H κινεζική ζώνη στην Ευρώπη

της Θεοδώρας Σταθούλια

Από τον πρωτοπόρο Αγγλο συγγραφέα Αρθουρ Γιανγκ και τις παρατηρήσεις του για τις οικονομικές συνθήκες της ζωής στην επαρχία και την από πολύ νωρίς διακήρυξή του ότι «όλοι παρεκτός από τους χαζούς γνωρίζουν ότι οι κατώτερες τάξεις πρέπει να κρατηθούν φτωχές, αλλιώς δεν θα εκβιομηχανιστούν ποτέ» (1771), στην επέλαση του καπιταλισμού με την Ολλανδική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών και την πανίσχυρη Αγγλική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών από τη Χιλή μέχρι την Κίνα που διαμόρφωσε την οικονομία, αφού μέχρι τα μέσα του 18ου αιώνα το 50% του εμπορίου που γινόταν στον κόσμο περνούσε από τους Αγγλους, σήμερα, η εκπροσώπηση των νέων καπιταλιστικών επιθετικών πολιτικών περνά από το εμπόριο και την αξιοποίηση ολόκληρων κρατών και περιοχών που κρατήθηκαν ή που έχουν καταστεί φτωχά.
Ετσι, «η Ιστορία μοιάζει να μην είναι παρά μια κινούμενη ολότητα, της οποίας μπορούμε να κατανοήσουμε την ενότητα και να συλλάβουμε το νόημα των εσωτερικών κινήσεων...» (Αλτουσέρ, Μοντεσκιέ). Και αν κάθε μέρος της Ιστορίας είναι σαν το όλον, pars totalis, τότε η κινεζική στρατηγική «Μια ζώνη, ένας δρόμος» παράγει κατανοησιακά ιστορικά αποτελέσματα και γίνεται η τιμή της δικής μας βλακείας στο να κατανοήσουμε την κινητήρια δύναμη της Ιστορίας. Με 368,5 εκατομμύρια εκποιήσαμε το 51% του λιμανιού του Πειραιά στην Cosco.
Και θα χαρίσουμε ακόμα 16% του λιμανιού σε πέντε χρόνια για επενδύσεις 300 εκατομμυρίων (sic!) φτιάχνοντας έτσι με τη δική μας φτώχεια τον κινεζικό διάδρομο στην Ευρώπη, στην πραγματικότητα την κινεζική ζώνη στην Ευρώπη.
Το 2012, η Κίνα δημιουργεί την πρωτοβουλία «16+1», δηλαδή 16 κράτη της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και η δική της συμμετοχή, μια πολιτική και επεκτατική πλατφόρμα που περιλαμβάνει κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Κοινότητας αλλά και βαλκανικά κράτη, την Αλβανία, την ΠΓΔΜ, το Μαυροβούνιο, τη Βοσνία και τη Σερβία.
Ο «δρόμος του μεταξιού», με την «οικονομική ζώνη και του ναυτικού δρόμου» για τον 21ο αιώνα δεν φέρνει μεταξοσκώληκα και την εκτροφή του, αλλά φτιάχνει το δίκτυο υποδομών για το εμπόριο που θα συνδέει την Κίνα με την Ευρώπη μέσω της ζώνης (γη) και του δρόμου (θάλασσα). Για να καταστήσει τη διώρυγα του Σουέζ κόμβο του δρόμου της, η Κίνα πέρυσι μοίρασε μερικά δισεκατομμύρια σε δανεισμό στην αιγυπτιακή κυβέρνηση και υποσχέθηκε μεγάλες επενδύσεις. Οι Αιγύπτιοι δεν πούλησαν όμως. Υπέγραψαν μνημόνιο συνεργασίας με τους Κινέζους.
Στο Νόβι Σαντ της Σερβίας το 2015, ο Σέρβος πρωθυπουργός και ο Κινέζος αναπληρωτής επικεφαλής της Εθνικής Επιτροπής Αναπτύξεως ξεκίνησαν το σιδηροδρομικό έργο Βελιγραδίου - Βουδαπέστης.
Η κατασκευή υψηλής ταχύτητας σιδηροδρομικής γραμμής 350 χλμ. μεταξύ του Βελιγραδίου και της Βουδαπέστης ξεπερνά τα όρια της οικονομικής της, τεράστιας αξίας και κτίζει μια υποδομή με σοβαρές αλλαγές στους γεωστρατηγικούς φίλους της Κίνας στην Ασία, στην Αφρική και όχι μόνο στην Ευρώπη.
Ο Ούγγρος πρωθυπουργός δεν ήταν παρών, γιατί φαίνεται ότι επιτηρούσε την κατασκευή του φράκτη υψηλής ασφαλείας που κτίζει η Ουγγαρία για τους πρόσφυγες στα σύνορά της με τη Σερβία. Αλλά το γεγονός αυτό έχει πολύ μικρή σημασία μπροστά στο έργο.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή διερευνά τους όρους των συμβάσεων για αυτό το εμβληματικό έργο. Στο πλαίσιο του προγράμματος «One Belt One Road» - «Μία ζώνη, ένας δρόμος», των 900 δισ. δολ., αυτή η σιδηροδρομική γραμμή θα έχει μερίδιο 2,89 δισεκατομμύρια δολάρια. Δυο χρόνια αφότου ξεκίνησε το έργο, οι εκπρόσωποι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ελέγχουν αν οι όροι των συμβάσεων του έργου είναι σύμφωνοι με το ευρωπαϊκό δίκαιο.
Αν δεν είναι συμβατοί, τότε θα επιβληθούν πρόστιμα. Και αυτό αφορά την πλευρά της Ουγγαρίας που έχει συμφωνήσει με την Κίνα στο πλαίσιο του έργου ότι η κινεζική πλευρά είναι ο χρηματοδότης του έργου αλλά και ο κατασκευαστής του. Αρα δεν χρειαζόταν να προκηρύξει το έργο ύψους 1,8 δισ. ευρώ που αφορά το ουγγρικό έδαφος. Από πολύ νωρίς ήξερε η Ε.Ε. ότι το έργο θα ξεκινήσει με τους όρους της Κίνας. Σήμερα, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να έχει ακόμα ένα ανοικτό μέτωπο.
Ενα μέτωπο που διευρύνεται όσο η ηγεσία της βιομηχανικής αντεπίθεσης της γερμανικής Ε.Ε. έχει απορροφηθεί από τα σχέδιά της να προλάβει τις πρωτοβουλίες για το Industry 4.0 που θα της δώσει ένα παγκόσμιο προβάδισμα.
Ούτως Ή άλλως, η Ευρώπη της Ρώμης (ιδρυτικό) και της Λισαβόνας (Συνθήκη) ήταν η Ευρώπη των εσωτερικών ισορροπιών και της αναδιανομής του πλούτου υπέρ του Βορρά. Εμείς δώσαμε το λιμάνι στους Κινέζους δικαιώνοντας τις εκτιμήσεις για το γιατί η Ελλάδα θα πρέπει να κρατηθεί φτωχή για να περάσουν τα σχέδια της εκποίησής της.
Μήπως τώρα με το έργο της σιδηροδρομικής γραμμής Βελιγραδίου - Βουδαπέστης καταλαβαίνουν οι πολιτικές ηγεσίες ότι χωρίς το λιμάνι του Πειραιά ακυρώνεται ο δρόμος και ως εκ τούτου μπορούν -έστω και τώρα- να καταλάβουν την τεράστια αξία του λιμανιού;

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών