Η δίκη και το σώμα

του Γιώργου Σταματόπουλου

Ενας άντρας, λοιπόν, χτύπησε μία γυναίκα· έστω κι αν το είδαν εκατομμύρια τηλεθεατές, ουδεμία δίωξη ασκήθηκε εναντίον του βιαιοπραγήσαντος. Ουδόλως θορυβήθηκαν οι του δικαστηρίου, ότι ο χειροδικήσας ήταν εξέχον μέλος της νεοναζιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή και ότι η γυναίκα που δέχτηκε τη βάναυση επίθεση είναι η βουλευτίνα του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη. Τι είναι ένα αθώο χαστουκάκι; Θυμάμαι την επόμενη μέρα του θλιβερού επεισοδίου πολλούς να χαίρονται μ’ αυτή τη βαναυσότητα· αφαίρεσαν πανεύκολα την πολιτική χροιά της επίθεσης (την εγκληματικότητα δηλαδή που απορρέει από τη ναζιστική ιδεολογία του Κασιδιάρη) και απόλαυσαν (!) την ταπείνωση (!) της Λιάνας Κανέλλη (που «δεν βάζει γλώσσα μέσα» και λοιπά φαιδρά και ανατριχιαστικά). Τι είδους δικαστές προέβησαν στην απαλλακτική τούτη απόφαση, ουδείς γνωρίζει. Το βέβαιο είναι ότι θεμελιώνει δεδικασμένο το οποίο με τη σειρά του βοηθά στο να γίνει ολισθηρός ο τόπος της δικαιοσύνης, όπως και αυτός της δημοκρατίας.
Θυμόμαστε επίσης ότι παρών στο απεχθές επεισόδιο ήταν ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος παρακολουθούσε τότε απαθής, χωρίς να κουνήσει το δαχτυλάκι του (αλλά η συμπεριφορά του, όπως και εκείνη του παρουσιαστή-οικοδεσπότη, δεν έχει καμία σημασία πλέον, παρότι ήταν απαράδεκτη). «Δεν στοιχειοθετείται επικίνδυνη σωματική βλάβη, αλλά απλή σωματική», απεφάνθησαν οι της έδρας και δεδομένου ότι δεν ασκήθηκε μήνυση εντός τριμήνου ζήτησαν την παύση της ποινικής δίωξης του άντρα που εθίγη τάχα, του Ηλία Κασιδιάρη, προφυλακισμένου σήμερα βουλευτή της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή.
Όλα μέλι-γάλα, λοιπόν. Ερμηνεύουμε το γράμμα του νόμου, ανταλλάσσουμε ως ανεξάρτητοι δικαστές δύο λόγια και στέλνουμε στον αγύριστο τον θηριώδη συμβολισμό της βίας και πόσο κακό κάνει στην ανθρωπότητα, το ήθος, τον πολιτισμό, τον σεβασμό. Εχει βέβαια ένα δίκιο η Λιάνα Κανέλλη, ότι ο Κασιδιάρης δεν αθωώθηκε, αλλά απλώς απηλλάγη, και ότι επίσης ο φασισμός αντιμετωπίζεται πολιτικά· η ουσία, όμως, για το ποιο είναι το μέτρον της Δικαιοσύνης παραμένει ανεξιχνίαστη για πολλούς αφελείς Ελληνες πολίτες.
Είναι βαθμίδα του πολιτισμού; Υπάρχει κάποιο δίκαιο μάτι, όπως έλεγε ο Μένανδρος, που βλέπει τα πάντα ή μήπως, όπως έλεγε ο Θρασύμαχος, το δίκαιο δεν είναι τίποτα άλλο παρά το συμφέρον του ισχυρού; Μάλλον είναι ψιλά γράμματα όλα τούτα για τα πολιτικά κόμματα και για την ευαισθησία της Αριστεράς, που προφανώς είχαν ανειλημμένες υποχρεώσεις και δεν παρέστησαν στη δίκη· ό,τι δεν τους αφορά δεν είναι πολιτικό και ας αλωνίζουν στην πολιτική ατμόσφαιρα οι χρυσαυγίτες και οι φίλοι τους...
Η δημοκρατία απαιτεί από τους πολίτες (κυρίως από τους εκπροσώπους) να ευρίσκονται σε συνεχή εγρήγορση, να έχουν ανακλαστικά κάθε φορά που διώκεται ή απειλείται το σώμα της, η λειτουργία της, η υπόστασή της. Πού να βρεθεί σήμερα τέτοια εγρήγορση; Ουδείς επαγρυπνά και ας λέει όποιος θέλει ότι δεν υπνώττει, ότι δεν διάγει αποκλειστικά δικές του μακάριες ώρες και ημέρες. Κάτι άλλο συμβαίνει με την αριστερή μας δημοκρατία, κάτι ανησυχαστικά ράθυμο και παγερό (και αδιάφορο;). 
Καλό θα ήταν να ζητηθεί ένα σχόλιο από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για την απόφαση του δικαστηρίου, έτσι, για την τιμή των όπλων... Αλλά και έξω από τον έντονο πολιτικό της χαρακτήρα αν δει κανείς τη δίκη, πάλι θα μελαγχολήσει. Επρεπε δηλαδή να της σπάσει τα δόντια της Κανέλλη ο Κασιδιάρης, να της αφαιρέσει κάνα μάτι, να της προκαλέσει κάνα εγκεφαλικό για να καταδικαστεί ως ένοχος; Δεν ταπείνωσε το ανθρώπινο σώμα με την πράξη του; Δεν το βεβήλωσε; Δεν το υποβίβασε; Δεν ασχήμυνε την ανθρώπινη ζωή; Τίποτα;

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών