάσταση, της ρίχνουμε τη χαριστική βολή.
Και δεν είναι τα γκράφιτι, η μόνη ανοιχτή πληγή της πόλης. Η Αθήνα αιμορραγεί από παντού.
Έτσι ακριβώς φίλε.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Γιατί να λέμε βίαια τα νερά ενός ποταμού και όχι τις όχθες που τα περιορίζουν;"
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτές οι φιλοσοφίες είναι περίεργα στημένες για να μπορούν κάποιοι να κερδίζουν κάποιο "δίκιο". Θα σας απαντήσω ανάλογα. Διότι αγαπητέ μου φίλε οι όχθες δεν ενοχλούν κανέναν και θα είναι πάντα εκεί να μας περιμένουν για να ξαποστάσουμε και να απολαύσουμε το ποτάμι και τη φύση. Αντιθέτως το ποτάμι κυλάει και χάνετε. Ας ξεφύγω από τους ανούσιους συμβολισμούς και ας έρθω στην ουσία. Τα κτήρια αυτά είναι ιστορικά, είναι νεοκλασικά, είναι υπέροχα. Είναι εκεί για να μας θυμίζουν ιστορικά γεγονότα και να μας ωθούν προς κάτι καλύτερο. Η παρέμβαση πάνω σ' αυτά είναι ένας ωμός κομπλεξισμός. Το αναλύω καλύτερα στην ανάρτηση για να μην αφήνω κενά στις απόψεις μου. Ελπίζω να σας κάλυψα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ξαποστάσετε λοιπόν στην όχθη που τόσο αγαπάτε και να θυμάστε ότι είναι έργο του ποταμιού που φεύγει και χάνετε. Το κείμενο σας φυσικά και το διάβασα και διαφωνώ στην ουσία του και ακόμα περισσότερο στα επιχειρήματα που παραθέτετε, οπότε το αν καλύφθηκα δεν έχει σχέση. Τα υπέροχα κτήρια που αναφέρετε, λίγο-πολύ είναι δεν διαφωνώ, τα έχτισε κάποια εξουσία και αν δεν κάνω λάθος χωρίς να ρωτήσει τους περίοικους επειδή απλά μπορούσε να το κάνει, οπότε μιλάμε για σχέσεις ισχύος που ο σεβασμός είναι απλά άσχετος. Βλέπω ότι βρίσκεστε απέναντι στα γκράφιτι του δρόμου, τις αφίσες των "επαναστατών του φραπέ" και σε οτιδήποτε προσπαθεί να φέρει την πόλη πιο κοντά στα μέτρα των ανθρώπων που ζουν σε αυτήν αλλά δεν διάβασα ούτε λέξη για την μόλυνση από αυτοκίνητα και εργοστάσια που μεταξύ άλλων κάνουν μεγαλύτερη ζημιά στα θαυμάσια κτίρια από όλους τους γκραφιτάδες και τις αφίσες του κόσμου. Αν θέλουμε οι άνθρωποι να αγαπάνε την πόλη πρέπει να τους δώσουμε λόγο για να το κάνουν και χώρο για να εκφραστούν και να την αλλάξουν. Τελικά ξέρετε ένα γκράφιτι στον τοίχο του Πολυτεχνείου ίσως είναι η διάσωση του και όχι η καταστροφή, ίσως έτσι ανανεωθεί λίγο, η αξιοπρέπειά του ως σύμβολο όσων δεν έχουν φωνή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ με βρίσκετε σύμφωνο. Κλείνω την ανάρτησή μου λέγοντας πως τα γκράφιτι δεν είναι η μόνη ανοιχτή πληγή της πόλης. Παλιότερα έχω κάνει αρκετές αναφορές που δείχνουν την έλλειψη παιδείας και σεβασμού σ' αυτόν τον τόπο, όπως για παράδειγμα η καταπάτηση των πεζόδρομων όπως αυτός της Μακρυγιάννη από αυτοκίνητα ή το παρκάρισμα μοτοσυκλετών πάνω στη διάβαση τυφλών (στον ίδιο πεζόδρομο). Αν ανοίξουμε όλα τα μέτωπα θα χάσουμε την μπάλα. Πιστεύω πως συμφωνείτε σ' αυτό. Εδώ αναφερόμαστε στα γκράφιτι. Επίσης μου έκανε εντύπωση το σχόλιό σας όσον αφορά τα κτίρια αυτά. Πιστεύω να ξέρετε την ιστορία του Παρθενώνα και τους τρόπους με τους οποίους χτίστηκε. Σύμφωνα με την λογική σας, ο Παρθενώνας συμβολίζει την εξουσία και το καθεστώς κάποιας εποχής οπότε δεν αξίζει τον σεβασμό και την "φροντίδα". Τελικά ποια είναι η ιδανική κοινωνία για σας; Δεν είναι φασιστική η σκέψη ότι επειδή εμείς δε σεβόμαστε κάτι θα το καταστρέψουμε με βανδαλισμούς (έχει υποστεί το Πολυτεχνείο βανδαλισμούς), με αφίσες, με σκουπίδια, με γκράφιτι κ.α., την ώρα που ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου δε το θέλει αυτό. Δεν είναι απάνθρωπο κι αντιδημοκρατικό να επιβάλλεστε με το έτσι θέλω. Συγνώμη που χρησιμοποιώ το δεύτερο πληθυντικό αλλά αναγκάζομαι μιας και υποστηρίζεται αυτήν την αντίληψη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν κλείνετε μια ανάρτηση μην ανοίγετε άλλα δέκα θέματα και μην κάνετε αναγωγές σε σχέση με το τι λέει ο άλλος. Αν θέλατε να μείνουμε στα γκραφίτι να μην αναφέρατε τις αφίσες, όσο για τις πληγές της πόλης, αν τις αξιολογούσαμε δύσκολα θα έμπαιναν στις πρώτες 100 οποιαδήποτε από τις δύο. Η μορφή της πόλης είναι αυτή που κάθε φορά εξυπηρετεί τις ανάγκες της άρχουσας τάξης κάθε φορά, και τα μνημεία της χαρακτηρίζουν την αισθητική προσέγγιση που αυτή έχει, ο Παρθενώνας για περίπου 1500 χρόνια ήταν ένα ασήμαντο κτίριο. Η ιδανική κοινωνία δεν ξέρω ποια ακριβώς είναι αλλά κάνω την παραδοχή ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ισότιμοι οπότε σε μια κοινωνία που οι άνθρωποι βιώνουν την βία της εξουσίας θα αντιδράσουν βίαια, και ως καλλιτεχνική έκφραση αλλά όχι μόνο. Η παράβλεψη αυτού του γεγονότος οδηγεί στο φασισμό, η αφαίρεση του δικαιώματος ακόμα και της ενστικτώδους αντίδρασης απέναντι στην εξουσία από τους ανθρώπους είναι φασισμός. Στις όποιες "λάθος" αντιδράσεις των ανθρώπων δείχνω κατανόηση γιατί ακριβώς είναι αντίθετες σε ότι επιβάλλεται. Το ποτάμι είναι μερικές φορές καταστρεπτικό αλλά είναι πάντα ζωογόνο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤις αφίσες τις έβαλα ως παράδειγμα για να θυμίσω την απαράδεκτη κατάσταση στην οποία βρισκόταν το Πολυτεχνείο πριν από τα γκράφιτι. Διαπιστώνω πως έχετε μία τάση προς τον μηδενισμό αλλά εκτιμώ τον εποικοδομητικό διάλογο στον οποίο κάνουμε. Έχω την εντύπωση πως δε θα συμφωνήσουμε πουθενά. Όμως έχω μία απορία. Όπως αναφέρεται κάθε περίοδος είχε τα σύμβολα εξουσίας και καταπίεσης. Κι ο Παρθενώνας είναι ένας απ' αυτά. Όμως για πείτε μου. Ποια είναι η "ιδανική πόλη" στην οποία θα υπάρχει ένας πλήρης σεβασμός και η ελευθερία του ενός θα τερματίζει εκεί που θα θίγεται η ελευθερία του συναθρώπου του; Θέλω πολύ να μάθω την δικιά σας αντίληψη. Συμφωνώ πως το ποτάμι είναι ζωογόνο μόνο όταν κάνει σωστά τη δουλειά του διότι οι χείμαρροι δε κάνουν καμία δουλειά παρά μόνο να αφήνουν πίσω τους σαθρές επιφάνειες
ΑπάντησηΔιαγραφή