Η τελευταία μέρα της φθινοπωρινής μου περιπλάνησης στην Λομβαρδία αφιερώθηκε στην λίμνη Κόμο και στις δυο μεγαλύτερες πόλεις που δροσίζονται από τα νερά της αλπικής λίμνης, στο Λέκκο και στο Κόμο. Το σχήμα της λίμνης είναι ένα ανάποδο ύψιλον. Στο τελείωμα του ενός μακρόστενου κόλπου βρίσκεται το Λέκκο και στο άλλο το Κόμο.
Πρωινό Σαββάτου λοιπόν κι ενώ το Μπέργκαμο κοιμόταν ακόμα, πήραμε το τραίνο για το Λέκκο. Διασχίζοντας για μία ώρα μία ακόμη βιομηχανοποιημένη ζώνη της βορείου Ιταλίας, φτάσαμε στην πρώτη λιμνούπολη.
Το Λέκκο (00:04-02:02) ίσως να χάνει σε αναγνωρισιμότητα από το Κόμο, αλλά έχει την ομορφότερη θέα προς την λίμνη και την καλύτερη σκιά των ψηλών κορυφών των Άλπεων. Ο σιδηροδρομικός σταθμός βρίσκεται μέσα στην μικρή πόλη, η οποία εκείνη τη στιγμή ξυπνούσε. Την ώρα που διασχίζαμε τον πεζόδρομο της κεντρικής αγοράς, άνοιγαν τα καταστήματα κι ολοκλήρωναν την πρωινής τους βόλτα πανέμορφα σκυλιά με τα αφεντικά τους. Είναι ιδιαίτερη η αγάπη που έχουν οι Ιταλοί με τους σκύλους.
Μόλις φτάσαμε στη λίμνη έκαναν την εμφάνισή τους και τα πρώτα αυτοκίνητα, διαλύοντας με το θόρυβό τους την ηρεμία που επικρατούσε στην γύρω περιοχή. Κι ενώ στην πόλη γινόταν αισθητός ο ανθρώπινος παράγοντας, στη λίμνη ξεκινούσε η πρωινή βόλτα των κύκνων και των άλλων πτηνών. Σε μία από τις αποβάθρες ένας κάτοικος καθόταν παρέα με τις πάπιες. Από την σακούλα έβγαζε ψίχες ψωμιού και τις τάιζε. Αθόρυβος και διακριτικός, πρόσφερε την αγάπη του στα υπέροχα πλάσματα της λίμνης. Εκείνη τη στιγμή έφτανε ένα ιστιοπλοϊκό με φουσκωμένη τη τζένοα. Τα έντονα χρώματα του πανιού που κουνιόταν με τις ριπές του βουνίσιου αέρα προκαλούσαν παιχνιδιάρικες αντιθέσεις με το ομιχλώδες τοπίο.
Όσον αφορά την πόλη, πέρα από ένα μεγαλειώδες μνημείο ηρώων κι ένα πανύψηλο λιτό καμπαναριό που δεσπόζει στο κέντρο της, δεν έχει κάτι παραπάνω να προσφέρει πέρα από τους όμορφους περιπάτους στις όχθες της λίμνης. Πριν μεσημεριάσει επιστρέψαμε στον σταθμό για να πάρουμε το λεωφορείο για Κόμο. Μέχρι να φύγουμε από την πόλη είχαμε συντροφιά τις μελωδίες μιας κοπέλας που έπαιζε πιάνο μέσα στο σταθμό.
Κι από τους υπέροχους ήχους των πλήκτρων βρεθήκαμε στα έντονα γρατζουνίσματα των χορδών μιας κιθάρας στην κεντρική αγορά του Κόμο. Ένας νεαρός με υποτιθέμενα άνετο και αλήτικο στυλ έπαιζε ροκ μπαλάντες σ' έναν από τις εμπορικούς δρόμους της πόλης αλλά τις εντυπώσεις έκλεβε ο σκύλος του που είχε χωθεί μέσα στη θήκη της κιθάρας (02:02-02:09).
Το Κόμο είναι η μεγαλύτερη πόλη της συγκεκριμένης επαρχίας. Η εγγύτητά του στην Ελβετία το έχει μετατρέψει σε τουριστικό θέρετρο, μ' αποτέλεσμα να είναι γεμάτο από μεγάλα παλάτσα τα οποία σήμερα λειτουργούν ως ξενοδοχεία, καλαίσθητες καφετέριες κι ακριβά εστιατόρια. Πέρα όμως από τον πλούτο που έχει σε έργα τέχνης, εκκλησίες κι όμορφα κτίρια είναι και γεμάτο νοσταλγούς του Μουσολίνι και του φασισμού. Εξάλλου σ' εκείνη τη περιοχή (Τζιουλίνο 30 χιλιόμετρα από το Κόμο) συνελήφθη κι εκτελέστηκε ο Μουσολίνι.
Όσον αφορά την πόλη, ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της είναι οι ζωγραφιστές προσόψεις αρκετών κτιρίων (02:18-02:57). Η θεματολογία αποτελείται από παιχνιδιάρικα χελιδόνια, μέχρι μπαρόκ φυτικά μοτίβα βιεννέζικης αισθητικής και γυναικείες μορφές δια χειρός Mucha. Η επιθυμία να ωραιοποιούνται οι προσόψεις των κτιρίων πέρα από μία επιδεικτική κίνηση πλούτου, δείχνει και την επιθυμία μίας κοινόχρηστη ομορφιά προς τους κατοίκους και τους επισκέπτες της πόλης.
Οι περιπλανήσεις μας στα στενά σοκάκια της κεντρικής αγοράς μας οδήγησαν στην λίμνη. Εκείνη τη στιγμή διεξαγόταν ένα θαλάσσιο ράλι με τον κόσμο να είχε μαζευτεί στις όχθες για να απολαύσει το θέαμα. Ταχύτατα σκάφη περνούσαν από δίπλα μας με μεγάλο θόρυβο ενώ πάνω από τα κεφάλια μας πετούσε με ελιγμούς ένα ελικόπτερο (04:43-04:57). Σταθήκαμε κι εμείς μαζί με τους υπολοίπους για να δούμε τον αγώνα κι έπειτα συνεχίσαμε τη βόλτα μας μέχρι την άκρη της πόλης.
Η δόμηση αραίωνε και τη θέση των κτιρίων έπαιρναν μεγάλες επαύλεις με κλειστές αυλές και υπερυψωμένες βεράντες οι οποίες σίγουρα προσφέρουν ιδιαίτερη θέα προς τη λίμνη και την πόλη (04:26-04:46). Στο τέλος της διαδρομής σταθήκαμε σε μία τσιμεντένια πλατφόρμα που αιωρούταν λίγο πάνω από την επιφάνεια του νερού. Από εκεί η λίμνη συνέχιζε κι άλλο ενώ στις γύρω πλαγιές της υπήρχαν διασκορπισμένα μικρά χωριά. Η ατμόσφαιρα ήταν τόσο καθαρή που μπορούσες να διακρίνεις κάποιες από τις λεπτομέρειες τους.
Ο ήλιος είχε αρχίσει να κατηφορίζει κι εμείς έπρεπε να δούμε κι άλλα μέρη της πόλης. Γι' αυτό κι επιστρέψαμε πίσω για να επισκεφθούμε τον Καθεδρικό ναό του Κόμο (04:46-05:51). Αν και βρίσκεται στριμωγμένος στους στενούς δρόμους της πόλης, ο ναός αυτός παραμένει επιβλητικός και πανέμορφος. Η διακόσμησή του είναι σχετικά λιτή αλλά είναι όση χρειάζεται για να κερδίσει την αίγλη που της αρμόζει. Πρέπει να τον κάνεις μία βόλτα περιμετρικά για να αντιληφθείς το μέγεθος και το ύψος του (75 μέτρα). Στην πίσω του πλευρά υπάρχει ένα άνοιγμα που σε βοηθάει να τον απολαύσεις από απόσταση. Θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα ρωμανικά κτίρια της Λομβαρδίας. Λίγο πιο μέσα στην πόλη βρίσκεται και η Βασιλική του San Fedele η οποία κερδίζει κι εκείνη με την σειρά της τις εντυπώσεις για το μέγεθός της (02:07-02:17).
Ο δύση του ήλιου ήταν πλέον κοντά. Το χρυσαφί του χρώμα άλλαζε τις όψεις των κτιρίων. Τα μαρμάρινα μπαλκόνια γινόντουσαν πιο φωτεινά και τα χρώματα των προσόψεων πιο ζεστά. Κάναμε μία τελευταία βόλτα στην πόλη και βγήκαμε πάλι στη λίμνη να την δούμε για τελευταία φορά με τα χρώματα του δειλινού. Έπειτα ανηφορίσαμε δυτικά για να πάρουμε το τραίνο. Τα σύνορα της Ελβετίας απείχαν λίγα μόλις μέτρα από τις αποβάθρες αλλά εμείς επιμέναμε να κοιτάμε προς την πλευρά της λίμνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου