Δήλωνα συνεχώς φέτος πως η κινηματογραφική χρονιά που φεύγει ήταν φτωχή. Λιγοστά τα διαμάντια που έλαμψαν στις σκοτεινές αίθουσες, με κύριο χαρακτηριστικό τους, τη λιτή τους "γραφή". Με αυτόν τον τρόπο επέλεξα να κλείσω τη χρονιά, απολαμβάνοντας την καταπληκτική "Κόκκινη Χελώνα" στον αγαπημένο μου Μικρόκοσμο.
Η "Κόκκινη Χελώνα" είναι ένα μαγευτικό βωβό animation γαλλοβελγικής παραγωγής από τα θρυλικά στούντιο της Ghibli. Ο Ολλανδός καρτουνίστας Μίκαελ Ντούντοκ ντε Βιτ μας συστήνει με έναν αξεπέραστο τρόπο τον δικό του ναυαγό. Με πλάνα λιτά αλλά πλούσια από χρώματα, γίνονται τόσο ζωντανά στην μεγάλη οθόνη, που αμέσως τραβούν τον θεατή στα τοπία του ονειρικού και έρημου νησιού. Η μουσική δένει αρμονικά με τη φύση, τα κύματα, τη θάλασσα και τις συναισθηματικές διακυμάνσεις του ναυαγού. Η σιωπή στην ανθρώπινη επικοινωνία καλύπτεται άψογα με τη γλώσσα του σώματος και με το βλέμμα, το οποίο περιορίζεται σε δύο μικρές κουκκίδες.
Η ιστορία ξεκινάει με την άνιση μάχη του ανθρώπου απέναντι στην οργή της φύσης. Ένας ναυαγός παλεύει ανάμεσα σε πελώρια κύματα μέχρι που ξεβράζεται σε ένα απομονωμένο νησί. Η μουσική αποχωρεί απαλά από το κάδρο και δίνει τη θέση της στους ήχους της φύσης.
Ο ναυαγός αρχίζει σιγά σιγά να ανακαλύπτει τον επίγειο παράδεισο. Το φυσικό τοπίο γίνεται μία πελώρια αγκαλιά για να τον φιλοξενήσει. Όμως εκείνος νιώθει μόνος. Βλέπει τον ορίζοντα κι αναπολεί τις ρίζες του. Τα καβούρια δεν είναι η κατάλληλη συντροφιά, ούτε παρηγοριά για να μείνει στο νησί. Ο ίδιος ετοιμάζει μία σχεδία και φεύγει. Κάθε φορά όμως που βγαίνει στα ανοιχτά, μία κόκκινη χελώνα καταστρέφει τη σχεδία του και τον τραβάει πίσω στην ακτή.
Ο ναυαγός διαπιστώνει πως είναι πλέον εγκλωβισμένος και δε του μένει τίποτα παραπάνω από το να συμφιλιωθεί τόσο με την ιδέα της παραμονής στο νησί όσο και με τη φύση.
Από εκείνο το σημείο και μετά αρχίζει ένα ταξίδι στο όνειρο. Η ιστορία αποκτά συμβολικό χαρακτήρα μπλέκοντας την πραγματικότητα με τη φαντασία. Πολλά ερωτήματα βγαίνουν στην επιφάνεια και προσπαθούν να απαντηθούν με συναισθήματα, χρώματα και ήχους.
Ο ξεχασμένος παγανισμός γίνεται φανερός μέσα από διάφορες σκηνές, όπως η μεγάλη φωτιά στην παραλία. Μήπως η επιστροφή στην φύση είναι μία λύση σωτηρίας; Κι αν όχι, τότε μήπως πρέπει να προσδιορίσουμε ξανά τη θέση μας σ' αυτόν τον πλανήτη; Ο ναυαγός κάθεται ώρες στην παραλία και κοιτάει τα άστρα περιμένοντας μία απάντηση κι από εκεί.
Η "Κόκκινη Χελώνα" μου προσέφερε μία συγκινητική βραδιά, γεμάτη ποίηση, συμβολισμούς και φιλοσοφικές ιδέες, ενώ η βωβή της πλοκή δημιούργησε φανταστικούς διαλόγους μέσα στο μυαλό μου.
Αξίζει να βυθιστείτε στα καταγάλανα νερά της και να κρυφτείτε στα υπέροχα τοπία του νησιού...
Βαθμολογία: 8/10
Η ιστορία ξεκινάει με την άνιση μάχη του ανθρώπου απέναντι στην οργή της φύσης. Ένας ναυαγός παλεύει ανάμεσα σε πελώρια κύματα μέχρι που ξεβράζεται σε ένα απομονωμένο νησί. Η μουσική αποχωρεί απαλά από το κάδρο και δίνει τη θέση της στους ήχους της φύσης.
Ο ναυαγός αρχίζει σιγά σιγά να ανακαλύπτει τον επίγειο παράδεισο. Το φυσικό τοπίο γίνεται μία πελώρια αγκαλιά για να τον φιλοξενήσει. Όμως εκείνος νιώθει μόνος. Βλέπει τον ορίζοντα κι αναπολεί τις ρίζες του. Τα καβούρια δεν είναι η κατάλληλη συντροφιά, ούτε παρηγοριά για να μείνει στο νησί. Ο ίδιος ετοιμάζει μία σχεδία και φεύγει. Κάθε φορά όμως που βγαίνει στα ανοιχτά, μία κόκκινη χελώνα καταστρέφει τη σχεδία του και τον τραβάει πίσω στην ακτή.
Ο ναυαγός διαπιστώνει πως είναι πλέον εγκλωβισμένος και δε του μένει τίποτα παραπάνω από το να συμφιλιωθεί τόσο με την ιδέα της παραμονής στο νησί όσο και με τη φύση.
Από εκείνο το σημείο και μετά αρχίζει ένα ταξίδι στο όνειρο. Η ιστορία αποκτά συμβολικό χαρακτήρα μπλέκοντας την πραγματικότητα με τη φαντασία. Πολλά ερωτήματα βγαίνουν στην επιφάνεια και προσπαθούν να απαντηθούν με συναισθήματα, χρώματα και ήχους.
Ο ξεχασμένος παγανισμός γίνεται φανερός μέσα από διάφορες σκηνές, όπως η μεγάλη φωτιά στην παραλία. Μήπως η επιστροφή στην φύση είναι μία λύση σωτηρίας; Κι αν όχι, τότε μήπως πρέπει να προσδιορίσουμε ξανά τη θέση μας σ' αυτόν τον πλανήτη; Ο ναυαγός κάθεται ώρες στην παραλία και κοιτάει τα άστρα περιμένοντας μία απάντηση κι από εκεί.
Η "Κόκκινη Χελώνα" μου προσέφερε μία συγκινητική βραδιά, γεμάτη ποίηση, συμβολισμούς και φιλοσοφικές ιδέες, ενώ η βωβή της πλοκή δημιούργησε φανταστικούς διαλόγους μέσα στο μυαλό μου.
Αξίζει να βυθιστείτε στα καταγάλανα νερά της και να κρυφτείτε στα υπέροχα τοπία του νησιού...
Βαθμολογία: 8/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου